فرهنگسرای اقلیت: باشگاه نویسندگان (شماره هشتم، آبان و آذر 92)
من به زودی میروم
با یک تیر توی سرم
کجاست نمیدانم
آنجا هم مامور حراست داشت
آنجا میشد پرواز کرد.
بهشت و جهنمی نبود
همه هم را میشناختند
همه همدیگر را دوست داشتند
برای هم غصه میخوردیم.
اما آنجا تنهام
کجایی؟
باز هم نبودی.
اولش بودی اما وقتی من را بردند تو دنبالم نیامدی
کجایی؟
کنارمی اما بودنت ملموس نیست
چرا بودن و نبودنت مثل هم شده؟
چرا شبها اشکهایم بیدلیل به رگبارم میبندند؟
در این سینه لعنتی چه پنهان است؟
نمیدانم؟
مگر میشود قلبی که نمیزند بازهم بشکند؟
کجایی؟
اشکهایم سرم را جوش آورده
بغض تنهایی چنگ روی گلویم گذاشته است
کجایی؟
کمکم کن.
جوش سر و اشکم آنقدر هست سنگ کلیهام را دفع که سهل است آب کند
کجایی؟
رختخوابم بوی بیکسیام را میدهد
سینههای داغم، پشت سردت را میطلبد
بوی موهایت از یادم رفته.
چند صبایی از عمرم بیشتر نمانده، شک ندارم
کنارم باش
کجایی؟
بازیار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر