فرهنگسرای اقلیت (شماره یازدهم، فروردین و اردیبهشت 93)
حرف‌های بی‌احساس
هیچ کجای دنیا
هیچ کسی را دوست نداشته باش
مردم آلرژی دارند
حرف احساس که می‌شود
سرفه شان می‌گیرد
سینه درد می‌گیرند
کودکان نسل من
زاده تخت‌های شهوت‌اند
زاده تخت‌های بی‌احساسی
فاطیما میم
دردِ شخصی
حالم مانند کسی‌ست
که می‌گوید
باید جدا شد
از این روزهای سخت
با پک‌های سیگار
با هم‌آغوشی‌های وحشیانه
با خنده‌های بلند
با اشک‌های ناتمام
با دفتری که انگار
نمی‌خواهد تمام شود
نمی‌خواهد بسته شود
از این خنده‌های تلخ
فاطیما میم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر