یاد اقلیتی (شماره هفتم، شهریور و مهر 92)
ساویز، به عنوان یک دانشجو در سال 1972، با یک پرسشنامه جامعه‌شناختی مسائل موجود را پیرامون گرایش جنسی به چالش کشید و پیشگام یک سخنرانی تحقیقی شد که به رفتار انسان‌ها می‌پرداخت. رفتارهایی رایج در ایرانِ آن زمان که نسبت به محبت همجنس‌خواهانه می‌شد. ساویز با این انتظار که عده کوچکی گوش به حرف‌های او خواهند داد، زمانی که چند صد نفر از همسالان خود را در دانشگاه شیراز دید که گرد هم آمده‌اند تا سخنان او را بشنوند شگفت زده شد.
این جریان نشان داد که او می‌دانست، دانشجویان دیگر هم تشنه دانش بودند؛ دانش درباره موضوعاتی که به مدت خیلی زیادی در جامعه ایران مسکوت و پرهیزه مانده بودند. در میان این دانشجویان یک کنجکاوی طبیعی پدیدار گشته بود که او با استفاده از این فرصت، بومِ سکوتِ چندین ساله را به قلم سخنان خود رنگارنگ کرد. او می‌دانست که در ایران، عشق بین دو همجنس، هر چند به زبان آوردنش سخت بود، با این حال، در نوع خودش رایج بود.
ساویز در سال 1976، برای ادامه تحصیل وارد آمریکا شد. او در این مرحله از زندگی، مطالعات خود را درباره جنسیت و گرایش جنسی ادامه داد. در دانشگاه سیراکوس او به تدریج با جنبش‌های آزادی‌خواهانه همجنسگرایان مرد و زن همراه شد. در نهایت -در یک تصمیم آگاهانه و عامدانه- به عنوان یک همجنسگرا آشکارسازی کرد، در حالی که همزمان داشت در رشته جامعه‌شناسی با مدرک کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل می‌شد.
ساویز آن زمان که به فلوریدا نقل مکان کرد (دهه 1980)، در حال تکامل شخصیت خود بود و همزمان نظرات خود را در وادی سیاست ابراز کرد. او به سرعت دریافت که می‌تواند با نهضت‌های مختلف اجتماعی - شامل جنبش صلح، جنبش ضد تبعیض جنسی علیه مردان که به خاطر رفتار فمنیست‌ها به وجود آمده بود و همچنین نگرانی‌های نژادی، قومی، انسانی و حقوقی- در ارتباط باشد.
او نقشی فعال در این جنبش‌ها داشت، با موقیتی مثال زدنی، در منطقه اورلاندو، خواست که حقوق مدنی و پذیرش اجتماعی برای او و امثال او که روابط جنسی و احساسی قوی با همجنس خود داشتند، فراهم گردد.
ساویز یک فروشگاه مواد غذایی طبیعی، واقع در یکی از محله‌های خوب شهر باز کرد. جایی که او به دلایلی که پیشتر ذکر شد، در پی یافتن مواردی در ارتباط با حقوق همجنسگرایان بود. او تظاهرات‌ها و رویدادهای آموزشی را سازمان‌دهی کرد، در رادیو و تلویزیون ظاهر شد و جایزه اسپکتروم مرکزی فلوریدا را در سال 1995 به خاطر تلاش‌های مثال زدنی‌اش در جهت به رسمیت شناختن تنوع گرایش و هویت جنسی شهروندان آن منطقه، به دست آورد.
همچنین در 9 مارس 1997، او موفق به دریافت هر دو جایزه «مرد فعال و مبارز» و «مردِ نمونه» که جایزه دومش مشترک با جیم فورد، همدم زندگی خود بود، شد.
ساویز در سال 1993 به گروه هومان پیوست. هومان گروهی بین‌المللی برای دفاع از حقوق همجنسگرایان ایرانی بود. در ادامه او در دانشگاه مرکزی فلوریدا در برنامه MSW شرکت کرد، درحالی‌که همچنان در برنامه‌ریزی و سازمان‌دهی هومان نیز دخیل بود.
برگردان کاوه اهورایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر