سرمقاله (شماره هفتم، شهریور و مهر 92)
ما با هم یک سال اقلیت را بزرگ کردیم
در اردیبهشت 91 بود که خلاء وجود مجله‌ای مستقل را در جامعه اقلیت‌های جنسی حس کردیم. آن زمان هیچ نشریه‌ای با موضوع اقلیت‌های جنسی منتشر نمی‌شد. در حال عملی کردن یک طرح بودیم که گروهی از وبلاگ‌نویسان تصمیم به انتشار فصل‌نامه‌ای گرفتند. «من مثل تو» در حال شکل‌گیری بود و ما سعی کردیم در کار جمعی و گروهی به فراخوان دوستان‌مان پاسخ مثبت بدهیم تا پس از کسب تجربه، انتشار فصلی را به دوماه، هر ماه و یا حتی دوهفته‌ای یک بار برسانیم. اما جمعی که در من مثل تو فعالیت می‌کردند کمتر با قواعد روزنامه‌نگاری و مجله‌داری آشنا بودند. تنش‌های روزانه در گروه، هر هفته یک عضو را از جمع خارج می‌کرد. در این جریان با حمایت کامل از «من مثل تو» خارج شدیم و تصمیم گرفتیم دوماه‌نامه‌ای با موضوع اجتماعی برای اقلیت‌های جنسی راه‌اندازی کنیم.
نام «اقلیت» را انتخاب کردیم و لوگوی ساده آن طراحی شد. چند مطلب سفارش دادیم و چند مطلبی را که نویسندگان از انتشار آن در «من مثل تو» منصرف شده بودند جمع کردیم و شماره یکم منتشر شد. به همین سادگی اقلیت تبدیل به دوماه‌نامه اجتماعیِ اقلیت‌های جنسی ایرانی شد. اما سختی کار، تازه شروع شده بود. باید هر شماره بهتر از شماره‌ی قبل می‌بودیم و از سیاه شدن مجله صرفا برای انتشار جلوگیری می‌کردیم. باید بر اساس راهبرد تعریف شده، مجله را برای قشر متوسط مدرن شهری با هدف ارتقای سلامت جامعه اقلیت‌های جنسی و یادگیری مهارت‌های زندگی پیش می‌بردیم.
همین طور خطوط قرمزی برای مطالب قرار دادیم. دوری از سیاسی، پورن و مذهبی‌نویسی که چاله‌های بزرگی برای ما فعالان دگرباش جنسی بود. ما مشکلات اصلی جامعه دگرباش جنسی ایرانی را نه در سیاست روز و نه در زندگی مذهبی آنها نمی‌دیدیم. پورن و دغدغه‌های اروتیک را نه برای جذابیت مجله می‌خواستیم و نه مساله‌ی اصلی دگرباشان جنسی می‌دانستیم. از گنده‌گویی و به اصلاح «ژست روشن‌فکری» دوری کردیم و با منطق و تدبیر همراه با امید برای رسیدن به منزلت و کرامت انسانی دگرباشان جنسی تلاش‌مان را آغاز نمودیم. منزلت و کرامتی که با وجود وضع دردناک و سخت موجود، می‌کوشد تا شرایط زندگی یک دگرباش جنسی را در جامعه ایرانی بهبود بخشد.
شکی نیست تغییرات نهادین و ماندگار از اصلاح تدریجی شکل گرفته است. اگر در رفتار و اخلاق، منطق حکم‌فرما باشد پس حرفی برای گفتن است و نیازی به زور نیست. چماق متعلق به فردی است که آگاهی کمی دارد و نمی‌تواند کلام و اندیشه‌ی متقابل را هضم و درک کند. پس در مقابلش دستی به تشر یا برای نابودی بلند کرده و سعی در ریشه‌کن کردنش می‌کند. ما گمان نمی‌کنیم راه تقابل با فرهنگ نادرست، قرنطینه‌ی فرهنگی و حبس ذهن پرسشگر باشد و اگر کسی فکر می‌کند حق با اوست و حقیقت را می‌داند، چه نیاز به مجازات‌های سنگینی دارد که مانع از گفتگو و شنیده شدن سخنی شود؟ پیشنهاد می‌کنیم تحمل‌ها را بالا ببریم و کمی به نظرات عالمان توجه داشته باشیم. توجه کنیم که تلاش برای آگاهی یک قشر از درون، به منزله‌ی تبلیغ و انتشار یک رویه نادرست نیست، بلکه شاید افراد مطلع برای ارتقای سلامت جامعه از درون همان جامعه، برای بالا رفتن منزلت و کرامت انسانی در همین وضع موجود اقدام می‌کنند.
اقلیت آمده است تا فضای تفاهم و تحمل را برای تامل و تفکر مهیا کند. ما آمده‌ایم تا همه با هم گفتگو کنیم. تنها راه حل برای بهبود زندگی همه‌ی ما گفتگوست. بیاییم برای درک متقابل، پای صحبت‌های همدیگر بنشینیم. جامعه ایرانی و جامعه رنگین‌کمانی هرگز از یکدیگر جدا نیستند. برای زندگی مسالمت‌آمیز و کم‌هزینه باید درک متقابل را در خود رنگ و بویی پایدار بخشیم و با هم به گفتگو بنشینیم. تحمل کنیم و در حرف طرف مقابل تامل کنیم.
یک سال گذشت و در این یک سال شماره‌های اقلیت به طور منظم در پایان ماه دوم منتشر شد. افزون بر 350 صفحه و صدها مقاله و هزاران ساعت تحقیق و پژوهش از سوی نزدیک به 60 نفر نویسنده و همکارِ مهمان، حاصل کار داوطلبانه‌ی گروهی مستقل و مسئول بود که با عنایت و لطف خوانندگان، امروز وارد سال دوم و البته دوره‌ی دوم خود می‌شود. حتما تشویق‌هایی همچون اعطای لوح سپاس به مجموعه‌ی اقلیت در ادامه راه به ما امید و انگیزه می‌دهد اما حقیقت این است که رضایت شما خوانندگانِ زنده‌ی اقلیت از مجله‌ی خود، مهمترین دلیل بقای ما و ادامه این راه پر دردسر و مشقت‌بار است.
رضایتی که در شبکه‌های اجتماعی و یا از طریق ایمیل اقلیت نمود پیدا کرده حاصل شنیدن نقدها و نظرات شماست. ما اعتقاد داریم مادامی که به نقدها توجهی ویژه داشته باشیم و پاسخ منطقی به همه‌ی آنها بدهیم، آرام‌آرام رضایت جمع کثیری از مخاطبان خود را جلب خواهیم کرد. رضایتی که مخاطبان در تاثیر نقدهای خود به اقلیت دیدند.
پیش از این نیز گفته بودیم اقلیت و راه اقلیت ادامه خواهد یافت. هر روز مسئولیت‌های بنیان‌گذاران اقلیت با نقش‌پذیری بیشتر همکاران و دوستان این مجموعه فرهنگی-اجتماعی کمتر می‌شود تا در زمان لازم گروه پویا و تازه‌نفسی برای مدتی ادامه‌دهنده‌ی راه اقلیت باشند. راهی که امروز خواننده‌ی زنده‌ی ما هر دو ماه یک بار همراه آن است و آرشیو پی‌دی‌اف‌مان در کنار هومان و ماهان ماندگار خواهد ماند.
از این شماره و در این دوره یک عضو لزبین به گروه سردبیری پیوسته است تا بتوانیم به مسائل مربوط به لزبین‌های جامعه اقلیت‌های جنسی بهتر بپردازیم. ما به اعضای دوجنس‌گونه و دوجنس‌گرا در کنار لزبین‌ها و گی‌های فعال در اقلیت نیاز داریم اما تا زمانی که این قشر از اقلیت‌های جنسی برای جامعه خود قدم برندارند، حضور و توجه ویژه به این هم‌حسان عزیز غیر ممکن است. از این روی باری دیگر تمام اقشار اقلیت‌های جنسی را به همکاری با مجله خودشان دعوت می‌کنیم تا روزی با بر عهده گرفتن نقش‌های بزرگتر، جریان و روح تازه‌ای را در مجله به راه بیاندازند. از یاد نبریم، ماه‌نامه شدن اقلیت مستلزم تلاش و همکاری همه‌ی ماست و این نه رویاست و نه دور از دسترس.
در این دوره سرویس «راز اقلیت» را در مجله ادغام کردیم به طوری که خاطرات در باشگاه نویسندگان و مقالات مربوطه در دفتر مقالات منتشر خواهد شد. همین طور برای تمرکز بر روی موضوعات فرهنگی و هنری، فرهنگسرای اقلیت را مانند ضمیمه‌ای، هر شماره منتشر خواهیم کرد و باشگاه نویسندگان به عنوان محلی برای بازنشر داستان، شعر، دل‌نوشته و سایر محصولات فرهنگی اقلیت‌های جنسی در این بخش قرار خواهد گرفت. همچنین برای توسعه مجله سرویس «یادداشت مهمان» را برای مقالات خوانندگان خود مهیا کردیم. امید است در ادامه راه اقلیت با نظرات و پیشنهادات خود همراه ما باشید تا اهداف مشترک انسانی همه ما، محقق شود.
سلام ebi big عزیز
پاسخحذفلطفا به ادرس ایمیل فوق میل بدید. امکان استفاده از هنگ اوت گوگل پلاس رو ندارم. تاخیر به علت مشکلات اینترنتی در شهر محل سکونتم بود که ازین بابت عذر میخوام.