tag:blogger.com,1999:blog-55630601663123885832024-03-05T21:12:00.970-05:00مجله اقلیتAghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.comBlogger499125tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-21631598386606112182015-10-29T11:00:00.000-04:002015-10-29T11:00:01.115-04:00جلد آخر<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">جلد آخر (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj45AmFL3zgFWG-hFfIA1Iuvp9HIKoxevbfyuZqz6Atz1A17WliQPnbs48xkTfQ5DhNTtzbjcFS73v_2YUCC8RMtfdasWsSsbZFYDEaGb5-aSd_jm_Z3A6pd86pIQLW_uTuLGPdPvfyRT0/s1600/41.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj45AmFL3zgFWG-hFfIA1Iuvp9HIKoxevbfyuZqz6Atz1A17WliQPnbs48xkTfQ5DhNTtzbjcFS73v_2YUCC8RMtfdasWsSsbZFYDEaGb5-aSd_jm_Z3A6pd86pIQLW_uTuLGPdPvfyRT0/s400/41.PNG" width="280" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
<span style="background-color: white; font-size: 14.3px; line-height: 20.02px; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><b>عکس از صفحه «روز ملی اقلیتهای جنسی ایرانی» در فیسبوک</b></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-79150463122136286472015-10-28T23:00:00.000-04:002015-10-28T23:00:02.857-04:00سرگشته <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: شعروگرافی (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
</div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ni1g4F3dyM5VTy2J1DcM0Xp2JKFvbsk0nA965rIupq4uMFj9RKRxjgEy4XDaw-SEkPcBG1i-lBV8yT1Xwda85LU_q1Xev9NkO0IyTgKf-q7eSz0VNg3AMvP-PTSGS2Sgj9b7Wkei4As/s1600/40.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ni1g4F3dyM5VTy2J1DcM0Xp2JKFvbsk0nA965rIupq4uMFj9RKRxjgEy4XDaw-SEkPcBG1i-lBV8yT1Xwda85LU_q1Xev9NkO0IyTgKf-q7eSz0VNg3AMvP-PTSGS2Sgj9b7Wkei4As/s400/40.PNG" width="281" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>سرگشته </b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
شعروگرافی از میم.نون</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-62605179129897882492015-10-28T11:00:00.000-04:002015-10-28T11:00:01.942-04:00آزاد و برابر زاده شدهایم<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: معرفی کتاب (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
</div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi72hXcHdN0qciufz3sggIKEC6kLWiE_l3getkhpJLoWmtziIAvC5jdaiFcvAfG5V0dJ22qxkw1CZfvcz63j9sJ0Z0jxN9XpND9FYyMG1Fra_5tQtiDJV7-qjKOZVdAhge8U83YVUtyPek/s1600/39.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi72hXcHdN0qciufz3sggIKEC6kLWiE_l3getkhpJLoWmtziIAvC5jdaiFcvAfG5V0dJ22qxkw1CZfvcz63j9sJ0Z0jxN9XpND9FYyMG1Fra_5tQtiDJV7-qjKOZVdAhge8U83YVUtyPek/s400/39.PNG" width="276" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>آزاد و برابر زاده شدهایم</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گرایش و هویت جنسی بر اساس قوانین بینالمللی حقوق بشر</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
کتابچه «آزاد و برابر زاده شدهایم» در سال 2012 توسط سازمان ملل متحد، به زبان انگلیسی، منتشر شد. ترجمه فارسی این جزوه را کمیسیون بینالمللی حقوق بشر زنان و مردان همجنسگرا (ایگلهِرک) در شکل چاپ کاغذی و چاپ الکترونیکی، در اختیار عموم قرار میدهد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
نسخه اصلی این جزوه زیرنظر ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد تدوین شده است و پس از پیشگفتار، مقدمه، خلاصه توصیهها در پنج گام اصلی، پنج فصل کتاب میآیند و درنهایت با بخش نتیجهگیری به پایان میرسد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
هدف کتاب آموزش هم در سطح عمومی و هم در سطح مقامات دولتی در کشورهای گوناگون در برابر موضوع دگرباشان جنسی و حقوق بشرِ آنان است. تمامی افراد، از جمله دگرباشان جنسی (اعم از زنان و مردان همجنسگرا، دوجنسگرا و تراجنسی) بر اساس دو اصل مهم قوانین بینالمللی حقوق بشر، یعنی برابری و عدم تبعیض، میبایست از حقوقی برابر با دیگر افراد جامعه سود برند که در قوانین بینالمللی نیز قید شده است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
این امر نیازمند به تدوین قوانین جدید بینالمللی نیست، بلکه صرفاً نیازمند درکی آگاهانهتر نسبت به این قوانین و اجرای آن است. بر همین مبنا، «آزاد و برابر زاده شدهایم» در پنج فصل تلاش میکند تا این آگاهی را به خواننده خود منتقل کند: «حفاظت از افراد از خشونتهای ناشی از همجنسگراهراسی و تراجنسیهراسی»، «منع آزار، شکنجه و رفتار غیرانسانی و خفتآور نسبت به دگرباشان جنسی»، «جرمزدایی از همجنسگرایی»، «منع تبعیض بر اساس گرایش و هویت جنسی» و درنهایت «احترام به آزادی بیان، حق تشکیل آزادانه مجامع و جمعیتهای مسالمتآمیز».</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ناوی پیلای، در پیشگفتار کتاب، هدف اصلی تهیه این جزوه را توجه به قوانین بینالمللی نسبت به افراد دگرباش جنسی در سرتاسر جهان معرفی میکند و با امیدواری تمام میافزاید: «با تعهد و تلاشهای مشترک دولتها و جامعه مدنی، مطمئن هستم که ما، تبدیل شدن اصل برابری و اصل عدم تبعیض به واقعیت را برای میلیونها نفر از دگرباشان جنسی در سراسر جهان شاهد خواهیم بود».</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در پیشگفتار کتاب، مباحثی در توضیحِ قوانین بینالمللی و سازوکارهای سازمان ملل متحد بیان میشود. «این جزوه پنج بخش دارد. هر بخش از جزوه با یادآوری وظایف دولتها، مرتبط به قوانین بینالمللی حقوق بشر شروع میشود و دیدگاههای نهادهای نظارت بر حسن اجرای معاهدات حقوق بشر و راهکارهای ویژه سازمان ملل در حمایت از حقوق بشر را ارائه میدهد. گزیده گزارشهای متخصصین این امر ارائه میشود و این گزیدهها تبدیل به مثالهایی از انواع سوءرفتارهای گذشته خواهند بود و تصویری کلی از وضعیت موجود در زمینه خشونتها و تبعیض را در سطح جهان نشان میدهد. هر بخش با توصیههایی خطاب به دولتها پایان میگیرد.» همچنین تاکید میشود که تلاش شده مباحث مختلفی در جزوه کار بشود هرچند درنهایت این جزوه به صورت جامع به تمامی موارد مرتبط به حقوق بشر دگرباشان جنسی نخواهد پرداخت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برای دریافت نسخه قابل چاپ این جزوه آموزشی در قالب پیدیاف ، اینجا را کلیک کنید: https://iglhrc.org/iran/fa/PDFs/BornFreeAndEqual.pdf</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برای دریافت خلاصه این جزوه آموزشی در قالب پیدیاف، اینجا را کلیک کنید: https://iglhrc.org/iran/fa/PDFs/BornFreeAndEqual-Cheatsheet.pdf</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-20511675117475549852015-10-27T23:00:00.000-04:002015-10-27T23:00:01.061-04:00همسر محبوب (beloved wife)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: معرفی ترانه (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje1lfAD7oO_pj7T4bSdO1AQAfDkRfktvYEsjCRzYQpLqXs6EvhipKwCUfiFcu4zEqeexl2b5gFFw0i6cTVHJqhA6MXoi8VPS7DrlyEfyoDA9S5uKoZMAB-lRHwLHTqcdB6VsNYnbUxZ2s/s1600/38.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje1lfAD7oO_pj7T4bSdO1AQAfDkRfktvYEsjCRzYQpLqXs6EvhipKwCUfiFcu4zEqeexl2b5gFFw0i6cTVHJqhA6MXoi8VPS7DrlyEfyoDA9S5uKoZMAB-lRHwLHTqcdB6VsNYnbUxZ2s/s400/38.PNG" width="276" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>همسر محبوب (beloved wife)</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
این ترانه توسط ناتالی مرکانت (Natalie Merchant) در سال 1995 سروده و خوانده شد. آهنگ «همسر محبوب» وصف حال زنی است که برای همسر خود مرثیهای عاشقانه میخواند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ناتالی متولد 26 اکتبر 1963 است. او که خواننده و آهنگساز و ترانهسرای آمریکایی است، در سال 1981 به گروه آلترنیتو راک «10،000 دیوانگان» یا «Maniacs 10,000» ملحق شد و در سال 1993 این گروه را ترک کرد تا به صورتانفرادی به کار خوانندگی ادامه دهد. اولین آلبوم تکخوان این خواننده بعد از جدایی از گروه با نام Tigerlily در سال 1995 منتشر شد که تمام ترانههای آن سروده خودش بودند و آهنگ «همسر محبوب» نیز یکی از ترانههای این آلبوم است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>قسمتی از ترجمه فارسی</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
همسر محبوب</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
تو قطعاً خود عشق بودی در زندگی من</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
تو به سادگی همسر محبوب من بودی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
مطمئن نیستم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
چطور باقی عمرم را زندگی خواهم کرد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
حالا تنها بدون همسر محبوبم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
همسر محبوب من</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
نمیتونم باور کنم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
بهترین بخش خودم را از دست دادم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
تو قطعاً خود عشق بودی در زندگی من</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
تو به سادگی همسر محبوب من بودی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
مطمئن نیستم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
چطور باقی عمرم را زندگی خواهم کرد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
حالا تنها بدون همسر محبوب ام</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
همسر محبوب من</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
نمیتونم باور کنم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
تو قطعاً خود عشق بودی در زندگی من</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
بهترین بخش خودم را از دست دادم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
دیگر هرگز با عشق دیگری درنمی آمیزم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
برای 50 سال به سادگی همسر محبوب من بودی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
این تو هستیکه نمیتوانم انکار کنم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
این تو هستی که نمیتوانم بجنگم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
در اعماق غم و اندوه من</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
بدون روح عشقم </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
زندگی خودم را انکار میکنم...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>متن قسمتی از ترانه به زبان انگلیسی</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
Beloved Wife </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
You were the love </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
for certain of my life </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
you were simply my beloved wife </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
I dont know for certain </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
how I will live my life </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
now alone without my beloved wife </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
my beloved wife </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
I cant believe </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
I have lost the very best of me </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
You were the love </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
for certain of my life </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
you were simply my beloved wife </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
I dont know for certain </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
how I will live my life </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
now alone without my beloved wife </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
my beloved wife </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
I cant believe </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
Ive lost the very best of me </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
You were the love </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
for certain of my life </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
for fifty years simply me beloved wife </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
with another love I will never lie again </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
it is you I cant deny </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
it is you I cant defy </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
a depth so deep into my grief </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
without my beloved soul </div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
I renounce my life</div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
...</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-20045777163900295762015-10-27T11:00:00.000-04:002015-10-27T11:00:00.509-04:00اما من یک تشویق کننده هستم<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: معرفی فیلم (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipaVTYOWJbSi7qYu2vlaIDGTkRYz_Tnv2Cduq4Cn0tdLip_LgyDBh2IT3ONYCZ6pap4wsmDnUf0zDESa7f5LR05k4-ZE-y1boibKLce_lZi7sIq19by5kY4iqpqiIaD9vMWUj3J68QaRo/s1600/37.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipaVTYOWJbSi7qYu2vlaIDGTkRYz_Tnv2Cduq4Cn0tdLip_LgyDBh2IT3ONYCZ6pap4wsmDnUf0zDESa7f5LR05k4-ZE-y1boibKLce_lZi7sIq19by5kY4iqpqiIaD9vMWUj3J68QaRo/s400/37.PNG" width="277" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>اما من یک تشویق کننده هستم</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
but I’m a cheerleader</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کارگردان و نویسنده: جیمی بابیت «Jamie Babbit»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تهیه کننده: لینا کریل، آندرا اسپرلینگ «Leanna Creel» و «Andrea Sperling»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مدت زمان: در آمریکا 85 دقیقه در انگلستان 92 دقیقه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تاریخ انتشار: 7 جولای 2000</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«اما من یک تشویق کننده هستم یک فیلم رمانتیک کمدی است که در سال 1999 به کارگردانی جییم بابیت و نویسندگی برایان واین پترسون «Brian Wayne Peterson» ساخته شد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یک تشویق کننده دبیرستانی توسط والدین خود به کمپ درمانی فرستاده میشود تا لزبین بودن خود را درمان کند. در آنجا باوجود درمانهای روانشناسی، مگان به زودی یاد میگیرد تا گرایش جنسی خود را در آغوش بگیرد و بپذیرد او همچنین عشق را تجربه میکند و عاشق یک دختر میشود.»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
این فیلم با داشتن رتبه 6.5 از 10 در سایت IMDb یکی از محبوبترین فیلمها بین لزبینها است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از جمله دیالوگهای مطرح فیلم میتوان به این دو دیالوگ اشاره کرد:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
گراهام: تو همونی هستی که هستی. مهمترین چیز اینه که گیر نیوفتی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مگان: تو چطور اینجا اومدی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
گراهام: گیر افتادم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آندره: تبریک میگم دروغ گوها شما میدونید کی هستید و چی میخواین هیچ چیز نمیتونه اون رو تغییر بده.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-18442164897180172582015-10-26T23:00:00.000-04:002015-10-26T23:00:02.373-04:00من همجنسگرا هستم و این چیز خوبی است!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"></span></div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: من وجود دارم (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTk2UksGGQA_cOuN8BzlKrX_PApVuuAwWbsXEnA7sAz0zuTrLSsHiJgHpC51lcFWNofnRBdHhFdl4zGm21uuIaIw85ZfsztFHuUd-bBkY-d_n9oR2EEJqU8z2nQDUXjyP1ZGOKvFqT-Ts/s1600/36.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTk2UksGGQA_cOuN8BzlKrX_PApVuuAwWbsXEnA7sAz0zuTrLSsHiJgHpC51lcFWNofnRBdHhFdl4zGm21uuIaIw85ZfsztFHuUd-bBkY-d_n9oR2EEJqU8z2nQDUXjyP1ZGOKvFqT-Ts/s400/36.PNG" width="273" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><b>من همجنسگرا هستم و این چیز خوبی است!</b><span dir="LTR"><!--[if !supportFootnotes]--><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #222222; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftn1" title="">[1]</a></span><a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftn1" title=""><!--[endif]--></a></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><span dir="LTR"></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 24px; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 21px;">پرهاما<o:p></o:p></span></div>
<div>
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 21px;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">در
خبرهای روزمره اغلب از آشکارسازی هنرمندان محبوب و مشهور<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span dir="LTR"><!--[if !supportFootnotes]--><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #222222; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">[2]</span><!--[endif]--></span></a> سخن گفته میشود.
اما همجنسگرایی پدیدهای موردی نبوده و فراگیر است. بدیهی است که در همهی اقشار
اجتماعی، افراد همجنسگرا وجود داشته باشند. اگرچه در سمتهای مختلف، آشکارسازی
خطرات شغلی و اجتماعی خاص خود را داشته باشد، هستند افرادی که در حساسترین سمتها
نیز صداقت را برتر از موقعیت شغلی خود ببینند و در راستای کاهش رفتارهای همجنسگراستیزانه<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftn3" name="_ftnref3" title=""><span dir="LTR"><!--[if !supportFootnotes]--><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #222222; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">[3]</span><!--[endif]--></span></a>،
گرایشواقعی جنسی خود را علنی کنند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">یکی
از این افراد، کِلاوس وُوِرِیت<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftn4" name="_ftnref4" title=""><span dir="LTR"><!--[if !supportFootnotes]--><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #222222; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">[4]</span><!--[endif]--></span></a>،
سیاستمدار آلمانی و شهردار فعلی برلین است. در ادامه قصد داریم بیشتر با وی آشنا
شویم...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">Ich
bin schwul und das ist auch gut so!</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">من
همجنسگرا هستم و این چیز خوبی است!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">زندگی
شخصی و حرفه ای</span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">بیش
از 60 سال از اولین اشکی که کلاوس ریخته میگذرد. اما این روزها بیشتر برای او
حامل شادی و موفقیت است. در انتخابات برای شهرداری برلین انتخاب شده، یکی از گزینههای
حزب سوسیال دموکرات آلمان برای تصدی مقام صدراعظمی آلمان است، شریک زندگی خود (که
جراح مغز و اعصاب است) را یافته و با وی زندگی میکند و از همه مهمتر این که دیگر
نیازی به پنهان کردن رابطهی خود ندارد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">البته
شرایط همیشه برای او اینچنین دلنشین نبوده... کلاوس در 1 اکتبر 1953 (پنجشنبه، 9
مهر 1332) چشم به این جهان گشود. جوانترین پسر در خانوادهای با دو خواهر و دو
برادر بزرگتر از خود بود و بدون حضور پدر خود بزرگ شد. در واقع توسط یکی از
برادران بزرگتر خود برای ادامهی تحصیل حمایت شد اما چندی بعد برادرش به علت تصادف
فلج شد و فرصت برای تلافی محبتهای او برای کلاوس فراهم گردید و او نیز از کمک به
برادرش دریغ نکرد همانطور که از مادر خود مراقبت میکرد، مادری که از سرطان رنج
میبرد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">اما
در دنیای سیاسی در سی سالگی (1995) به عنوان جوانترین عضو شورای شهر برلین انتخاب
گردیده و بعد از گذر 11 سال به عنوان مشاور قائم مقام کاخ برلین مشغول به کار
گردید. ووریت مشهورترین سیاستمدار آلمانی است که همجنسگرایی خود را آشکار کرده
است. وی از سال 2001 به عنوان شهردار برلین در حال فعالیت میباشد و به عنوان
اولین شهردار برلین که به صورت آشکارا همجنسگرا بودن خود را اعلام کرده است شناخته
میشود.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><b>آشکار
سازی<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">قبل
از انتخابات در سال 2001 کلاوس با ابداع عبارتی که امروز به یک عبارت مشهور در
زبان آلمانی تبدیل شده است زندگی نامهی خود را ارایه کرد: "من همجنسگرا هستم
و این چیز خوبی است."<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">او
درباره علت تصمیمی که برای آشکارسازی خود میگیرد، میگوید: "قبل از اعلام
نامزدیام برای شهرداری برلین، احساس کردم شایعات در مسیر درستی پیش میرود."
به همین علت، برای جلوگیری از ادامهی شایعات که ممکن بود با خشونت، تصویر نادرستی
و نامناسبی را از زندگی شخصی او به رشتهی تحریر درآورند، خود به آنها پایان داد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">بعد
از خاتمهی صحبتهای کلاوس، کسری از ثانیه در سکوتی ناشی از غافلگیری حضار فرو رفت
اما بعد از آن با صدای تشویق و کف زدن به نشانهی حمایت از او، این سکوت درهم
شکست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">او
در مصاحبههایش عنوان میکند که یک سیاستمدارِ همجنسگرا است و نه یک همجنسگرا که
سیاستمدار است. </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>]</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> اولویت او کارش خواهد بود و همجنسگرایی جزیی
از زندگی شخصی و خصوصی او محسوب میشود.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> [</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">کلاوس همچنین
در سال 2010 در مصاحبهای با مجلهی تایم گفت که در واقع آشکارسازی او، به کمپین
انتخاباتیاش کمک کرد. </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>]</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">تا اینکه مانعی برای کسب محبوبیت و پیشرفت کمپینش
باشد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>[<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">انتخاب
او به عنوان شهردار برلین، این شهر را در کنار پاریس (با شهردار برتراند دلانوئه<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftn5" name="_ftnref5" title=""><span dir="LTR"><!--[if !supportFootnotes]--><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #222222; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">[5]</span><!--[endif]--></span></a>)
و هامبورگ (با شهردار اوله فن بویست<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftn6" name="_ftnref6" title=""><span dir="LTR"><!--[if !supportFootnotes]--><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #222222; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">[6]</span><!--[endif]--></span></a>)
تبدیل به یکی از سه شهری که شهردار همجنسگرا (به صورت آشکار) دارند بدل نمود. اگرچه
آن دو به ترتیب در سالهای 2010 و 2014 سمت خود را ترک کردند و هم اکنون تنها
شهردار همجنسگرا در آلمان و کل اروپا کلاوس ووریت است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">کلاوس
در سال 2007 کتابی از زندگینامهی خود را با نام "...و این چیز خوبی
است" منتشر کرد که همان عبارت مشهورش در آشکارسازی بود. او از سال 1993 با
شریک زندگی خود "یورن کوبیکی<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftn7" name="_ftnref7" title=""><span dir="LTR"><!--[if !supportFootnotes]--><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #222222; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">[7]</span><!--[endif]--></span></a>"
جراح مغز و اعصاب، آشنا شد و تاکنون با یکدیگر هستند و از دوران اوج محبوبیت و
شهرت خود نهایت استفاده را میبرند. یکی از عکسهای او که بیشترین تعداد بازنشر را
دارد، عکسی است که کلاوس، یورن را در روی صحنه به آغوش میگیرد، شاید این عکس به
بهترین نحو بتواند جملهی "عشق، عشق است" را توصیف کند. فارغ از رنگ،
ملیت، جنسیت و گرایش این عشق دو فرد بالغ و سالم است که قابل احترام است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><b>در
مورد کلاوس<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">ملیت:
آلمانی<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">حزب
سیاسی: سوسیال دموکرات<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">دین:
کاتولیک رومی</span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">وب
سایت شخصی: </span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;">http://www.klaus-wowereit.de</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR"></span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><b>منابع</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: left; unicode-bidi: embed;">
<span style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.abcnews.com/"><span dir="LTR" style="color: #222222; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.abcnews.com</span></a></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: left; unicode-bidi: embed;">
<span style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.spiegel.de/"><span dir="LTR" style="color: #222222; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.spiegel.de</span></a></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: left; unicode-bidi: embed;">
<span style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.dw.de/"><span dir="LTR" style="color: #222222; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.dw.de</span></a></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: left; unicode-bidi: embed;">
<span style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.advocate.com/"><span dir="LTR" style="color: #222222; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.advocate.com</span></a></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: left; unicode-bidi: embed;">
<span style="background: white; color: #222222; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.nytimes.com/"><span dir="LTR" style="color: #222222; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.nytimes.com</span></a><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftnref1" title="">[1]</a> </span></span><a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftnref1" title=""><!--[endif]--></a></span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 107%;">Ich bin schwul und das ist auch gut so</span></div>
</div>
<div id="ftn2">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Celebrity<o:p></o:p></div>
</div>
<div id="ftn3">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftnref3" name="_ftn3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Homophobia<o:p></o:p></div>
</div>
<div id="ftn4">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftnref4" name="_ftn4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Klaus Wowereit<o:p></o:p></div>
</div>
<div id="ftn5">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftnref5" name="_ftn5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Bertrand Delanoë<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn6">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftnref6" name="_ftn6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Ole von Beust<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn7">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///E:/magazine/Aghaliat%20Drive/12/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1%D8%A7_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_Approved/I%20Exist%208%20(Klaus%20Wowereit)_yAS_AS.docx#_ftnref7" name="_ftn7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Jörn Kubicki<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-62026188007298117832015-10-26T11:00:00.000-04:002015-10-26T11:00:01.860-04:00بازی با «من»: سرنوشتی به جز بیان شدن نداریم<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: کتاب اقلیت (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGa7BcN5qOwHFl8zbnVcBVh50-ZHzTcZjdZisaS_pUmFsihtLyEaZGBjta_HkdH5xtU_I799A8KFvQ1lKTvRxivQIDEfeR3wvF8HJkm3DLayodf6605kLcXbSP9N8r5Vl9cT8HBaSehMM/s1600/35.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGa7BcN5qOwHFl8zbnVcBVh50-ZHzTcZjdZisaS_pUmFsihtLyEaZGBjta_HkdH5xtU_I799A8KFvQ1lKTvRxivQIDEfeR3wvF8HJkm3DLayodf6605kLcXbSP9N8r5Vl9cT8HBaSehMM/s400/35.PNG" width="276" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>بازی با «من»: سرنوشتی به جز بیان شدن نداریم</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
رامتین شهرزاد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ادبیات همجنسگرایی، در ساختار ایرانی خودش، دریاچهای است تیره و غمگین. لبریز از ناکامیها و اندوهها. شاعرها، نویسندهها و مترجمهای این ژانر ادبی، از جمله خودم، بیشتر در کار بیان آنچه بودهاند، ذهن و روانشان را آزرده است. در نتیجه اندوه است حرف نخست را میزند. کمتر ما دنبال شادیها بودهایم، دنبال بیان زندگیای بودهایم که امیدوار باشد و لبریز از آینده.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«مرا بنواز، مالِ خودت هستم» رمانی است از مدیسون پارکِر، اول آپریل 2013 در 224 صفحه توسط انتشارات هارمونی اینک منتشر شده است. این رمان، حرف از زندگی میزند و امیدواری. نمونهای است از آنچه دوست داشتم در زبان فارسی هم نوشته میشد. هرچند زبان این رمان انگلیسی است و موضوع آن ساده: پسری دبیرستانی است عاشق نواختن پیانو و در کنار، همجنسخواه است. رمان از چشمان او روایت میشود هرچند روایت دانای کل است. وبسایت آمازون(1) درباره کتاب نوشته است:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«لوکاس تِیت از تمسخر دیگران رنج میبرد، چون طبیعت و ظاهری حساس دارد. وقتی دیگران او را دست نمیاندازند، فقط توجهای به او نشان نمیدهند و خودش هم نمیداند کدام وضعیت بدتر از دیگری است. تنها آرامش زندگی او در موسیقی است، احساس میکند همه عشقشان را نسبت به او دریغ کردهاند. او بیشتر از هر چیزی محتاج یافتن یک دوست است. با وحشت شخصی او، یکی از همکلاسیهای مدرسه و همچنین مادر خودش، دنبال این هستند تا دوستپسری برایش بیابند، هرچند لوکاس هیچوقت رسماً به آنها برونآیی نداشته و همجنسخواهیاش را اعلام نکرده است. مادرش برای او یک بازیکن فوتبال انتخاب کرده است که تعریفی است کامل از آنچه بانی تپش قلب آدمی میشود، در همین حال همکلاسیاش دختری به نام تِریش او را بهسمت تنها همجنسگرای علنی دبیرستانی شهر سوق میدهد. در همین حال لوکاس عاشق پسری دیگر است، پسری که برای دوستدختر خود میتواند شعری چنین رمانتیک بنویسد و تنها شنیدن این شعر قلب لوکاس را ذوب میکند. هر سه انتخاب بهنظر خیلی دورتر از حد و مرزهای او است و انگار پا از گلیماش بخواهد به بیرون دراز کند. لوکاس مطمئن است شانس ماندن با هیچکدام از آنها را نخواهد داشت – تا زمانی که استعدادش در موسیقی به او این قدرت را میبخشد تا به دیگران اجازه دهد به قلباش راهی باز کنند.»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
رمان برای نوجوانان نوشته شده است و مُهر توصیه به کتابخانههای آمریکای شمالی بر آن خورده است تا به نوجوانان توصیه شوند و توسط آنان خوانده شوند. زبان کتاب ساده است ولی از نظر محتوا غنی است، ساده پیش میرود اما چیزی را از کنار نمیگذارد. به خوانندهاش نمیگوید او همجنسخواه است و بقیه زندگی او را پنهان نگه دارد، کاملاً بر خلاف این، نویسنده نقطه به نقطه همگام با لوکاس پیش میرود و زندگی او را همراه با احساساتاش دنبال میکند و نشان میدهد در این میان موضوعی ساده و حقیقی هم وجود دارد به نام سکس و آمیزش و اینکه آدمی درنهایت باید با آن روبهرو بشود و در این میان چه ساده هم میتواند به بیراهه رود. مدیسون پارکر به نوشتن در ژانر دگرباشی جنسی روی آورده است تا کمک کند موضوعاتی خوانده شوند که باید در دنیای معاصر ما علناً بحث شوند. مانندِ موضوع قلدری در مدارس و همینطور اعتماد بهنفس پایین همجنسخواهان و مواردی که به احساسات، سلامت جسم و روان و همچنین مواردی که به ساخت آینده این نوجوانان مربوط میشود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خُب، این ماجرای نگارش زندگی همجنسخواهان برای خواننده نوجوان به قصد و نیت آگاهی دادن به آنان در امریکا است، کشوری که این روزها قدمی بزرگ بهسمت قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان خود برداشته است، اما برای ما چه دارد؟ برای ما این سؤال را همراه خود پیش میکشد که چرا ادبیات دگرباشی جنسی ایرانی تلاش میکند تا غیرعادی باشد، تلاش میکند دست بر روی اندوهها و دلمشغولیها بگذارد و بیشتر آوانگارد باشد تا کلاسیک، ولی در کنار آن تلاش نمیکند تا زندگی را نقش بزند، ساده، همانطوری که وجود دارد. این موضوعی است که همراه با خواندن این رمان پیش کشیده میشود: داستانی ساده، جذاب و همراه با سؤالهایی فراوان برای خواننده خلق شده است، این رمان دیده میشود و تبلیغ میشود و به کتابخانهها هم میرسد. ما این مورد آخر را هنوز نداریم که بروی به کتابخانه یک مدرسه و چنین رمانهایی را در قفسه برای خوانده شدن نوجوانان همان مدرسه ببینی. خُب، ولی این دلیل هم نمیشود تا به انکار این واقعیت بپردازیم که «من» باید نوشته شود و این من باید بهدست خوانندهاش برسد چون ما هیچ چارهای نداریم به جز بیان شدن خودمان توسط خودمان. چارهای نداریم بهجز نوشته شدن و بهجز ثبت شدن، چون من تنها نیست، من هزارها نفر ایرانی است که باید پشتِ سر همدیگر بمانند تا بشود زندگی ساخت و بشود زندگی را پیش برد. زندگی برای ما سخت بوده است، درست، هرچند میتوانیم با صرفِ نوشتن، بعضی مسائل را برای نسلهای بعدی ساده کنیم، مسائلی که کوچک نیستند و واقعاً دلیلی ندارد همه با تجربه و خطا به تمام حقایق زندگی دست پیدا کنند. دلم میخواست نوجوان بودم و در سالهای راهنمایی یا دبیرستان، رمانی مثل این را خوانده بودم. دلم میخواست اشتباهات کمتری در زندگیام میکردم، دلم میخواست تا زمانش بود خودم میشد نه وقتی که دیگر دیر شده بود تا خودم باشم، چون بیاندازه از دست داده بودم، مخصوصاً عشق و محبت انسانهای نزدیک به خودم را که دیگر امکانپذیر نبود به آن دست پیدا کنم. زمان زندگی همین الان است، زندگی را بنویسیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(1) http://www.amazon.com/Play-Me-Yours-Library-Edition/dp/1623809193/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1374153847&sr=8-1&keywords=madison+parker</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-84148222023217681092015-10-25T23:00:00.000-04:002015-10-25T23:00:01.214-04:00چهار شعر از فاطیما<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: باشگاه نویسندگان (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_be9WtWV3mR45pVI_6JS6msBgdqo5I6R-CRw6cVerUjXwN3vlAbUkTBPN4sNw-9HwgszgGOnbec9GEUvcpu2LJ1eWdMFrWAHhD6RQBpPNdWNQTxO_4YHx8zreYwon5DsV45hFA8PCSek/s1600/34.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_be9WtWV3mR45pVI_6JS6msBgdqo5I6R-CRw6cVerUjXwN3vlAbUkTBPN4sNw-9HwgszgGOnbec9GEUvcpu2LJ1eWdMFrWAHhD6RQBpPNdWNQTxO_4YHx8zreYwon5DsV45hFA8PCSek/s400/34.PNG" width="277" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
چهار شعر از فاطیما</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>دنیای بی من</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
می سوزانند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دلم را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
حالم را بهم میزنند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از تمام رفاقتهایشان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
میسوزانم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
چوبهای کبریت را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دانه به دانه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با هر لرزش دستانم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با همه دلخوریهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خدا کند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تمام شود</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
این روزهای تمامناشدنی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>نگو بدرود</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
نفسهای من هُرم دارد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و شماره میاندازد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و آرزو میکنم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
او هم همینطور باشد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
کاش دلش هوایم را داشته باشد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
کاش شبی در بستر تنهاییاش</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جای خالیام را طلب کند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خدا کند پایین پلههای خانهاش</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یاد بوسههایمان را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با خود با اتاقش ببرد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خدا کند یک روز بنویسد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دلم برایت تنگ شده است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>گندمگون</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
به چشمهایم که نگاه میکند،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گونههایش گُل میاندازد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از شرمِ این خواستنها</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
میخندد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با همهی خردههایش</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و من سعی دارم،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
او را صدا بزنم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
طوری که سرد شود؛</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از خواستن</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اینکه حسی نداشته باشد،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
به این کنارِ هم بودنها</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>حقیقت است</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
حقیقت است</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
که پا خوردم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از کسانی که</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دوست میپنداشتمشان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و میخندیدم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با خندههایشان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و آه میکشیدم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با نالههایشان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
به خدا نمیدانستم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
امروز</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تا رو برمیگردانم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خنجر به پهلویم میگذارند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و میدرند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
همه آن نان و نمکها را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
همه آن خندهها را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
همه آن خوب بودنها را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-83657916399761602572015-10-25T11:00:00.000-04:002015-10-25T11:00:03.778-04:00اذان که بپاشد به شهر<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: باشگاه نویسندگان (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLiLNQ8OXlzBDStKUNCYL_2eNkM8uu1bzVEIV4ihTILPrWza83EEggxzLgPSKLa7zGrsoZhMBcZbbbFOAMU_HV_rOxxA9Hcsw1dKCoueLA3lGAOHaIeGgszkX2O830DLCMHgBR5PVOsPo/s1600/33.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLiLNQ8OXlzBDStKUNCYL_2eNkM8uu1bzVEIV4ihTILPrWza83EEggxzLgPSKLa7zGrsoZhMBcZbbbFOAMU_HV_rOxxA9Hcsw1dKCoueLA3lGAOHaIeGgszkX2O830DLCMHgBR5PVOsPo/s400/33.PNG" width="276" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>اذان که بپاشد به شهر</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
امچم</div>
<div>
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اذان که بپاشد به شهر</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
رفتهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و من باید پای هزارپای صورتیم را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
گم کنم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چیزی شبیه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کاجهای کالی که کشتهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چیزی شبیه پرچم سرخ آویزان همسایه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
با مردی که رویش زیبا یا زشت باد میخورد!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«چقدر وابستگی خوره دارد»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خورهی ال استار عقدهایت</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
که</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
لگدم میکرد گاهی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یا همهی لباسهای تیره و بو داده</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از ایران و جایی که نگفتهایم هرگز</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به کسی نمیگوییم حالا</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و تا مادر دعایش را فوت کند رفتهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و من باید حواسم باشد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ظرفهای کسالت بار درون سینک</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به هوس سوزاندن همه مبلها وتختها</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به انتظاری که هرشب گاییدمان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و پاستایی که همیشه چیزی کم داشت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و یادم بیاندازی حتما</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
که پاک هم کنم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اسپرهایی که بی مقصد رها کردیم روی مبل</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یا فرش شاید</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
زیر تخت حتی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اصلا به دیوارها و سقف</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سقف کبوتر دارد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«کبوتر بچه کرده»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کبوترهای گرسنهی همیشه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و تو برایشان بپاش تا نرفتهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
گوشتهایی که جا خواهیم گذاشت</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
همهی بالهای برشتهای ارزان را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میخورند و میزایند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میدانیم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و سهم ما فضلهاییست که رویش سیگار خاموش کنیم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کاغذها را هم به باد خواهیم داد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
شعرهای من برای شرق</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
لیست خریدی که نخریدی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برای غرب</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تاریخهایی که به انتظار دادیم راهم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به بادهای شمالی لابد!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و تا سگها پارس کنند رفتهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و من میدانم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چیزی را جایی حتما جا میگذاریم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و یادت باشد کسی آب نریزد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اصلا کسی خیره نبلعتمان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کسی بالا نیاورد حرفهایمان را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من برنمیگردم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خوب میدانی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
حتی اگر چمدان صورمهایم را ایستگاه پنهان کند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کفشم را پرستویی که ندیدیم برای بچه هایش نذری ببرد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یا همهی کاندومهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پاره شوند و</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بر سرشهرهلهله بریزند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من برنمیگردم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
حتی اگر به بهانهی وزنمان، راهمان ندهند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مگر چقدر میشویم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«فقط بیست و سه کیلو «</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پس بارانیات را هم کوچک کن</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
گوشوارههایت را به پسرها ببخش.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
باید جایی باشد که وزن نخواهند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
جایی که دستهایت هم که پر باشد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برایت با لبخند بدوند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
شیرینی را نخواسته در دهانت قسمت کنند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و کسی نپرسد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برای چه آمدهای؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برای چه میروی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چقدر این سفر کش آمده باشد، خوب است؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چقدر ماندن بی قراری کرده باشد؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و ما فقط بلدیم قهر کنیم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
با تجربه که میگفت</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«انتظار حس پرواز است»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و اگر زمان را در شب بیست و سوم بزاییم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
زودتر خواهیم رفت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چه خیالی!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
قبلش چایی یا کهوه؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
وعدهاش را در قهوهخانه ریختیم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میان نبلکیها</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
قلقل بیدود قلیانها</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به قلیان میگفتند نارگیلی!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و چقدر خندیده بودیم تا دردش کم شود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یک نارگیلی با طعم نارگیل</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بعد از زایش میچسبد!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«ندارند اینجا»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دروغ هم بافتیم برایش</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
که سرما که نیامد هرگز.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
زمان را که زاییدیم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پچ پچ ها بالا زد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
در گوشهایمان چه میریختیم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«اینجا همه چیز گه است»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میان شب بیداریهایی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
که اذان خیساش میکرد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
فهمیدیم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
گه که لزج نیست</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اینجا آب هم ارزان بود</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
فقط خیس میشدیم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خیس و چسبناک شاید</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
حالا تو میگویی اشک نریز</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برای گهها که نه !</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برای کسی که بدرقهمان نمیکند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
در این تاریکی و بوی ویرانی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
فقط سگها برایمان پارس تکان میدهند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«چه خوب که سگ باشند»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میدانم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میدانی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بچه های شهر ویار گرفتهاند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از که شروع شد؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از که گرفته باشند خوب است؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کاندوم هم که هدیه میدادند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
رسم بود انگار!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پس دیگر چه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به ویار چه میگویند؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آیه ی بدذاتی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اصلا میگذاریم هیچکس نفهمد رفتهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
شاید مریض شویم در راه!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
حسمان را که دادیم به همسایه بخورد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میگفت با آبلیمو میچسبد!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دستهایمان را ولی لازم داریم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چقدر با تخمه و نوشابه میچسبد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کوچههایش را هم که بو کنی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
درختهایی که میوهی مجانی دارند، میآیند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سعادت میخواهد ازگیلی را بیترس در دهان گذاشتن؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برای زودتر رفتن هم خوب است!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
در کدام کوچه کسی داد زد چه خوشبختیم؟!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و همه بیآنکه بخواهیم فقط گفته بودیم آه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آه های حالتدار!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آه های ابنهای!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آه چه خوشبختیم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
فقط کاش اذان گوشهایمان را کمتر میکرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
امضا اجباری نبود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و ما هرجا که دلمان میخواست</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میشاشیدیم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روی قانونشان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روی میز رئیسشان که فقط میپرسد چرا!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کنار چشمههای مجانی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دربهای آبی آب معدنی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
درختهای مجانی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آب مجانی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پارکی که مافیایش میچسبد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روی همهی چیزهای نداشته اشان.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یکی گفته بود اگر بشاشی زودتر میروی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یادت هست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و تو باز باید بگویی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کمتر حرف بزن</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کمتر زر بزن</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کمتر مادرت را زجه کن!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و اگر خوب باشم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و اگرقول بدهم تا ده بشمارم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
رفتهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
زود رفتهایم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یک</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دو</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بیدارم هم که نشویم، رفتهایم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و تا مقصد میخوابم لابد!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کجا خوانده بودیم این را؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چهار</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پنج</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-7455964422410681532015-10-24T23:00:00.000-04:002015-10-24T23:00:01.252-04:00دیشب بعد از ماهها دوباره دیدمش...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: باشگاه نویسندگان (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5IbIUgWusQg9NFtsEGOZwBECHjRrsmyYp7cJhLbwEpQjrwcpVnNi5LqUIHnFa1gCHDX0JnwLepTW6Qo3-mo686nD8Q9wJW_xvmfCGfp2pk9zwxR1plf0GEwDZCUu7PThshI_cYQzBSaY/s1600/32.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5IbIUgWusQg9NFtsEGOZwBECHjRrsmyYp7cJhLbwEpQjrwcpVnNi5LqUIHnFa1gCHDX0JnwLepTW6Qo3-mo686nD8Q9wJW_xvmfCGfp2pk9zwxR1plf0GEwDZCUu7PThshI_cYQzBSaY/s400/32.PNG" width="275" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>دیشب بعد از ماهها دوباره دیدمش...</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
حامد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اون یه بایسکشواله، با دوستش که اونم بایسکشوال بود وایستاده بود. از دور منو دید. دوباره چشماش برق زد. از کنارش رد شدم و سلام کردم، اونم لبخند زد و جواب داد و من رد شدم. آه خدا! دوباره قلبم شعلهور شده بود. چرا نمیتونستم جلوتر برم؟! صد متر جلوتر، انگار پاهام خشک شده بود! گیج شده بودم و نمیدونستم به قلبم گوش بدم یا دوباره مثل همیشه به عقلم رجوع کنم! اصلا کدوم عقل؟! همون عقلی که تمام سال قلبمو به سلاخی کشیده بود! و هر شب با خاطره و درد تنهایی میخوابیدم، قلبم بهم گفت: برگرد و برو باهاش حرف بزن! میدونستم که این دوست داشتن نتیجهای نداره! ولی برگشتم پیش اون.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دوباره به اون سلام کردم و دست دادیم، دوستشم که میدونستم یه وقتیبرای اون آرزو بودم، لبخند زد و ساکت شد، یه جورایی حالا خودمو با اون نزدیک احساس میکردم چون سرنوشتمون شبیه هم شده بود! ساکت کنارش وایستادم و دوستش خودشو اون طرفتر مشغول کرد. من کنار اون همیشه باید تقلا میکردم که حرفی برای گفتن پیدا کنم و اون چون اینو میدونست همیشه سوال میکرد: چرا نیستی؟ چرا اینقد سرسختی؟ چرا دیگه از کوچمون رد نمیشی؟ و... حرفشو بریدم: چون تو ازدواج کردی و یه بچه هم داری، خندید و گفت: خوب که چی؟ مگه حالا چی شده؟ من گفتم: مشکل من حتی اینم نیست. تو خیلی قشنگ دروغ میگی و حس میکردم اگه این رابطه ادامه پیدا کنه من فقط مثل یه آویزونم این وسط، چون تو هیچ وقت این رابطه برات جدی نبوده! بهش گفتم: عزیزم امشب برگشتم طرفت تا یه حرفهایی رو بهت بزنم که تو دلم همیشه سنگینی میکرد و باعث شده بود که بعضی وقتها پیش خودم فکر کنم من یه عاشق سیاستمدارم که میخواد قدم به قدم با حیله عشقشو به دست بیاره و این باعث احساس گناهم میشد. ولی امشب میخوام اون حرفا رو بهت بگم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
چشماش هنوز برق میزد و برام سخت شده بود که از چی شروع کنم، سرشو به نشانه انتظار خم کرد. گفتم تاحالا هیچ وقت بهت نگفته بودم که چه قدر دوستت داشتم که خیلی شبها بهت فکر میکردم و با یاد چشمای تو میخوابیدم، آخه چشمات مثل یه گرگه گشنهست که دنبال رد خون منه. قههقهه زد و گفت: آره ولی چشمای تو این گرگ رو گشنه میک*نه! با این حرفش بیحس شدم یکم! ادامه دادم، گفتم: عاشق سیگار کشیدنتم چون اون موقعها چشمات انگار یه گمشده توشه و اون موقع من احمق خودمو میزارم جای اون گمشده! گفت: جدی؟! از جیبش پاکت سیگار درآورد و به منم تعارف کرد، گفت: میکشی؟ گفتم: حالا آره! سیگارشو روشن کرد و خیره شد به چشمام. گفتم چه زیبایی و اون گفت: نه به اندازه تو! گفت: یادته اولین بار کجا دیدمت؟ گفتم: تو بگو، گفت: اولین بار توی یه پاساژ دیدمت و حتی اومدم نزدیک و بهت گفتم: تو چرا اینقدر خوشگلی. من خندم گرفت! گفتم: جدی؟ واقعا یادم نبود، من ادامه دادم نه ولی اولین صحنهای که از تو یادمه و بارها با یادش بخواب رفتم شبی بود که تو روی یه صندلی نشسته بودی و زل زدی به من و لبخند زدی! گفتم: اون شب تو واقعا محشر بودی، جواب داد آره یادمه! گفتم: ولی حالا دیگه پیر شدی و خندیدم. آه واقعا داشتم میخندیدم از ته قلبم...آرومِ آروم بودم، اونجا یه خیابون شلوغ بود ولی واقعا نه صدایی میشنیدم و نه کسی رو میدیدم، چه قدر دوست داشتنی بود اما باید آخرین حرفمو میزدم، با شوخی گفتم: با اینکه ۳۵ سالته اما پیر شدی. آخه منو نداشتی که از شب تا صبح بوست کنم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گفت دوست دارم همین جا بغلت کنم و بوست کنم، ادامه داد گفت: یادت میاد اون شب تو ماشینت؟ این دوستم هم باهامون بود و مست کرده بودیم و میبوسیدمت؟! قلبم پر از درد شد. گفتم آره هیچوقت یادم نمیره، گفت: میای بریم سفر؟ پوزخند زدم و گفتم: با تو؟ آره من و تو! توی هتل تا صبح... میدونستم که این حرفیه که اون تحت هیجان میزنه، گفتم: نه من با تو هیچ جایی نمیام، حالام باید برم، تو خیلی جذابی و دلربا، بلدی چه جوری با یه نگاه خامم کنی، یه موقعی برات دیوونه بودم، گفت: آره معلومه از نگاهت، هنوزم منو میخوای!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گفتم: آره! اما تو این چند وقت به خودم یاد دادم که تو رو کم بخوام تا وقتی که بتونم فراموشت کنم، چون میدونم که چه قدر صادقانه دروغ میگی و این واقعا به من درد میده که دیگه تحملش رو ندارم. تو دنبال کسی هستی که لحظههای تنهاییات رو پر کنه یا وقتی از دست زنت خسته شدی، میخوای من بیام و تنهاییات رو پر کنم، اما من تو رو واسه همه لحظههام میخواستم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گفت: آخه یه بایسکشوال اینجوریه، گفتم: نه! یه بایسکشوال زندگیشو تقسیم میکنه بین یه زن و یه مرد، اما تو فقط ساعتهای تنهاییات رو تقسیم میکنی. دستشو گرفتم و گفتم: از این که یه ساعت کنارت بودم واقعا خوشحالم، از اینکه حرفامو گوش کردی و حرفاتو به من زدی، ممنونم، با گفتن این حرفها چشمام یه کم خیس شد. تو خیابون به نشانه خداحافظی بغلم کرد و آخرین بوسه خداحافظی که ماهرانه روی لبم کاشت و دلمو پر از درد کرد. رفتم خونه و تا صبح گریه کردم...</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-90398236452240372402015-10-24T11:00:00.000-04:002015-10-24T11:00:05.245-04:00صرف نبودن تو واسهی من!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; widows: 1;">
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: باشگاه نویسندگان (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNgCTfVw_Zfym3VyiKWuWJPiZ1GeoI4uT02ctJjdRAwPtWZEWsnl5mTRVcYX9vWP24WNBlhjj-6YOb9ekbsWAbJzCNqtfeL1GTrOC9bOSJ8KxwLffqNc2AsR93MMMoiZ_hStGy3ApT_Xs/s1600/30.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNgCTfVw_Zfym3VyiKWuWJPiZ1GeoI4uT02ctJjdRAwPtWZEWsnl5mTRVcYX9vWP24WNBlhjj-6YOb9ekbsWAbJzCNqtfeL1GTrOC9bOSJ8KxwLffqNc2AsR93MMMoiZ_hStGy3ApT_Xs/s400/30.PNG" width="276" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><b>صرف نبودن تو واسهی من!</b></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">چنار</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">پاورقیِ این نوشته ها رو</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">جدی نگیر، ربطی به تو نداره</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">قلب شکستهام دیگه بعدِ این</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">کاری به کار دلِ تو نداره</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">خط خطی کردی حس دوست داشتنو</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">حالا میگی گذشته ها گذشته؟!</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">گذشتهای که توش برام «تو» باشه</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">یه عمریه برای من گذشته </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">گفتی برم، گفتی فراموش بشم</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">گفتی که با یک بوسه خاموش بشم</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">گفتی، منم «رفتن» و صرف کردم</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">تو هر ضمیرش تو رو حذف کردم</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">حالا منِ من دیگه اون «مَنِت» نیست</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">منتظر بوسهی آخرت نیست</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">اینی که روبروی تو نشسته</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">مثل یه مردِ سرد و سخت و خسته</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">حوصلهی بازی با تو نداره</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">دروغ چرا... دیگه دوست نداره</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">اینی که روبروته دیگه «من» نیست</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">اون آدم سادهی با گذشت نیست</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">اینی که سیگارشو پک میزنه</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">به شکل ضرب دست روی میز میزنه</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">حاصل سرمای نگاه توئه</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">کلافه از زرنگی های توئه</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">گفتی برم، گفتی فراموش بشم</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">گفتی که با یک بوسه خاموش بشم</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">گفتی، منم «رفتن» و صرف کردم</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">تو هرضمیرش تو رو حذف کردم</span></span></div>
</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-22054692672580669522015-10-23T23:00:00.000-04:002015-10-23T23:00:00.801-04:00مادر طلاق بگیر از تمام ما<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: باشگاه نویسندگان (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbSXQEKFK1Jm3N08xjTXXQt5Vac9bQ5N8L5H0jY9JK9KcVYqd6r2ED3ltpOpK_mlFpRToJViqq_dHDX0dq7AHlEs_uiLNKyGuKzQ6-qRDmBiXSpZM1zku0IwC3zXGDif1bkKBdf_YenpQ/s1600/30.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbSXQEKFK1Jm3N08xjTXXQt5Vac9bQ5N8L5H0jY9JK9KcVYqd6r2ED3ltpOpK_mlFpRToJViqq_dHDX0dq7AHlEs_uiLNKyGuKzQ6-qRDmBiXSpZM1zku0IwC3zXGDif1bkKBdf_YenpQ/s400/30.PNG" width="276" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>مادر طلاق بگیر از تمام ما</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پیام فیلی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اول ژانویه ی دو هزار و چهارده</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مادر طلاق بگیر از تمام ما!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از من، معین، پوریا و پانته آ...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مادر چقدر زیر دو چشمات کبود شد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
وقتی خبر رسید که از پشت درهها</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یک روز هم به خانه ی ما حمله میکنند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به پنجره، به اتاقام... کتابها...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
با عطر شیر تازهی پیراهنات هنوز</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تن میدهم به گلهی گرگان حومه ــ تا</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
هر تکه از تنام به چراغی بدل شود</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بر میز شامِ بی رمقِ بچه گرگ ها...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من غرق میشوم در شب جغرافیای تو</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
این ابتدای جنون من است تا...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سیگار پشت هم... </div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ــ نه پیام! اینقَدَر نکش!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ــ بگذار دود کنم این شکنجه را!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سهمات چه شد از آن همه بیدار خوابی ات؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ای تو به خواب ختمی و ریواس مبتلا</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سهم تو از جنون من آری، سکوت توست</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بی شک سکوتِ عمیقی که ابتدا</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یک حرف ساده بود، ورم کرد و طبله کرد </div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یک شب به خـ...! دو سه تا حرف بیصدا</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
با تو نشستهام به تماشای هر چه نیست</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آن سان که برهای به تماشای فصلها...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من با قد خمید و با جامهی بلند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پل میزنم به عصمتِ تو روی خوابها</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مادر تمام ما به تو سوگند میخوریم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مادر طلاق بگیر از تمام ما</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-30905721161050959062015-10-23T11:00:00.000-04:002015-10-23T11:00:04.175-04:00گلِ من<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div dir="rtl" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: right; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: باشگاه نویسندگان (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPs12CKJlkKCXk00U3UIVrlRxyJQIhcUp2nsXk0QaTlY8AbvQ7Vv8-WHMaxI9JBqdafS8eK3qyLeBCT-r-z4mq-UxnIl6mYkbVt0VbPgWWr8FihIA0X6TtrOBuPtOfBqkXTBS7cC__C20/s1600/29.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPs12CKJlkKCXk00U3UIVrlRxyJQIhcUp2nsXk0QaTlY8AbvQ7Vv8-WHMaxI9JBqdafS8eK3qyLeBCT-r-z4mq-UxnIl6mYkbVt0VbPgWWr8FihIA0X6TtrOBuPtOfBqkXTBS7cC__C20/s400/29.PNG" width="278" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>گلِ من</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چنار</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
امروز هم که به شب برسد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
درست میشود یک سال</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
که دست هایت را در باغچه ی مادربزرگ کاشتم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آب دادمش و کود</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خورشید را کشیدم بالای سرش که گرم شود شستات</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
که خبردار شود شستات،من هنوز باغچهبان توام</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روزی دوبار میدهمت آب</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روزی دوبار میگذارمت آفتاب بگیری</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روزی دوبار سایه میکنم بالای غنچهات</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
می دانی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
«میدانی من باغچهبان توام.»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
این جمله خبری بود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
معلمم میگفت جملهی خبری شکی ندارد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من هم شک ندارم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یقین دارم که تو گلِ منی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خارهایت میرود در دستم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میمکم انگشتم را</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تو این را نمیفهمی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و من هم انتظاری ندارم دیگر</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تو فقط گلی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و من یک باغچهبان</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-42329677695229732852015-10-22T23:00:00.000-04:002015-10-22T23:00:03.604-04:00خاطرات پسر مهربان (قسمت پنجم و آخر)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت: باشگاه نویسندگان (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4nNy1WpR-htbCJAkI00wZ6THuMHUAVDbCmrf6EAX5tjQqzOXhgz2BI9p9M_sVD5yTeoj356yTnJgfqMFbF0eE5K9G5JsGDZYALdEg0KwB12TZROZnYJjqPudTgmue405lJzsXcLrWk_I/s1600/28.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4nNy1WpR-htbCJAkI00wZ6THuMHUAVDbCmrf6EAX5tjQqzOXhgz2BI9p9M_sVD5yTeoj356yTnJgfqMFbF0eE5K9G5JsGDZYALdEg0KwB12TZROZnYJjqPudTgmue405lJzsXcLrWk_I/s400/28.PNG" width="275" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>خاطرات پسر مهربان (قسمت پنجم و آخر)</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
داستانی که میخوانید قسمت پنجمِ و آخر مجموعهای از خاطرات من است که به دلیل طولانی بودن مطلب، در 5 شماره متوالی خدمت شما خوانندگان عزیز عرضه میشود. </div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
رضا ایرانی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
...ادامه از شماره قبل: </div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>مسافرت شیراز</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
بابای محمد واسش یه آر دی سفید خریده بود. یه روز اومد و گفت میخوام برم شیراز واسه گرفتن کارت سوخت ماشین. بیا با هم بریم. منم از خدا خواسته قبول کردم. از آخرین باری که با محمد مسافرت رفته بودم خیلی گذشته بود و دلم مسافرت میخواست ولی میدونستم که این مسافرتو به دهنمون زهر مار خواهد کرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
نزدیک ظهر بود که راه افتادیم. هوا گرم بود و ماشین هم کولر نداشت. نزدیکای 4 صبح رسیدیم نزدیک شیراز. محمد خسته شده بود. ماشین رو تو پارکینگ یه رستوران بین راه پارک کرد و گفت: اینجا بخوابیم و صبح که شد بریم شیراز و کارامون رو انجام بدیم. محوطه پر از پشه بود و مجبور بودیم تو گرما تو ماشین با پنجرههای بسته بخوابیم. محمد با یه شورت اومد صندلی عقب و سرش رو گذاشت رو پای من و خوابید. مدت زیادی از خوابیدنش میگذشت و پای من سر شده بود ولی وقتی نگاهش میکردم که چه معصومانه و بچگانه خوابیده روی پام، دلم نمیاومد بیدارش کنم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
صبح بیدار شدیم و رفتیم پست شیراز و کارت سوخت رو گرفتیم. خوشحال و خندان رفتیم تخت جمشید و بعد هم یه رستوران تا ناهار بخوریم. بعد از نهار به سمت اهواز راه افتادیم. نزدیکای غروب بود فکر میکنم که به 200 کیلومتری اهواز رسیده بودیم و داشتیم میگفتیم و میخندیدیم و غیبت میکردیم که یهو نمیدونم چی شد که صحبت از آرتین به میون اومد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آرتین یکی از فامیلهای دوستای گی من بود و خودشو بایسکشوال معرفی میکرد. یه پسر فوقالعاده خوشگل و ناز و خوشتیپ بود که هم من ازش خیلی خوشم میاومد هم خود محمد. هر وقت میدیدش دست و پاشو گم میکرد. یهو محمد پرسید: از آرتین خوشت میاد؟ به نظرت خوبه؟ منم خیلی ریلکس، فراموش کرده بودم محمد چه موجود روانی و بیمنطقی هست. گفتم: آره خوب، بد نیست! وای! دعوا شروع شد. محمد شروع کرد داد و بیداد: «آخه من که هیچ شباهتی به اون ندارم، پس من کیسات نیستم، پس منو دوست نداری، چرا آخه؟ چرا مثل روزای اولت با من نمیشی دیگه؟»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خیلی عصبیام کرده بود. منم با لجبازی شروع کردم جوابشو دادن: «آره، آرتین خیلی خوشگله و منم خیلی دوستش دارم، میخواستی اون موقع که داشتی دیت میزاشتی و سکس میکردی و من عاشقانه دوستت داشتم فکر اینجاشو بکنی». با این حرفام محمد دیگه کاملا دیوانه شده بود. در حال رانندگی گریه میکرد و سرشو با تمام قدرت به فرمون میکوبید. چند تا مشت محکم هم به من زد. یه دفعه تو همین حال ماشین رو برد سمت مقابل جاده، از روبهرو داشت یه کامیون میاومد. گفت: حالا که اینجور شد بزار با هم دیگه بمیریم. من سعی میکردم خونسردیمو حفظ کنم. به این مسخرهبازیها عادت کرده بودم دیگه.با کامیون شاخ به شاخ شده بودیم و باهاش 15 متر فاصله داشتیم که محمد باز ماشین رو برد اون سمت.خدا رحم کرد. از ماشین پیاده شدم.گفتم: خودم برمیگردم، دیگه یه لحظه هم سوار ماشینت نمیشم. پیاده شدم. محمد گاز داد رفت. 2 دقیقه بعد برگشت.باز گ*وه خوردم و غلط کردمهاش شروع شد. شب بود که سالم بالاخره رسیدیم اهواز.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>سالگرد بیافی و دزدی</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوضاع روزبهروز بدتر میشد. هر روز یه آمار جدید از دیت و سکس محمد با افراد دیگه بهم میرسید. مطمئن بودم نود درصدشون درستن. ولی ترجیح میدادم باور نکنم. با خودم میگفتم: «این دیگه چه موجودیه؟ نه حاضره کات کنه و بره دنبال کارش، نه حاضره دست از کثافت کاریهاش برداره». جالب اینجا بود که همه رو هم انکار میکرد. منم با خودم میگفتم همین که هر روز با اون قیافه و هیکل عالی باهام سکس میکنه کافیه، ولش کن بزار هر گهی میخواد بخوره.تا اینکه بابام از اصفهان اومده بود پیشم. همیشه کیفش رو میذاشت تو اتاق خواب و میرفت بیرون. یه روز بعدازظهر که بابام رفته بود بیرون. زنگ زدم به محمد و گفتم بیاد خونه تا سکس کنیم. ظرف 5 دقیقه خودشو رسوند. رفتیم تو اتاق خواب و شروع کردیم. چه سکس فوق العادهای. بعد از سکس فورا گفت کار دارم و رفت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
شب وقتی بابام اومد. رفت سر کیفش و بهم گفت: محمدرضا، تو از پولای تو کیف برداشتی؟ من اینجا دویست هزار تومن پول گذاشته بودم، چهل و هشت هزار تومنش کم شده. داشت دود از کلهام بلند میشد، بابام خیلی آدم دقیقی هست و محال بود اشتباه کنه، مطمئن بودم محمد برداشته. احتمالا همینجوری دست کرده تو کیف و یه مقداریش رو برداشته. سابقهی دزدی هم که داشت قبلا.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
به بابا گفتم: آره، به دوستم قرض دادم، فردا پس میاره. از خونه رفتم بیرون، زنگ زدم به محمد، گفتم: یا پولی رو که برداشتی میاری واسم، یا زنگ میزنم به بابات و از بابات میگیرم. با کمال وقاحت انکار میکرد که پولی برداشته ولی گفت: من که بر نداشتم، ولی واست پول رو میارم، میدونی که من تا دلت بخواد پول دارم. داشتم از عصبانیت میترکیدم. فردای اون روز یه تراول پنجاه تومنی آورد دم در خونه و من یه دو تومنی بهش پس دادم. وقتی داشت میرفت گفت: میدونی فردا سالگرد بیافیمونه؟ گفتم: نه. گفت: میام دنبالت، بریم بیرون، عصر آماده باش.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با اینکه حالم از این سالگرد نحس به هم میخورد، بهش گفتم باشه.برو فعلا. چرا گفتم باشه؟! یه لحظه خاطرات خوش اون روزا اومد جلو چشمم، چقد سادهلوحانه باورش کرده بودم، چقدر اون روزا قشنگ بود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فردای اون روز اومد، با هم رفتیم شام خوردیم و بعد منو برد بازار و یه مسواک اورالبی و یه شورت واسم خرید. سر جمع ده هزار تومن شدن. گفت اینم کادوی سالگرد بیافی. اصلا رغبت نمیکردم واسش چیزی بخرم، وحشیگری و خیانت و دروغهاش کم بود، دزدی هم بهش اضافه شده بود. شب موقع خداحافظی گفت: بدون که من با هیچ کس دیگهای غیر از تو نبودم تا حالا. همیشه بهت متعهد بودم و هستم. این همه حرومزادگی و دروغگویی رو از کی به ارث برده بود؟! نمیدونم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>ضربهی آخر</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یک هفته از ماجرای سالگرد بیافی با محمد گذشته بود. دو روز میشد که از محمد خبری نبود، ترجیح میدادم بهش زنگ نزنم تا وقتی سکس بخوام. با یکی از دوستام رفته بودیم بیرون. تو یه پارک نشسته بودیم که دوستم گفت: با یه نفر چت کردم، میخوام باهاش دیت بزارم، زنگ بزنم بیاد؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یه مرد لاغر بود، به نظر 30.35 ساله میاومد و به عقیدهی من از دار دنیا فقط یه جفت چشم سبز داشت. سه نفری تو پارک نشسته بودیم و مشغول صحبت بودیم. اون مرد لاغر که حالا اسمشم یادم نمیاد رو کرد به من و گفت: خوب آقا محمدرضا، کیسهای شما چه جورین؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
منم در جوابش تکتک مشخصات ظاهری محمد رو گفتم. یارو یه کم فکر کرد و گفت: اتفاقا من یه هفته پیش با یکی دیت گذاشتم، فکر کنم خیلی تایپ تو بود. گفتم: اسمش چی بود؟ پوزیشنش چی بود؟ گفت: اسمش رو میگفت رضا، پوزیشنش رو اولش گفته بود تاپ، ولی وقتی رفتیم با هم سکس کنیم و مال من رو دید بهم داد، البته به درد تو نمیخوره، چون بعد از سکس ازم ده هزار تومن پول خواست، گفت میخواد بره یه کم لباس بخره، منم دلم سوخت و بهش دادم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
حالم بد شده بود، مگه چند تا گی با مشخصات محمد تو اهواز بودن که حاضر بودن اینجور با یه نفر باشن؟! به یارو گفتم: میشه شمارهی این آقا رضا رو بهم بگی؟ گفت: نه ولی اگه میخوای بهش زنگ میزنم بیاد تا با هم بریم گروپ سکس، آخه چند بار بهم زنگ زده و گفته یه نفر دیگه پیدا کنم واسه گروپ! گفتم زنگ بزن بهش، باشه، فقط بزار صداشو رو آیفون منم بشنوم صداشو.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
زنگ زد. به محض اینکه گفت الو صداشو شناختم، محمد بود، میدونستم که کثافتکاری زیاد میکنه، ولی نه دیگه تا این حد. محمد از پشت تلفن به یارو گفت: مکانتون آمادهس؟ الان میام. در حالی که سرم داشت گیج میرفت از یارو خداحافظی کردم و بهش گفتم، الان نمیتونم، یه وقت دیگه. یه تاکسی دربست گرفتم و با دوستم رفتم خونه.احساس تهوع بهم دست داده بود. اون یارو گفت یه هفته پیش با محمد سکس کرده، یعنی همون سالگرد بیافی مون، گفت بهش پول داده و محمد با اون پول کادو واسه من خریده بود. فقط دلم میخواست بمیرم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>کات و پایان</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
وقتی رسیدم خونه، احساس میکردم نمیتونم حتی از پلهها برم بالا. یه کم که آروم شدم تلفن رو برداشتم و زنگ زدم به محمد. تو خیابون بود و صدای ماشین دور و برش میاومد. سعی کردم خونسردیم رو موقع حرف زدن حفظ کنم. گفتم: خوب تو که اینقدر هرزهای که الان داری میری سکس گروهی بکنی، چرا اینقدر اصرار داری که به من متعهدی و میخوای با من بمونی؟ جواب داد: اصلا نمیدونم چی میگی؟ باز دوباره چته؟ با خندهی عصبی گفتم: اونی که الان بهت زنگ زد و گفتی بهش الان میام واسه سکس گروهی، من پیشش نشسته بودم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گفت: اه، نمیفهمم چی میگی. دیگه خسته شدم بس که نازتو کشیدم و هی تو دنبال بهانه واسه کات کردن میگردی. باشه. برو کات میکنم باهات. بای و تلفن رو قطع کرد. داشتم از ناراحتی و عصبانیت میترکیدم. چطور میتونست تا این حد دروغ بگه و انکار کنه و وقیح باشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ده دقیقه بعد اون پسره که باهاش قرار گذاشته بودیم به دوستم زنگ زد و گفت: این پسره محمد، الان به من زنگ زد و یه عالمه بهم فحش داد و تهدیدم کرد و این حرفا. همونطور که افتاده بودم رو مبل و سرم درد میکرد، گفتم: بهش بگو اون روانیه، حرف مفت میزنه، دیگه جوابشو نده. تا یه هفتهی بعد از محمد خبری نشد دیگه و فقط آمار سکسهاش و پیشنهاد سکس دادن به دوستان و اطرافیان من بود که میرسید ازش. تا اینکه یه بار دیدم تلفنم از شمارهی تلفن عمومی زنگ خورد. جواب که دادم، اولش، کسی حرف نزد. بعد یهو محمد با صدای خفیف گفت: رضا، نمیتونم بدون تو.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
صداشو که شنیدم احساس تهوع بهم دست داد. تلفن رو قطع کردم و سریع زنگ زدم به باباش. خیلی واضح به باباش گفتم: این پسرت داره مزاحم من میشه، اگه نمیتونین شما جلوش رو بگیرین، بگین که من جور دیگهای جلوش رو بگیرم. باباش عصبانی شد و از اونجایی که پسر خودش رو خوب میشناخت، بهم قول داد که: کاری میکنم که دیگه جرات نکنه بهت زنگ بزنه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
نیم ساعت بعد باباش به من زنگ زد و گفت: محمد میگه یه سری از لباسها و وسایلش دست تو هست که زنگ زده بوده و میخواسته ازت بگیره. گفتم: باشه، بهش بگو فردا ظهر ساعت 1، بیاد نزدیک فلکهی(...) تا بیارم همهی وسایلش رو بهش بدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فردا ظهرش، همهی لباسها و کادوهایی که تو مدت بیافیمون واسم خریده بود رو ریختم تو یه کیسه زباله و با ماشین رفتم سمت فلکه. وقتی رسیدم، دیدمش که سر یه خیابون ایستاده. ماشین رو که دید، اومد سمتم، نزدیک پنجره ایستاد. اصلا باورم نمیشد، حس میکردم محمد تو این یه هفته که ندیدمش اونقدر لاغر و خمیده شده بود که انگار مریض شده باشه. کیسه زباله رو بدون هیچ حرفی بهش دادم و گاز دادم و ازش دور شدم. وقتی داشتم ازش دور میشدم، تو آینهی بغل ماشین دیدمش که داره با تلفنش حرف میزنه. با خودم گفتم: احتمالا داره قرار گروپ سکس بعدیش رو هماهنگ میکنه و احساس تنفرم نسبت بهش اوج گرفت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تا دو ماه بعد از این ماجرا، هر روز و هر شب کارم گریه کردن بود. هر روز هم اخبار جدیدی از سکسهای جدید محمد با همون افرادی که روزی به من میگفتن: «اه، این چه آشغالیه که تو باهاشی» میشنیدم. تقریبا دو ماه و نیم بعد بود که با یه پسر مهربون و بدنساز آشنا شدم و کمکم حالم بهتر شد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آخرین باری که محمد رو دیدیم، یه روزی بود که با بیاف جدیدم رفته بودم باشگاه نزدیک خونهمون و یهو دیدم محمد سر و کلهاش پیدا شد. دقیقا مثل یه مارمولک، لاغر و سیاه و خمیده شده بود. نمیدونم از کجا فهمیده بود که من اون باشگاه میرم و اومده بود اونجا. وقتی دیدمش، خیلی سریع وسایلم رو جمع کردم و با بیاف جدیدم از باشگاه اومدیم بیرون. همون موقع، یهو یه اساماس از یه شمارهی ناشناس واسم اومد، نوشته بود: «دیروز تو فلان محله بهم شماره دادی، میتونم ببینمت؟». در حالی که من اصلا به عمرم تو خیابون به کسی شمارهای نداده بودم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
احمقِ ابله مثلا فکر کرده بود با این اساماس میتونه بین من و بیاف جدیدم رو بهم بزنه. فکر میکرد همه مثل خودش هستن، شکاک، روانی، فاحشه. هر چند عصبانی بودم، اما اونقدر بیاف جدیدم با حرفهاش آرومم کرد که سریع فراموش کردم و اصلا جوابی هم به اون اساماس ندادم و دیگه محمد رو ندیدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
پایان</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-48508027212261803812015-10-22T11:00:00.000-04:002015-10-22T11:00:00.674-04:00فرهنگسرای اقلیت<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">فرهنگسرای اقلیت (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRaWGW4vJNqQF4uPRDD1Ljpt_lTQ9JHX3KSBHwtzL7wxTkK7hpgJ_XPmz6oJkJmC4fOXXaVDS6txVap8mEMAHwDmtf8ZL75Wk0kH7lgi-yGQv6wvcKSyzUWOyZhCtSB16hIXrEYCvZu9U/s1600/27.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRaWGW4vJNqQF4uPRDD1Ljpt_lTQ9JHX3KSBHwtzL7wxTkK7hpgJ_XPmz6oJkJmC4fOXXaVDS6txVap8mEMAHwDmtf8ZL75Wk0kH7lgi-yGQv6wvcKSyzUWOyZhCtSB16hIXrEYCvZu9U/s400/27.PNG" width="278" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></span></b></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-9296291253390955132015-10-21T23:00:00.000-04:002015-10-21T23:00:02.868-04:00زندگی من<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">پرونده ویژه: تراجنسیتیستیزی (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc80FcIntKz6X-E5TCwBrrgjaG-1HFkDQQDxbr_RAS7DeOsV_nt39ASfs6yy_8YXhjg0n0gROyinqKd1RVqSASUyqKGVYY8mLSAQ1vZKUf6J-jbXTNPzCtAVrlJ_493QU0-7vPKLbKTQ8/s1600/26.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc80FcIntKz6X-E5TCwBrrgjaG-1HFkDQQDxbr_RAS7DeOsV_nt39ASfs6yy_8YXhjg0n0gROyinqKd1RVqSASUyqKGVYY8mLSAQ1vZKUf6J-jbXTNPzCtAVrlJ_493QU0-7vPKLbKTQ8/s400/26.PNG" width="276" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b>زندگی من</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اولین چیزی که با خوندن ترنسفوبیا، به یادم افتاد این بود که دو ماه پیش بود عموم در بستر بیماری بود و منتظر مرگ که من بالا سرش گریه میکردم. میون این همه زمزمه چیزی که به گوشم رسید این بود که یکی از فامیلا میگفت بعد از فوت، رامیار اینجا نباشه بهتره تا بعد ختم نیاد، اینجوری با طرز گریه کردن آبرومونو میبره، چون من مثل زنا و با بیان جملات احساسی گریه میکردم...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
داستانی که میخونید، حسب حال واقعی زندگی منه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
رامیار از مهاباد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
نمیدونم از کجا شروع کنم زیاد دست به قلم خوبی ندارم اگه جملاتم اشتباه بود خلاصه ببخشید دیگه تا اول دبیرستان بیشتر درس نخوندم. وقتی که بچه بودم همش تو خونه چادر سر میکردم و با بچههای هم سن خودم بازی مدرسه و والدین رو بازی میکردیم، اگه هم کسی نبود روسری سر میکردم مشغول ظرف شستن یا تمیز کردن خونه میشدم، در عین همین دوران بچگیهام بود که پسر عمهام حدود 10 سالی از من بزرگتر بود با من رابطه جنسی داشت ولی نه به طور کامل، احساس میکردم نامزدم هست. (چون قبلنا رابطه بین نامزدهای اون دوره زمونه رو دیده بودم).</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
در مدرسه ترسهایی داشتم که مبادا این پسربچهها منو اذیت کنند با اینکه از هیچکدومشون خشونت یا اعتراضی ندیده بودم. ولی تو کوچه بین همبازیهام گهگاهی میدیدم که دارند دخترا رو اذیت میکنن ترس منم به همین خاطر بود. فکر میکردم منم بزرگ بشم میتونم دختر بشم، وقتی موقع باریدن باران میشد از بچهها میشنیدم که هر پسری رو رنگینکمان ادرار بپاشه دختر میشه و اگه دختر این کارو بکنه پسر میشه، همیشه دنبال رنگینکمون بودم ولی هرگز بهش نمیرسیدم ...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگه بخوام خودمو از نظر خانوادم تفکیک کنم میبینم که غیر سه دختر و یک پسر و پدر و مادری زحمتکش و بیسواد چیز دیگهای نمیبینم که از اغلب فامیلا و دوستان و آشنایان هم شنیدم. همیشه از اینکه منو رامیار صدا میکردن ترس داشتم که آیا من باید با شنیدن این اسم جواب بدم یا نه؟ چون بنظرم این اسم مختص به جنس من نبود. رامیار اسم پسرانه هست و من خودمو یه پسر نمیدیدم و بیشتر از رامیاری که منو اذیت میکرد اسم شناسنامهای بود که واقعا در حدش نبودم (رحمان، رحیم، کریم) از میان این سه تا اسم یکیشون اسم شناسنامهای من بود و هست. دوران بچگیم که با همبازیام بازی میکردم دوست داشتم منو روناک (روشنایی) صدا بزنند. پسرها مسخرم میکردن که چرا اسم دختر؟ دخترا میگفتن روناک مثل شما نیست که همش بد رفتار باشه باهامون اون مهربونه... که کمکم باعث شد من دیگه با کسی همبازی نشم چه دختر چه پسر.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تو خونه کارایی میکردم که همه منو سرزنش میکردن، مثلا سر کردن روسری، چادر گذاشتن، لباسهای توری پوشیدن، کفش پاشنه بلند،... میگفتن دخترونهست، خب چه فرقی داره لباس لباسه دختر پسر نداره که الان هم اگه کسی خونه نباشه اینکارا رو میکنم، برا خودم وسایل آرایشی خریدم و تو خلوت خودمو آرایش میکنم و موهامو درست میکنم. دوست دارم وقتی عروسی چیزی هست کلی به خودم برسم و از همه دختر پسرها بیشتر به چشم بیام، حتی از دختر داییام میخوام که من براش آرایش کنم که همیشه هم کار من بهتر از آب درمیاد تا یه سالن آرایشی که چند سال داره حرفهای کار میکنه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
همینا باعث شد تو خونه یکم زیر ذرهبین باشم که مبادا با پسرا یه کارایی انجام بدم، حق هم داشتن چون هشت ساله بودم که برادرم منو پسرعمهام که ده سال از من بزرگتر بود دیده بودن که داره باهام چیکار میکنه و برادرمم هم 2 سال از من بزرگتر هست واسه مامان و بابام تعریف کرده بود و اون موقع هم کلی تنبیه و سرزنش شدم، الان هم که بیست و سه سالمه وقتی میرم بیرون یا جایی باید سر وقت برم و برگردم نه زودتر برم نه دیرتر برگردم چون باعث میشه دوران بچگیمو به یاد بیارند. وقتی واسمون مهمون میاد باید یه ساعت تو اتاق خودمو چک کنم تا لباسی بپوشم که از نظر مهمونا و خونوادم به قول معروف خز نباشه و تابلو نشم که چرا لباسم تو چشم هست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
برادرم خیلی مسخرم میکنه و گاهی هم کتک که چرا اینجوری هستم. خیلی وقتا بهم میگه با این ادا و کارات داری آبرومونو میبری. میگه نگاه به خودت کن یکم ریش داری پس یعنی مردی بیخودی ناز زنانه و دخترونه نکن واسه ما. مثل زنا حرف نزن، اداهای اونارو درنیار، تو خونه آشپزی نکن، ظرف نشور، خونه رو تمیز نکن، حتی رختوخواب خودتو هم خودت جمع نکن چون الان فقط من و پدرم و مادرم هستیم دو تا خواهرام و تک برادرم ازدواج کردن) شاید اینجوری بتونی این رفتاراتو ترک کنی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ولی من وقتی جلو آیینه هستم نمیتونم به چشمای خودم نگاه کنم چون چیزی که من میبینم با چیزی که میخوام باشم و هستم زمین تا آسمون فرق داره هراس دارم از دیدن خودم تو آینه، اغلب وقتا بدون نگاه کردن به آیینه موهامو درست میکنم. چیزی که زندگی منو تهدید میکنه به نظرم همین افراد دوروبرم هستند که با نگاههای تحقیرآمیز و دهنی پر از کنایه روبهروم میایستند همش از نوع پوشش و رفتارم گلایه در دست و دهن دارن:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>حاجی یه وقت از خواب پاشدی دیدی من کنارتم ناراحت که نمیشی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>عسلم امشب همسرم خونه نیست بیا و یه حال اساسی بده میدونم که کم نمیذاری واسه همین بهت گفتم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>بیا و در حق بچه هام مادری کن میدونم که از خداته پس نه نگو!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>آخه کی هستی؟ هرکس نشناستت فکر میکنه از خارج اومدی بابا تو که راه دورت تهران بوده که اونم خدا میدونه واسه چه کارایی رفتی؟ حتما رفتی واسه... بله با همه آره ما هم آره؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>عزیز دلم فدای اون ناز و عشوه هات اینجا که اروپا نیست با این تیپ و قیافه میایی بیرون که به رخ همه بکشی دنیا دنیای مد و مد بازیه و دختر پسر نداره هرچی دلت خواست میپوشی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به نظر خودم زیاد خوشگل یا جذاب نیستم اما شوخطبم ولی نه با هرکس و نه در هر شرایطی، جذبه خاصی هم دارم که با هرکسی حرف بزنم یا شوخی داشته باشم جذبم میشه از لحاظ عاطفی و دردِ دل با دخترا راحتترم تا پسرها بیشتر هم یه دختر سراغمو میگیره تا یه پسر.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و خیلی حرف و حدیث و مسخره کردن و دست زدنای نا بهجا. اگه بخوام از محل کارم بگم یعنی واقعا شهامت میخواد کسی که ترنس باشه و یه جایی کار کنه بیشتر در معرض دید باشه شما فرض کنید من تو یه فروشگاه کار میکنم که بدتر از یه فروشگاه هم هست هم از نظر سنگینی کار هم طاقتفرسا بودنش و رفت و آمدهای زیاد که در هر ساعت فرضا حدود پنجاه الی شصت نفر میان و میرن که اکثرا هم زن و دختر هستند و بخوایی نگاه تحقیرانه هرکدومشو تحمل کنی باید جگری که به اندازه یه تخته سنگ، هم سخت باشه هم بزرگ داشته باشی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اینا همه جای خود دارد حالا با سه تا مرد حدود سی الی چهل و پنج ساله باشی که دم به دقیقه بگند اینجوری نباش، اونجوری نکن، موهات بلند نباشه، ابروهاتو نازک نکن، موهاتو رنگ نکن، ناخنات بلند نباشه، بلندیاش هیچی چرا لاک میزنی اینجا ما آبرو داریم فقط به حرمت پدرومادرت چون فامیلیم زیاد بهت گیر نمیدیم ولی با این شرایط نمیتونی اینجا کار کنی. به خاطر مامور بهداشت برای اینکه به بلندی موهام گیر نده کلاه کاپیتانی سر میکنم. خودمم دوست ندارم کسی تو محل کارم موهامو ببینه، چه گرما چه سرما چه خشک چه خیس. دستکش دستم میکنم که ناخنام دیده نشن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
باید بگم عادت کردم به این رفتاراشون، بهشون هم حق میدم چون اونا نه میدونند ترنس چیه نه میدونند اختلالات جنسی و جسمی چیه. بدتر از همه یه خونواده کاملا مذهبی و پایبند عرف و اخلاق شرع و دین هستند (اونایی که باهاشون کار میکنم) خونواده منم همینطورند که این خودش واسم مشکل ساز هست ولی چون تو خونوادهی خودم فقط من موندم سروسامون بگیرم زیاد کارم ندارن و سه نفر بیشتر نیستیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
در اتاقمو همیشه قفل میکنم کلیدشو هم به هیچکی نمیدم چون بعدا حوصله جواب پس دادن ندارم:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>اون لباسهای ظریف چیه تو کمدت؟ چرا هیچوق نپوشیدیاش؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>این لباس مال کیه؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>چرا لباس دختر مردمو پیش خودت نگه میداری؟ باهاش خاطره داری؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>عطرشم که اینجاست بیچاره! خب چه کاری آخه یهو همه زندگیشو بیار تو اتاقت!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>آخه مرد گنده توکه بچه نیستی عروسک مامانی میخوایی چیکار؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>این همه کرم ضد افتاب و جورواجور چیه رو میزت واسه خودت آرایشی بهداشتی زدی؟ فروشی هم هستند؟ دختر که نیستی زشته واسه یه پسر از اینا داشته باشه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>نه بابا بیخود نیست که داری هر روز خوشگلتر میشی نگو که آقا داره به خودش میرسه نگاه کن: موچین، روشنکننده، ضد جوش، ضد لک و ...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>رامیار جان مهمون داریم اونارو از رو میزت بردار عروسکهاتو بذار تو کمد و قفل کن کسی نبینه زشته فکر میکنند چه خبره!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اینا همه سوالایی هست که وقتی در اتاقم قفل نباشه ازم پرسیده میشه به نظرتون پنهون کاری کنم بهتر نیست چون واقعا بعضی وقتا خسته میشم از زندگیم یه گوشه میشینم فقط سکوت میکنم و آهنگ گوش میدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
وقتی جایی هستم یا مهمون داریم دوست دارم بیشتر به جنس موافقم نگاه کنم البته اگه به نظرم ارزششو داشته باشه یعنی اینکه اگه بدونم پا میده نه اینکه در خصوص رابطه جنسی باشه نه در صورت دوست بودن و همدم بودن. ولی بیشتر سعی میکنم در دید عموم نباشم مخصوصا جایی که جنس مذکر باشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دوران سربازی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دوران آموزشیام اینقدر سخت بود که حتی فرصت فکر کردن به خودمو هم نداشتم چه برسه به اینکه بخوام بین سربازان هم دنبال دوست باشم، ولی خوبیاش این بود واسم که پسرعموم هم باهام بود یه جورایی درکم میکرد الانم باهام خوبه. نمیذاشت سربازای دیگه مسخرم کنند به خاطر طرز حرف زدنم بیشترشون بهم میگفتنند مثل دخترا حرف میزنی، رمق نداری و... زیاد احساس تنهایی نمیکردم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دو ماه آموزشی که گذشت امریه به یگانو گرفتم افتادم ارومیه که از شهر خودم (مهاباد) 2 ساعت بیشتر راه نبود. پسرعموم هم افتاد کرمانشاه. نسبت به آموزشی اوقات بیکاری بیشتری داشتم و این باعث میشد که بیشتر فکرم به خودم و درونم باشه که کمکم واسم خستهکننده و آزاردهنده بود با سربازا میونهام خوب نبود. دوست نداشتم کسی باهام حرف بزنه. واقعا باهاشون راحت نبودم، دوست داشتم همیشه تنها باشم. وقتی ظرفای خودمو میشستم مسخرم میکردن میگفتند خانوم بهداشتی اینجا خونه نیست که داری ظرفاتو ضد عفونی میکنی...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اوایل شروع یگانم که فرمانده با سربازای جدید مصاحبه میکرد که از سربازا میخواست در مورد مشکلاتشون، ضعفها، مهارتها و همه چیز بگه که بعدا مشکلی پیش نیاد منم مشکلمو یه جورایی گفتم اما گذاشت پای اینکه به بلوغ اجتماعی نرسیدم و درک این برامسخته که بین این همه آدما و قومیتها قرار گرفتم! ولی من به نظر خودم زودتر از هم سن و سالای خودم به بلوغ اجتماعی، فکری، احساسی عاطفی رسیدهام اما کو گوش شنوا.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
همه چی به نسبت خوب به نظر میاومد تا اینکه دیگه آب از سرم گذشت واقعا واسم عذابآور بود بین این همه پسر چیکار میکنم، اونا فکرشون موتور و عشق به دختر و سکس و مشروب و فلان و بهمان بود. ولی من چی؟ مشغلهای که داشتم چجوری میتونم با یکی صمیمی بشم و درکم کنه، از لحاظ عاطفی درکم کنه ولی محیط خدمت جوری هست که نمیشه به کسی اعتماد کرد نمیگم که همخدمتیهام پسرای بدی بودند اتفاقا خیلی هم شوخ و پر نشاط و سرحال بودن ولی خب وقتی هر کسی نیاز شدیدی به چیزی مثل سکس پیدا کنه دیگه خوب بد واسش فرقی نمیکنه، واسه رسیدن به هدفش دست به هر کاری میزنه چون تنهایی هم نمیتونه کاری کنه. با بقیه دوستاش طرح ریزی میکنند و اینم باعث میشه که کل سربازا خبردار موضوع بشند و شخص مورد سواستفاده شده باید پاسخگوی همه باشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من بهشون ثابت کرده بودم قابل اعتماد در هر نوعی هستم، صنگ صبورشون بودم، نصیحتشون میکردم، خوب و بدِ هر کاری رو بهشون میگفتم، بعضی وقتها میشنیدم که بهم میگفتن واقعا چجور آدمیه نسبت به همه چی صبوره همه کس رو درک میکنه. منم همیشه سعی میکردم که بتونم خوب باشم با بچهها، بچه بودم. با جوونا، جوون. با پیرا، پیر. با زنا، زن. از خودم تعریف نمیکنم ولی به نظر خودم اینجوری بودم شایدم باشن کسایی که از دستم ناراحت شده باشند چه در خدمت، چه قبل و بعد خدمت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اوایل شروع: تا اینکه یه روز زد به سرم رفتم بهداری پادگان از طریق یه بیماری ساختگی اعزامی به شهر ارومیه رو گرفتم و از پادگان زدم بیرون، به محض اینکه رسیدم شهر اولین جایی که رفتم ترمینال بود سوار اتوبوس شدم برگشتم مهاباد. به خونه گفتم بهم مرخصی دادند تا چند روز که تعطیلات تموم بشه. یادم نبود تعطیلات چی بود با جمعه میشد سه روز اونا هم به هیچی شک نکردن. این سه روزی که خونه بودم برگه اعزامی از پادگان به بیمارستان ارتش رو دستکاری میکردم به کمک کامپیوتر خودم نداشتم ولی میرفتم کافی نت، چند نسخه کپی رنگی گرفتم به خاطر مهر و امضا هاشون اگه سیاه میافتاد تابلو میشد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سه روز تموم شود و من راهی ارومیه شدم که مستقیما به دادسرا رفتم یه داستان ساختگی گفتم که شاید بتونم با این داستانم از خدمت رهایی پیدا کنم که خیلی هم احمقانه پیش رفتم: من درحال زنگ زدن از کیوسکای خیابون بودم که چند نفر به زور منو با خودشون بردن و ازم سواستفاده جنسی کردن، نامه بهم دادن به پزشکی قانونی، نرفتم اگه میرفتم چیزی نشون نمیداد. چون هیچ اتفاقی نیافتاده بود. الکی به دادسرا گفتم که رفتم چند روز دیگه جوابشو بهم میدن گفتن فعلا با مامورای ما برو پادگانت تا واست احظاریه بیاد با اونا رفتم پادگان یه روز نشده بود با استفاده از برگه اعزامیهایی که کپی کرده بودم بازم از پادگان رفتم بیرون ولی اینبار خونه نرفتم دنبال یکی بودم که بتونم باهاش رابطه برقرار کنم. بعدش برم پزشکی قانونی ولی واقعا میترسیدم که اینکارو بکنم ولی بنظر خودم دیگه چارهای واسم نمونده بود غیر اینکار. رفتم یکی از کافی نتهای مرکز شهر با آیدی یاهو خودم وارد روم ارومیه شدم به اجبار با یکی قرار گذاشتم که خیلی خودمو بیارزش دیدم اونموقع بیخبر از اینکه برم پزشک قانونی اونا هم عکس و شناسنامه میخوان که همرام نبود. دادسرا خونوادمو احظار میکنه، دادسرا یه نامه به بازرسی پادگان فرستاده که زیر ذرهبین باشم. اونا هم زنگ بزنند به خونوادم و یکیشون باید حتما بیاد که اومدن حتی دیگه سرمم بلند نمیشد پیش اونا، البته اونا بعد از سه ماه فهمیدن. تو این سه ماه همش با برگههای کپی زده از پادگان میزدم بیرون چند روزی رو خونه میموندم بعدش میاومدم ارومیه، مسافرخونه میرفتم. بعد باز میرفتم خونه میگفتم مرخصی دادن تا اینکه همه چی معلوم شد از دادسرا درخواست بستن پرونده رو دادم برگشتم سر خدمتم با کلی اضافه خدمت. تو این 16 ماهی که تو اون پادگان بودم واسم هزار سال بود. دچار اعتیاد به قرص ترامادول شدم که خونوادمم فهمیدن ولی من انکار کردم و با سعی خودم بعد اتمام خدمت ترک کردم. اواخر خدمت که داشتم قرص مصرف میکردم بیخبر از این بودم که بعضی وقتا تو خواب حرف میپرونم تا اینکه یکی از سربازا بهم گفت: رامیار چت شده؟ شبا تو خواب حرف میزنی کسی هم نمیفهمه چی میگی چون زبونت رو بلد نیستیم (کردی) ولی کمال میفهمه چی میگی و ناراحت میشه از حرفات بیدارت میکنه...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کمال یکی از همزبونیهای خودم بود که ساکن ارومیه بودن خیلی پسر دوستداشتنیای بود از لحاظ شوخی و معرفتش. به روی خودم نیاوردم که من فهمیدم این چند شبه کمال حرفامو میفهمه ولی تغییراتی در برخوردش دیده بودم تا اینکه یه بار به منشی گفتم منو پاسبخش بنویس، کمال رو بذاره نگهبان آسایشگاه باشه، تا طرفای ساعت 12 شب تا 2 شب با هم حرف بزنیم، فردا شب رسید اولین دقایق شروع پست گفتم کمال من میرم به بقیه نگهبانا سر بزنم تا من برگردم چایی رو بذار گفت باشه، برگشتم گفتم کمال چیزی شده که تو یه کم سرد شدی با من؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>نه چیزی نیست حوصله ندارم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>چرا مگه چیزی شده حرف بدی بهت زدم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>تو داری یه چیز مهم و از من پنهون میکنی چرا رامیار؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>سردر نمیارم چی میگی کمال!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>چرا بین این همه کیف و کوله سربازا کوله تو نیست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>چرا همیشه در کمدت قفله؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>چرا همیشه عصبانی میشی وقتی کسی به وسایلات، به دفتر خاطراتت دست میزنه؟ چرا هیچوقت دفتر خاطراتت رو دست هیچکسی نمیدی برات یه چیزی بنویسه؟ و کلی چراهای دیگه که من هیچ جوابی نداشتم براشون جز چند کلمه:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>چرا این اخرا ازم این سوالاتو میپرسی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خیلی دلگیر و ناراحت به نظر میاومد. گفت یه ساله دارم با تو، تو این پادگان خدمت میکنم یعنی هنوز نتونستم اعتماد تو رو نسبت به خودم جلب کنم؟ درد دلامون با همدیگه، خوب و بد همدیگه، مسخره بازیامون، من و تو همیشه پشت هم بودیم، چرا هنوز از کارت سر در نمیارم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
راستم میگفت همیشه مثل دو تا برادر بودیم کسی جرات نداشت بدون حضور یکیمون در مورد اون یکی دیگه حرف بزنه که به سر و کولش میپریدم ولی من در حقش برادری نکردم. گفتم: چیز خاصی پیش اومده که حالا اینجوری جوش زدی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>تو خواب هزیون میگفتی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>چی میگفتم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>دامنم این رنگی نبود. روسریمو برداشتن، مامان من میرم خونهبخت خودم. اینجا نمیمونم، پاشنههای کفشم کجاست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از روی چیزایی که داشت واسم تعریف میکرد معلوم بود که راست میگه. بخاطر اینکه یه قسمتهایی از خوابم یادم میاومد که حرف پروندنش هم تو خواب بخاطر این قرصای لعنتی بود. جوابی ندادم به کمال فقط گفتم من با بقیه فرق دارم اینجا از صد تا زندون هم واسم بدتره. گفت یه جورایی درکت میکنم ولی باید بهم میگفتی شاید میتونستم کمکت کنم که اینجا زیاد واست سخت نباشه. هنوز هم نفهمیدم که اصلا کمال واقعا متوجه شد که من چی هستم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یکی از گروهبانهای آسایشگامون که گروه کادر اونجا بود و از شانس بدم رئیس رصد منم بود سابقهاش بدجوری خراب بود در مورد سواستفادههای جنسی که از چند تا سرباز داشته.من خودم پروندهاشو دید زده بودم که چجوری هنوز اینجاست؟ فوقش ده یا پونزده روز بازداشت بوده و یه توبیخی خورده، دادسرا نظامی رفته ولی به شاکیها پول داده تهمت زده که واقعا واسم عجیب بود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
این آخرای خدمتم عجیب به بال و پرم میپیچید. حرفای زننده بهم میزد. وقتی کاری رو بهم میگفت که انجام بدم یه چند لحظه با تاخیر روبهرو میشدم داد میزد: ای وای مامانم اینا النگوهات نشکنه. منم از خودم حساسیت نشون میدادم واسه همینم زیاد بهم گیر میداد. خیلی وقتا پیش هم از فرماندم خواسته بودم که منو از رصد این گروهبانه بیاره بیرون ولی میگفت باید یه دلیلی باشه که اینو ازم میخوایی منم اگه میگفتم که خبردار اوضاعشون هستم حتما میدونست که از منشی خواستم پروندشو ببینم که واسه منشی بیچاره بد میشد ولی چیزی نگفتم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
زیاد مسخرم میکرد. الکی دست روم میکشید. بعضی وقتا که افسر نگهبان میشد نصف شبا به معاونش میگفت منو بیدار کنه ببینم چیکارم داره، وقتی میرفتم پیشش میگفت درو ببند اگه نمیبستم داد میزد دستور نظامیه پس جواب بده. هر کاری من میگم باید انجام بدی حتی اگه بگم لباساتو در بیار و لخت شو چون من یه نظامیام و دستوراتم نظامی تا زمانیکه دخول نباشه جرمی واسه من محسوب نمیشه. ولی باز خدا رو شکر کار به اینجاها نکشید، چون من جوابشو نمیدادم و از اتاقش میزدم بیرون تا پیدام نکنه. آسایگاه هم نمیرفتم یه محوطه بود تو پادگان که بهش میگفتن(...). تا دیروقت اونجا میموندم. آخرای شب که برمیگشتم آسایشگاه میدیدم تو دفتر توضیحات واسم منفک از یگان زده، چندین شب این اتفاقا میافتاد بچههای آسایشگاه مسخرم میکردن توهین میکردن که چرا وقتی این گروهبانه افسر نگهبان میشه تو گم و گور میشی خب یه بار بهش بده خودتو خلاص کن. منم اعصبانی میشدم و باهاشون دعوا و بحث راه میانداختم، از یه طرف هم فرمانده هم همینو میگفت چرا وقتی این افسر نگهبانه تو شبها غیب میشی؟ اگه بهش میگفتم باور نمیکرد که من هیچ ارتباط جنسی با اون عوضی نداشتم بخاطر سابقه درخشانش.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
با خودم فکر کردم اینجوری نمیشه یا باید به فرمانده بگم یا اینکه خودم یه کاری کنم. شده بودم مضحکهی گردانمون. تا اینکه یه مرخصی گرفتم گفتم میخوام یکم دور از اینجا باشم اگه بازم برام پیش اومد من خودم همه چیزو میگم. از شانس بدم اونم بعد از من از پادگان اومده بود بیرون یهو داخل ترمینال جلوم سبز شد. گفت بیا یه چند شبی با هم بریم شهر ما آب و هوات عوض بشه منم قبول نکردم و بهش اخطار دادم اگه همین الان ازم دور نشه به دژبان ترمینال میگم قضیه از چه قراره و معلوم هم بود که ایندفعه پاش گیر میکنه چون اون بعد از من از پادگان اومده بود بیرون و اگه با هم نقشه اینو داشتیم که من باهاش برم شهرش باید قبول میکردم نه اینکه پسش بزنم که زود رفت. یه ماه بعد از من برگشت پادگان یه نامه پزشکی جور کرده بود که مریض بوده، بعدشم به من میگفت به خاطر تو این کارو کردم که تو اینجا در آسایش باشی و بچهها مسخرت نکنند که از حرفاش داشتم شاخ در میآوردم. وقتی این خوبِ منو میخواد پس چرا قبلا همچین برخوردی با من داشته.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
فرمانده گردان به لطف بچههای حرفپخشکن یه چیزایی فهمیده بود. از یه طرف من اول خدمتم سابقمو خراب کرده بودم از یه طرف هم اون گروهبانه سابقش خراب بود که این باعث شد تا خدمت من تموم شد اونو به عنوان مامور فرستاده بودن یه گردان دیگه که از شرش خلاص شدم. دیگه ندیدمش. بعضی وقتا کابوسشو میدیدم که حالم از بودن خودم بهم میخوره.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یک سال بعد از اینکه خدمت رو تموم کردم و تونستم از شر این قرصای لعنتی خلاص بشم کاملا حس کردم که با بقیه فرق دارم از لحاظ گفتار، حرکاتم و نوع پوششم. عاشق بدلیجات و حلقه و گوشواره و دستبند و ...بودم و علاقه عجیبی که به جنس موافق داشتم اما نمیدونستم که واقعا من دخترم یا پسر؟ اگه پسرم چرا این حسها رو دارم؟ اگه دخترم چرا ظاهرم فرق میکنه چرا آلت تناسلی من با دختر فرق داره؟ چرا میل جنسی با جنس مخالف رو ندارم؟ و اینکه چرا دوست دارم بیشتر با یه پسر باشم تا دختر؟ و خیلی چراهای دیگه جوابشون واسم سخت بود و اسمی بلد نبودم که رو این حس زنانه خودم بذارم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
قبلنا عبارت گی رو شنیده بودم ولی دیدم که حتی با گی هم قابل مقایسه نیستم. بعضی وقتا داداشم مسخرم میکرد این اداها چیه در میاری..یه بار گفتم میخوام دماغمو عمل کنم، گفت به جای دماغت برو دم و دستگاتو عمل کن که دختر بشی خانوم کوچولو... با شنیدن این حرف بدجوری تو فکر رفته بودم، اصلا همچین چیزی مگه میشه؟ ایران امکانش هست تو یه کشور اسلامی؟ آلت رو عمل کردم بقیه بدنو چطوری زنانه میکنند؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
قبلا در مورد تغییر جنسیت یه چیزای شنیده بودم ولی نه واسه یه انسان بالغ فقط توی ماهوارهها بود که واسه جنین توی شکم مادرش در موردش شنیده بودم. با گوشی به نت وصل شدم و تغییر جنسیت رو سرچ کردم و از نظر خودم به نتیجههای عجیب غریبی رسیدم که واسم قابل هضم نبود. چند روز پشت سر هم وقتی بیکار میشدم کارم فقط گشتن تو نت دنبال تغییر جنسیت بود که واقعا واسم عجیب بود، میون این همه پزشک و روانپزشک و بیمارستان و جراح تنها اسمی که بیشتر بهش برمیخوردم بیمارستان پارس تهران (بلوار کشاورز) دکتر شهریار کهن زاد و دکتر میرجلالی از مشهد بودند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دکتر کهن زاد در مورد سابقهی کاریاش زیاد نوشته بودند و اینکه کارش خوبه، دکتر میرجلالی هم در مورد اینکه کارش افتضاحه و الان هم به دلیل کهولت سن خودش جراحی رو انجام نمیده فقط دستیارانش یا معاونش جراحی رو انجام میدن و البته با نظارت دکتر میرجلالی که باز هم در موردش بد نوشته بودن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
نزدیکترین راه واسه من تهران بود و من بدون هیچ اطلاعی در مورد اینکه باید مجوز عمل داشته باشم، باید مورد تایید پزشک قانونی باشم وکلی کارای قانونی دیگه که من از همشون بیخبر بودم. فکر میکردم اول باید جراح ببینه بعد دنبال کارای قانونیش بود و اونم فقط واسه شناسنامه و مدارکی که باید اسم پسرونمو ازش بردارم ولی به نظرم آخرین مرحله از این پروسه رفتن پیش جراح مورد اعتماد و کار درست هست نه اینکه اول کاری برم پیش دکتر جراح.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خلاصه شماره بیمارستان رو از طریق نت پیدا کردم. زنگ زدم برای نوبت گرفتن که یه خانوم جواب داد که از اورژانس بود. همین که گفتم دکتر کهنزاد اول گفت دکتری به این اسم نداریم تو بیمارستان یه مکثی کرد که خواستم تلفنو قطع کنم. فکر کردم حتما شماره اشتباه بوده یا اینکه دکتر کهنزاد اون بیمارستان نمونده... که یهو گفت صبر کنید وصل کردن به مطب یه منشی با متانت خاصی جواب داد اسم و فامیلم رو و شمارمو بهش دادم گفتن 30 مرداد ساعت 30/9 اینا باشید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
نگاه به تقویم کردم دیدم سه روز بیشتر فرصت ندارم برای رفتن، حالا مونده بودم چجوری به خونواده بگم که برای دکتر نوبت دارم اونم کجا؟ تهران! جایی که ده ساعت بیشتر فاصله داریم حالا بگم چه دکتری؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
با خواهر بزرگترم میونه بهتری دارم تا بقیه خونواده. قبل از این هم من پیش یه روانپزشک میرفتم در مورد ترنس بودنم که فقط خواهرم خبردار بود. میرفتم پیش روانپزشک ولی نمیدونست برا چی ویزیت میشم. ازم نمیپرسید ولی فکر کنم یه بار زنگ زده بود مطب دکتر که من برا چه مشکلی میرم اونجا که بهش نگفته بودن. خلاصه منم با خواهرم حرف زدم گفتم روانپزشکم یه دکتر تو تهران معرفی کرده که برم اونجا ویزیت بشم با خونواده حرف بزن راضی بشند خودمم حرف میزنم، گفتم میدونید که زیاد سر درد دارم یه دکتر تهران هست میرم اونجا نوبت هم گرفتم. مادرم گفت اول به ما میگفتی بعد نوبت میگرفتی که دیدم زیاد مخالفتی ندارن چون با خرج خودم هم میرفتم گیر هزینه ندادند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تو فیسبوک شخصیم دوستی داشتم که پسر بود. قبل این موضوع که با هم همینجوری چت میکردیم از روی چت کردن و قرار ندادن عکس خودم رو پروفایلم یه چیزی حس کرده بود که با بقیه پسرا فرق دارم. اهل شهری نزدیک شهر خودم بود. بحث چت کردنمون رسید به عشق و عاشقی که من زیاد خواهان این بحث نبودم. اون در مورد دختربازی حرف میزد من در مورد حس و احساس وعلاقه و عاطفه. تا اینکه گفت اگه چیزی هست بگو میشنوم والبته اگه منو قابل اعتماد بدونی، گفت چند تا دوست دارم که اونا هم مثل تو هستند زیاد به رابطه با دختر اهمیت نمیدن و حس و حالشون بیشتر با پسرها هست و زیاد قربون صدقه پسرا میشند. نمیدونم شاید شما مثل اونا نباشید اگه فکر میکنی کمکی از دستم برمیاد بگو در خدمتم، با این که فکر میکردم دارم بدترین کارو میکنم ولی در هر حال بهش گفتم که من چیام، چجوری هستم، شمارمو بهش دادم. هراز گاهی بهم زنگ میزد با هم دردِ دل میکردیم. همون روز که نوبت گرفته بودم در مورد تهران رفتنم بهش گفتم و بدون اینکه ازش بخوام خودش گفت خوب شد زود گفتی این دو روزه کارامو انجام میدم سعی میکنم منم بیام. ماشین دارم با ماشین من راحتتریم چون تنها هم میری شاید مشکلی واست پیش بیاد منم همراتم بهترهست، اصلا انتظار نداشتم که باهام بیاد و منو همراهی کنه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از شهر خودشون اومده بود مهاباد ساعت 9 شب حرکت کردیم تو راه اول ساکت بودم چون قبلا ما دو تا همدیگرو ندیده بودم و هیچ آشناییای هم با هم نداشتیم. استرس هم داشتم نکنه بلایی سرم بیاره که بهش هم گفتم بدجوری استرس دارم، اینجوری ساکت نباش یه چیزی بگو از استرسم کم بشه و آرام بشم. من معمولا وقتی استرس دارم یا عصبی میشم زود خوندماغ میشم که هنوز یه ساعت نگذشته بود از حرکت کردنمون که من خون دماغشدم. یه شهری که سر راهمون بود نگه داشتیم. هم من یه خورده آرامتر شده بودم شام هم خوردیم ولی من چیزی نخوردم. کمکم سر صحبت رو باز کردیم. سه سال از من بزگتر بود. 26 سالش بود رشته معماری لیسانس داشت میخوند برا فوق لیسانس.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
هر شهری که میرسیدیم سوال میکرد اگه مشکلی داری بگو تا نگه داریم منم چون میخواستم وقت خودمون تهران باشیم میگفتم نه عزیز برو که به موقع برسیم، عجله هم نکن که مشکلی پیش نیاد. اگه هم خوابت اومد خودت یه جا نگهدار استراحت کن بخاطر من با چشای خوابآلود رانندگی نکنی که بد میشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ساعت 40/8 صبح تهران بودیم اول رفتیم آزادی اونجا سوال کردیم در مورد آدرس بیمارستان که درست همون بلوار کشاورز بود. یه جا پارک کردیم و داخل محیط اورژانس شدیم که بیمارستان پارس دو تا ساختمونه که یه خیابون کوچیک بینشون هست. از اطلاعات اورژانس در مورد مطب پرسیدیم به طور خاصی نگاهمون کرد و گفت ساختمان روبرو طبقه سوم. وقتی از اونجا رفتیم بیرون با خنده گفتم سعید این بدجوری شاکی به نظر میاومد، اونم گفت تو که عادت داری من میخواستم اونجا لهش کنم به کعبه که سنگ نزدیم اینجوری نگاه میکنه و جواب سربالا میده. گفتم اشکال نداره بخاطر من تحمل کن که ناگهان با دست چپش سرمو کشید طرف خودش و بوسم کرد که واسم غیر منتظره بود و در کمال ناباوری تعجب کردم کسی اینجوری منو بوس نکرده بود دلم بهحال خودم سوخت تا حالا نتونستم همچین لحظاتی رو برا خودم آمادهسازی کنم، یعنی سهم من از عشق دنیا فقط پنهانکاریه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
داخل ساختمان شدیم. رفتیم بالا چند تا منشی بودن. به دوستم گفتم تو بشین من خودم ویزیتمو میگیرم. اسممو که گفتم گفتن زود اومدین باید تا ساعت 30/1 صبر کنید. فکر کنم من اشتباهی شنیده بودم ساعت 30/9 که خانوم منشی ازم پرسیدن این آقا همراهتون هستند؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span> آره چطور؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>دوستتون هستند یا فامیل؟ نسبتتون با هم چیه؟ ما اینجا رفت وآمد و بیمارامون رو مینویسیم که بیمار با چه کسانی وارد اینجا میشند!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ایشون دوستم هستند از شهر خودشون باهام اومدن و منو همراهی میکنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
واسه دوستمم عجیب بود که جراحی بنام تغییر جنسیت وجود داره. از اونجا رفتیم بیرون و تا ساعت یک نیومدیم. تو این چند ساعت یه دوری زدیم و بجای نهار یه چیزی خوردیم. من عادتم جوریه که وقتی خونه خودم نباشم زیاد اشتها ندارم. یه جورایی خجالت میکشم که بین جمع چیزی بخورم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سعید گفت خواهرم اینجا دانشجو بود زیاد باهاش میاومدم اینجا. پدرم میگفت نباید تنها بیاد و بره واسه یه دختر تنها خوب نیست ولی نظر من این نیست مگه اینکه کسی خودش یه چیزایی زیر سرش داشته باشه وگرنه هیچ کسی نمیتونه چپ نگاش کنه ولی به احترام پدرم چیزی نمیگم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ساعت یک که وارد سالن انتظار دکتر شدیم غیر از چند نفر کسی نبود و چند تا دکتر فوق تخصص و متخصص که همه منتظر دکترای خودشون بودن، متخصص قلب و عروق، جراح و متخصص داخلی،... جراح و متخصص کلیه و مجاری ادرار و درمان ناتوانیهای جنسی؟ پس چرا در مورد جراحی تغییر جنسیت ننوشته؟ یعنی اشتباه اومدیم؛ که چند تا منشی بودن ازشون سوال کردم دکتر کهنزاد فقط در اینا سر رشته دارن؟ همشون نگاهشون به من بود. فقط یکیشون جواب داد: شما واسه مشکل مغز و اعصاب اومدین؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>گفتم نه دارید منو مسخره میکنید؟ من واسه یه مشکل دیگه اومدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
حرفم هنوز تموم نشده بود که گفتن میدونم واسه چی اومدید اینجا و دقیقا هم مشکل شما مربوط به کلیه و مجاری ادرار میشه پس بیخودی نگران نشید که از چهرتون کاملا مشخصه. یه جورایی احساس دلشوره و نگرانی و سردرگمی داشتم که یواش گفتم مابقی همکارانتون هم میدونند من واسه چی اومدم اینجا؟ اینایی که منتظر هستند چی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ما باید از خود دکتر هم رازنگهدارتر باشیم تا مردم به ما اعتماد کنند پس باید محرم بیمار باشیم، شما نگران نباشید نه تنها شما بلکه هر شخصی که وارد این چهارچوب میشه مشکلاتش هم همینجا میمونه و به جای دیگهای درز پیدا نمیکنه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اون لحظه یعنی میخواستم زمین دهن باز کنه و منو قورت بده اینقدر ناراحت و شرمزده بودم. عرق سردی رو پیشونیم بود که اون خانوم متوجه شدند. نمیدونم چرا اینجوری شد، هرچی سعی میکنم اسم این خانوم منشی یادم نمیاد یا اصلا اسمش رو نشنیدم که گفتند همینجا باش، یه لیوان آب میارم براتون در حالی که بغل دوستم دستگاه آب سردکن بود، صدای سعید و شنیدم که میگفت چرا نمیشینی. هیچ جوابی نتونستم بدم. خانوم برگشتند با یه لیوان آب قند سرد با اشاره به سعید گفتند که بیایید کمکشون کنید بشینند فکر کنم فشارشون افتاده.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سعید اومد دستمو گرفت. وقتی نگام کرد ازم پرسید مشکلی برات پیش اومده چرا خیس عرقی؟ بیا بشین همون لحظه که نشستم یه گوشه سالن. فورا همون خانوم اومدن پیشم گفتند دلیل ناراحتی شما بیجاست. همینایی که اینجا نشستند منتظرند تا دکتراشون بیاد شاید یکیشون هم با مشکل شما مواجه باشه. کسی هم خبردار نیست. یه نگاهی که به اطراف کردم دیدم که چیزی نمونده سالن پر بشه از آدمای جورواجور که یا زن بودن یا مرد. هیچ کدومشون غیر طبیعی بنظر نمیرسیدن اینبار با یه خنده کوچیکی گفتند اینجوری نگام نکن راست میگم. اگه بتونی تشخیص بدی که کدوم مثل خودتون هستند یه جایزه داری اونم یه کتاب در مورد دنیای شما پس فکرتو آزاد کن و به فکر جایزهات باش.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
واسه یه لحظه تصور کردم بچه دبستانی هستم که پدر مادرش بهش میگن مشقاتو زود بنویس واست بستنی جایزه میدم. نمیدونم که چرا اینجوری شدم، چرا ناراحت از این بودم که بقیه بفهمن من چی هستم احساس گناه میکردم، سعید داشت آرومم میکرد با حرفایی مثل، این حق تو هست پس باید حقتو از این دنیا بگیری. نمیشه که تا آخر عمرت خودتو حمال جسمت بدونی و حسرت اینو بخوری که کاری میتونستی انجام بدی ولی ندادی و در آن لحظه اگه به این نتیجه میرسیدم که طریقه پیگیری من برای تغییر جنسیت اشتباهه یعنی واقعا داغون میشدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میون این جمعیت منتظر، دو نفر بودن که نظر خودشونو به من جلب کرده بودند، یه دختر با یه پسر نمیدونم نسبتشون با هم چی بود. ولی خونسردی پسر و چهره پریشان دختر برام عجیب بود، دخترک سر تا پا مشکی تو تابستون گرم، پسرک هم یه تیشرت سفید با شلوار سبز کتانی. گفتگوهایی با هم داشتند نمیدونستم در مورد چی حرف میزنند صداشون به من نمیرسید ولی از روی حرکت لباشون میدیدم که دخترک در مورد چیزی لب تکون میده که یکم طولانی میشد ولی پسرک با چند تا حرکت لب جواب میداد کوتاه و مختصر. ولی گفتم شاید اونا برن پیش یکی دیگه از دکترا که چند لحظه بعد یکی از منشیها با اشاره به من و اون دخترو پسر گفت رامیار اگه دکتر کهنزاد اومدن شما بعد این خانوم میرید داخل اتاقشون که بغل دست خودتون هست.که من با یه پوزخندی به نشانه تایید سرمو تکون دادم همون خانوم هم که قول جایزه داده بودند سریعا اومدن پیشم و گفتند الان که مشکلی نداری که بین جمعیت بهت گفتند نفر بعد از این دختر خانوم شما هستید؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>نه ممنون مشکلی نیست ولی فکر کنم جواب سوالتون رو پیدا کردم بعد اینکه از پیش دکتر اومدم بهتون میگم، چیزی نگفتند و رفتن سرجای خودشون مشغول کاراشون شدند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دختر و پسر وارد شدن. چند دقیقهای طول کشید که اومدن بیرون ولی از روی صورتش میشد فهمید که نگران هستند، دلیل را جویا نشدم و منم بعد اون رفتم پیش دکتر. نمیدونم چرا نخواستم سعید هم باهام بیاد داخل. بهش گفتم که تو اینجا منتظر باش. بعد از سلام و احوال پرسی و پرسیدن اسم و فامیل و شماره همراهم اینکه اهل کجا هستم گفتند که مشکلتون چیه؟ منم براشون توضیح دادم که من ...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>برگه تایدیه، پروندهی روانپزشک، چی همراتون هست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
منم که کاملا تعجب کرده بودم گفتم هیچی همرام نیست</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>اصلا تا حالا پیش هیچ روانپزشکی، روانکاوی، متخصصی، چیزی رفتهاید؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آره چون تو شهرستان زندگی میکنم دسترسی به یه متخصص خوب برام مشکل هست فقط پیش یه روانپزشک رفتم ولی بمدت 10 جلسه منتها چون به کارشون ایمان نداشتم دیگه نرفتم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>چرا ایمان نداشتی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ایشون فقط دارو تجویز میکرد. مشاوره آنچنانی نمیداد. منم بخاطر موقعیت کاریم نمیتونم از این داروها استفاده کنم چون باعث خوابآلودگی و گیجی میشدند. منم باید موقع کار از هوشیاری کامل برخوردار باشم تا اتفاقی برام پیش نیاد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>همه حالات و مشکلاتت رو بهشون گفتی؟ ایشون چی میگفتند؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بله همه چیزو از دوران کودکیم بهشون گفتم. در مورد درونم، جسمم، احساسم، علایقم و همه چیز ولی ایشون به من داروی قوای جنسی میدادن که بتونم از نظر اون یه رابطه جنسی موفقی داشته باشم که منم دلم نمیخواست اصلا رابطه جنسی با جنس مخالف داشته باشم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>خب من نمیتونم به تنهایی تایید کنم که شما ترنس مرد به زن هستید یا اینکه دچار چه اختلالی هستید ولی یه توضیحاتی میدم که شما بهتره به متخصص مراجعه کنید از لحاظ روحی و روانی جسمی مورد آزمایش قرار بگیرید که کاملا مطمئن شید و بعدا دچار پشیمانی نشید که دیگه راه برگشتی ندارید، کار اصلی من در مورد شما جراحی اندامهای جنسی هست نه چیز دیگه، باید حتما به متخصص مربوط مراجعه کنید تا بهتر بتونید با زندگی خودت کنار بیایی، اگه از بابت روابط خودتون چه دوستانه چه عاشقانه حتی چه جنسی احساس گناه میکنید باید بهتون بگم اصلا گناه محسوب نمیشه چون این طرز حالات و انعطاف دست خودتون نیست، بیماری هم نیست. ما در این مورد کتاب داریم، مقاله داریم که مرجعهای دینی ما اونو تایید کردند. حتما بخونید تا بهتر بتونید تصمیم بگیرید. در همین حین تلفن زیر دستش زنگ خورد یکی از منشیها بود نگاهش به من بود و جواب میداد نمیدونم چی میگفتند ولی نگاهش به من بود یه دقیقه هم طول نکشید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دیدم که موندنم بیفایدهست. زودتر برم بیرون که بقیه بیشتر از این منتظر نباشند، منو تا دم در اتاقشون همراهی کردن یه نگاهی هم به سالن انداختند. درست همون جایی که سعید نشسته بودن اونجا رو نگاه کردن خداحافظی کردم و رفتم پیش همون خانوم منشی درخواست کتاب دکتر رو دادم که گفتند شما هنوز جواب منو ندادید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خودمم اصلا یادم نمونده بود. گفتم نمیدونم من فقط یه کتاب از آقای دکتر میخوام در حالی که کتاب رو میآوردند بهشون گفتم که این دختر قبل از من و یکی از منشیهای خانوم که نمیدونم الان کجا هستند شاید جواب سوالتون باشند. از تعجب ساکت شده بودن چیزی نگفتن که من گفتم من نوع خودمو خوب میشناسم نیازی هم نیست کسی بهم بگه کجا هستند کجا نیستند ولی بازم ممنون از بابت همدردیتون و احساس مسئولیتتون.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
با اشاره به سعید که گفتم بیا بریم، با سعید از اونجا خارج شدیم که سعید ازم خواست هر چی اونجا اتفاق افتاد براش توضیح بدم و من فقط در مورد صحبتهای خودمو منشی بهش گفتم در مورد دکتر چیزی نگفتم اونم اسرار نکرد. با هم بازم یه دوری زدیم تو تهران، برج میلاد و آزادی. یه بستنی و نوشیدنی خنک که خواستیم هوا یه کم تاریک بشه و شب راه بیافتیم به مهاباد. الان هم بعضی وقتا سعید بهم زنگ میزنه اگه راهش بیافته اینجا بهم سر میزنه، من که خودم عاشق مسافرت و تفریح هستم ولی دوست ندارم تنهایی برم از یه طرفی هم خونواده بهم گیر میدن که نباید با هرکسی بری واسه همین من نمیتونم برم پیشش یا دعوتش کنم خونه خودم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ولی من بخاطر این چیزی به خونواده در مورد رفتنم به تهران نگفتم چون میدونستم واسشون سخته و درک و باور این قضیه و از همه مهمتر پذیرفتن من به عنوان یه دختر به نظرم امکانناپذیر بود و با خودم تصمیم داشتم که اگه کارام با موفقیت انجام بشه و به مرحله جراحی برسم هر طور شده باشه هزینهشو جور میکنم و به خونواده هم میگم که من اینجا برام راحت نیست. مجبورم برم قصد رفتن از ایران رو دارم. لااقل فکر میکردم که تا حدی درک داشته باشند که اینجا موندن واسه من سخته و یه جورایی هم همراهیام کنند ولی خب نشد چون اگه من الان باز فکر تغییر جنسیت رو داشته باشم از یه طرف درونم بهم اجازه نمیده اونارو ترک کنم. ترک هم نکنم نمیتونم به عنوان یه دختر میون اونا باشم. فعلا که بیخیال شدم ولی واسم سخته در مورد خودم اینجوری باشم، من حاضرم اونارو درک کنم ولی اونا نه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
شرایطم هم طوری هست که نمیتونم به میل خودم لباس بپوشم، بگردم، دوست دارم لباس ظریفانه یه دختر رو بپوشم و با تمام وجودم خودم رو خلاص از جسم و جنس مردانه ببینم ولی نه فکر که میکنم این کار یه کار ساده نیست به محض اینکه از خونه بیام بیرون چند تا زن و مرد و همسایه منو میبینند که دارم از خونه میام بیرون (اونا که دختر اینجوری ندارن، عروسشون هم که جداست مهمون هم واسشون نیومده!). خلاصه از همه چی سر در میارن و کاری جز مسخره کردن واسه من نمیبینند. اگه اونا هم نباشند چند کوچه دورتر از خونمون خونه چند تا از فامیلا هست شاید اونا منو نشناسند ولی من که اونا رو میشناسم استرس برم میداره حالا بیا و با خوندماغ و افتادن به زمین خودمو جمعوجور کنم. شاید بگید خودم دارم واسه خودم شرایطو سخت میکنم ولی اینجوری نیست چون هر کسی شرایط خودش رو بهتر میدونه. من همیشه وقتی یه تصمیمی دارم به نقطه مثبت و منفیاش هم فکر میکنم و بهترین شرایطو واسه تصمیمم آماده میکنم. خلاصه، دنیای ما پر از محدودیتها، بایدها و نبایدهاست. کسی که دوستش داریم نمیتونیم با اون باشیم یا اعتماد کردن به هرکسی واسمون سخته.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ازدواج اجباری</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
الان حدود دو ساله که از خدمت اومدم و همیشه اینو میشنوم پسر که رفت سربازی و برگشت مرد میشه باید واسش آستین بالا زد. هرچه زودتر بهتر سروسامون بگیره دیره، ای خدا به کی بگم من زن نمیخوام من خودمم یه زنم درکم کنید به هر بهانهای که باشه بحث و عوض میکنم یا اینکه میگم فعلا زوده، اصلا قصد ازدواج ندارم. آمادگی ندارم. وقتی مادرم از یه جایی میاد بعد از اینکه خستگیاش در بره:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>رامیار بیا اینجا ببین کی رو واست پیدا کردم یه دختر فلانجاست قراره بیاد عروسی فلان فامیل بهت نشون میدم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مادر من ، من خودم دست و پا دارم، چشم دارم، عقل و شعور دارم، اگه بخوام ازدواج کنم خودم پیدا میکنم. ولی فشار زیادی روم هست. هر روز از این و اون حرف میشنوم اونایی که من باهاشون خدمت بودم همشون الان ازدواج کردن و واسه خودشون مستقل شدن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>رامیارو دیدی چرا زن نمیگیره؟ نکنه مشکلدار هست!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>نه بابا کسی نیست که بخواد با یه آدم ازدواج کنه که کاراش، اخلاقش و رفتارش شبیه زنا باشه. این خودش یه پا زنه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
شاید الان بگید که من اگه به حرف مردم گوش بدم هرگز به چیزی که میخوام نمیرسم، ولی کسی که خودش در این شرایط نباشه نمیتونه درک کنه. نمیخوام تو دنیایی پر از شک و تردید زندگی کنم در حالی که بیشترین شک رو به خودم داشته باشم. همیشه خواستم با کسی رابطه داشته باشم که درکم کنه نه اینکه از رو هوسش بیاد با من باشه و بعد یه مدت کوتاهی بره و پشت سرش هم نگاه نکنه. بعد بگه بودن ما با هم اشتباهه و تو به درد من نمیخوری، من به درد تو نمیخورم. تو لیاقتت بیشتر از منه و... لامصب تو پایبند حرفت باش اول ببین چهجوری به درد هم میخوریم اگه از رو هوس نیایی. تو دنیای اینترنت، تو یاهو و فیسبوک با آدمای زیادی آشنا شدم خوب، بد، زشت، زیبا، سنبالا، سنپایین، هر جور قومیتی از همه جوره که بگید تا شاید بتونم با یکیشون یه رابطه عمیق داشته باشم ولی نشد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
همشون از رو کلام اولشون مشخص بود که دنبال چی هستند: اونایی که مثل من دنبال یه رابطه واقعی بودن اکثرا متاهل بودن که واسه من سخت بود چون نمیخواستم با وجود من اون دوتا رابطهشون با همدیگه سرد بشه یا از همدیگه فاصله بگیرن چون ته ته یه رابطه سکس هست و اگه طرفم در من اون لذتی که میخواست رو میدید با همسرش سرد میشد چه از لحاظ جنسی چه عاطفی. این نظر شخص بنده هست و واسه همینم نخواستم با مردای متاهل رابطه داشته باشم و زود پسشون زدم، ولی بعضی از متاهلها هم بودن وقتی میدیدند زنشون افتاده تو عادت ماهیانه دو روز قبلش شروع میکردن به لاس زدن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روز اولش میگفتند:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>من میخوامت، من دوستت دارم، بیا یه دور بزنیم هرچی لازم داشتی به خودم بگو، قول بده به غیر از من با کس دیگهای نباشی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روز دوم همش پشت سر هم زنگ زدن، اس دادن، شارژ فرستادن، قربون صدقه رفتن، بیا ببینمت دلم برات تنگ شده (در حالی که اصلا یه بار هم با هم ملاقات نداشتیم) یه کار مهمی دارم باهات تورو خدا جواب بده، آخه چه کاری شما که هنوز منو ندیدی چطور میشه؟ حالا میگی کارم مهم هست مهم باشه که واسه خودمم جای تعجب بود که اکثرا هم همینجوری بودن، خلاصه پشت تلفن میگفتی باشه میام فلانجا ولی فقط دیدن، فقط دیدنها تاکید میکنم با اینکه دلم به این رابطهها خوش نبود اصلا دوست نداشتم ولی باز میرفتم سر قرار. یه جاهایی قرار میذاشتم که نزدیک خونه خودمون نباشه، خب شهر کوچیک هم این مشکلاتو داره.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سوار ماشین که میشدم بعد احوالپرسی میگفتند کجا بریم هر جا تو بگی اونجا میریم. منم میگفتم فرقی نداره یه جا نگه دارید چند کلمه حرف بزنیم ببینیم با هم میسازیم یا نه؟ درحالی ازم میپرسیدند کجا بریم خودشون فرمون ماشینو به خلوتترین جا هدایت میکردند که کسی مزاحم نباشه. یه جا خلوت که نگه میداشتند اولین حرفشون یا کارشون دست زدن به بدن بود که واقعا اعصابم خورد میشد ولی چیزی نمیگفتم. هیچ حرفی جز حرف تحریککننده نمیزدن که منم با این بادا نمیلرزیدم عین خیالمم نبود. بعد که میدیدم کار داره به جاهای حساس میرسه میگفتم مگه قرارمون نبود که فقط در حد دیدن باشه نه هیچ چیز دیگهای پس این کارا چیه؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ای بابا همین یه بار قول میدم دیگه تکرار نمیشه اما دلمو نشکون باشه، دفعه بعد تا تو نخوایی اصلا حرفشو هم نمیزنم به جون خودم قول میدم اما این یه بارو نه نگو وکلی حرفای مزخرف دیگه من هم قبول نمیکردم. حتی به اونا دست هم نمیزدم چه برسه به اینکه بخوام نیازشونو برطرف کنم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من همیشه یه چاقو کوچیک به کمرم یا به پام با خودم حمل میکنم. هرجا برم و هر جا ببینم که داره وضعیت بحرانی میشه ازش استفاده میکنم ولی تا حالا به این حد نرسیده فقط در حد نمایش بوده، منم طبق معمول با فشار یا با زور یا با حرف خوش از دستشون در رفتم و دیگه هم سراغشون نرفتم. هرچقدرم زنگ زده باشند، اس داده باشن ولی من جواب ندادم. این فقط یه نمونه از مردای متاهل هست که زنشون افتاده تو عادت ماهیانه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یا بعضیها قبل از اینکه یه زنگی بزنند یه سلامی چیزی بگند سریع پای چت کردن میگن الان بیا کسی خونه نیست با هم آشنا بشیم که آدم هم تعجب میکنه هم از خنده رودهبر میشه! خب اگه قصدت فقط آشنایی باشه خونه هم پر باشه میشه آشنا شد، ربطی به خالی بودنش نداره. خونه نشد یه پارکی، جایی، دیگهای لزومی نداره فقط خونه خالی باشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یا عدهای دیگه هم هستند که در اواخر عادت ماهیانه همسرشون به سر میبرند و کم اس میدن، کم زنگ میزنند، زیاد گیر نمیدن، بعد دو سه روز دیگه خودشون میرن پی کار خودشون و پیداشون نمیشه تا یه ماه دیگه چون دنبال رابطه واقعی نیستن. زیاد ابراز علاقه نمیکنند، باخودشون میگند این دو روز هم تحمل میکنیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ولی درکل اگه بخوام رابطه با یه مرد متاهل رو تفکیک کنم به این نتیجه میرسم که چون اگه اونا با یه دختر یا زن باشند و کسی هم اونا رو با هم ببینه واسشون بد میشه میرن دنبال پسر چون فکر میکنن ریسکش کمتره، کسی هم شک نمیکنه. نه فقط متاهلا، مجردها هم همینطور هستند ولی طریقه مخ زدن مجردا فرق میکنه. اولین چیزی که موقع چت کردن با یاهو یا فیسبوکم ازت میپرسند همون وب تو وب هست، یا اینکه میگن عکس از بدنت، عکس لختی، عکس از صورت. اصلا در مورد احساسات همدیگه حرف نمیزنند حالا این هیچی، یه عدهای هم هستند که میگن:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>قد، وزن، از کجایی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگه هم شهری بودیم که هیچی اگه نه انتظار دارند باید طرفشون بیاد اونجا ترتیبشو بدن که واقعا هم سخته، چه واسه ترنس چه گی چون این دوستی بیشتر با محدودیتهایی مواجه هستند که باید سر وقت خونه باشند و سر وقت هم از خونه برند بیرون. زودتر برن بیرون خونواده شک میکنند بهشون دیر هم برگردن بازم مشکوکن پس یه جورایی امکان ناپذیره.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یا اینکه یه عده بودن نصف شبی که باهاشون چت میکردم فکر میکردن من ولگردم یا اینکه خونه و زندگی ندارم یا پدر و مادر ندارم دنبال سرپناهم هنوز چند دقیقه از چت نمیگذشت که میگفتند:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>کجایی الان میام دنبالت امشب و پیش من باش فردا صبح نشده برو یا زوده زود برو</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>آخه بیاحساس منم خونه زندگی دارم سگ ولگرد که نیستم هرجا دلم خواست برم و برگردم نمیشه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>خب چه اشکالی داره یه شب بیایی پیشم، فقط میخوام تو پیشم باشی هیچ کاری هم نمیکنیم قول میدم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>خب اگه نمیخوای کاری بکنی همینجوری هم میتونی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>نه بابا این کاره نیستی بیخودی هم وقتمو گرفتی!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>مگه نمیگی که هیچکاری نمیکنی؟ پس چرا میگی اینکاره نیستی؟ چه کاره باید باشم؟ لااقل ما یه بار همدیگرو ببینیم بعد بگو امشب بیا پیشم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من بیشترین ضربه رو از یه گی خوردم که وانمود میکرد دوستم داره ولی نداشت. اوایل آشناییمون خوب درکم میکرد ولی نمیدونم که چی شد یهو سر باز زد و بعد یه مدت دیگه باز ابراز پشیمانی کرد. بعد باز به هم زد که خوب شد بیشتر از یک سال طول نکشید. باز پشیمون شد ولی من نشدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
واقعیتش خیلی دوستش داشتم. 2 سال ازم بزرگتر بود. بدون هیچ رابطه جنسی و غیر جنسی تا دو هفته با هم بودیم بعد هم به درخواست خودم رابطه برقرار کردیم. همه چی خوب میگذشت تا اینکه یه روز زنگ زد گفت امروز عصر میتونی بیایی خونمون، تنهام منم. با اینکه با خونواده قرار بود بریم مسافرت قبول کردم برم پیشش، بعد یه ساعت که خونواده راه افتادن و منم به بهانهای باهاشون نرفتم بهم زنگ زد گفت امروزو بیخیال حوصله ندارم. گفتم باشه چیزی هم در مورد کنسل کردن سفرم بهش نگفتم. رفتم بیرون خونه خواهرم که شام اونجا باشم که باز زنگ زد گفت اگه الان میتونی بیا وگرنه دیگه قیدمو بزن که منم عصبانی شدم گفتم این چه وضعشه یه بار میگی بیا یه بار میگی نیا چرا اینجوری میکنی؟ منم به خاطر تو با خونواده نرفتم مسافرت. الانم واسه شام خونه خواهرم هستم نمیتونم بیام.گفت نمیتونی بیای چون با یکی دیگه هستی پس قیدمو بزن. منم از این حرفش خییلی ناراحت شدم. رابطهای که زوری باشه به درد هیچی نمیخوره. با اینکه خیلی هم ناراحت بودم از دستش بعد چند دقیقه دیگه زنگ زد گفت میایی یا نه؟ منم رفتم با بهونه از خونه خواهرم شام نخورده رفتم. رفتم پیشش دیدم خیلی عادی هست منم به روی خودم نیاوردم. بعد یه پذیرایی مختصر اسرار به انجام رابطه داشت به حرفش گوش دادم، بعد اتمام گفت زود خودتو جمع و جور کن باید برم بخاطر تو موندم خونه وگرنه دعوت بودم خواستم از دستم دلخورنباشی، هیچی نگفتم لباس پوشیدم و رفتم خونه خودمون خیلی هم ناراحت بودم ولی به روی خودم نیاوردم. همین که رسیدم خونه اس داد: هرچی بین ما بود تموم شد! زنگ زدم خواستم ببینم چی شده جواب نمیداد فقط اس میداد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ما به هم نمیخوریم من قراره نامزد کنم نمیتونم باهات باشم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>اگه میخواستی نامزد کنی پس چرا وارد زندگیم شدی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و کلی حرف که جواب هیچکدومشو نداد گوشیش تا یه مدت هم خاموش بود. انصافا خیلی ناراحت بودم اون روزا کمکم داشت یادم میرفت که یه روز یه اس عاشقونه داد، الکی گفتم شما؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>نه بابا سرت اینقدر شلوغ بوده که منو یادت نمونده؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span> نه یادم بود. تعجبم اینه چرا باز یاد من افتادی مگه قرار نبود نامزد کنی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>نه برنامم بهم خورد نتونستم ازت دل بکنم. من با دختر جماعت راحت نیستم و خلاصه کلی چرت و پرت که منم ته دلم میدونستم که باز داره لاف میزنه. سعی کردم زیاد جدی نگیرمش تا باز وابسته نشم. یه مدت هم اینگونه گذشت ولی میل به رابطه سکس نداشتم چون فکر کردم با این کار فقط دارم خودمو کوچیک میکنم. در کل هم برام سخت بود که رابطه جنسی داشته باشم. زیاد با رابطه جنسی موافق نیستم در حالی که خودم جسمم مردونه هست حس به زنانگی دارم و واسم سخته با این جسم مردانه با یه مرد دیگه ارتباط جنسی داشته باشم بیشتر خجالت میکشم تا لذت ببرم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
روزگارم چند هفتهای باز اینجوری گذشت تا اینکه باز این دوستپسرم ازم درخواست سکس کرد که منم قبول نکردم و باز بهم زدیم ولی من دیگه خواهانش نبودم. واسم ناراحتکننده بود کسی که خیلی دوستش داشتم اینجوری ازش دل بکنم به خاطر یه درخواست هیچ. من همه چیز رو در مورد خودم بهش گفته بودم که من چی هستم چجوری هستم، حسم چیه، درونم چیه، ظاهرم با درونم فرق داره و اونم گفته بود درک میکنم ولی نمیدونم چرا درک کردنش به قیمت ارضا بودنش بود؟ کمکم دیگه نخواستم سراغشو بگیرم که زیاد خودشو از من سرتر فرض نکنه. بعد یه مدت باز زنگ زد گفت بیا دفترم (یه دفتری بود شبیه پست). بیچون و چرا رفتم. اول یه کم حرفهای معمولی زدیم بعد گفت دیگه نمیتونه با من باشه که نذاشتم حرفش تموم بشه جوابشو دادم:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>من خیلی وقته که رابطه خودمونو تموم شده میبینم الانم در حد یه آشنای قدیمی اومدم اینجا اگه کاری نداری من برم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>نه صبر کن ببین چی میگم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>بفرما.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>من نمیتونم باهات باشم ولی یکی رو بهت معرفی میکنم که میتونی باهاش کنار بیای... حرفش تموم نشده بود که از دفترش اومدم بیرون بدون خداحافظی و هیچ جوابی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اس داد: ناز نکن شمارتو بهش میدم بهت زنگ بزنه. گفتم هر کس زنگ بزنه من میدونم با تو ببین چیکارت میکنم. مگه من ج*ندهام که هر روز با یکی بپرم. دنبال یه آدم هستم. آدم نه اینکه یه حیوون. علف باید به دهن بزی شیرین بیاد نه به دست توی نفهم. قطع کردم دیگه بهش زنگ نزدم ولی همون یکی همش زنگ میزد که من جواب ندادم. بعد چند روز هم شمارمو عوض کردم ولی اون شماره قبلیمو به خاطر آشنایان نگه داشته بودم تا وقتی که همه شماره جدیدمو داشته باشند. کلا رابطه ما بیشتر از 10 ماه نشد الانم گهگاهی تو خیابون میبینمش یه نگاههای معنیدار بهم میکنه و زنگ به شماره قبلیم میزنه که من جوابشو نمیدم. تازگیها فیسبوکشو نگاه کردم دیدم که ازدواج کرده عکس دومادیشو گذاشته بود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ولی تو این مدت که باهاش بودم متوجه یه سری از عاداتش شده بودم که نمیخواستم به خودم بفهمونم که این آقا دنبال یکی هست که فاعل باشه. خلاصه با یکی باشه که هم خودش هم طرفش فاعل و مفعول باشه ولی من نمیخواستم همچین آدمی باشه. چون منم نمیتونستم این نقش رو براش داشته باشم ازم برید. با اینکه ازدواج کرده ولی هر بار که میبینمش با یه مردهایی هست که از خودش سن بالاترن وحرکات عجیب غریب دارند با هم... یه بار اتفاقی چند قدمی باهاشون فاصله داشتم از پشت برام آشنا نبود ولی حرکاتشون برام عجیب بود تا اینکه ازشون جلو زدم ومتوجه شدم که خودش هست. هنوز هم دوستش دارم و به درد من نمیخوره.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
قبل از خدمتم خیلی لباس مبدل میپوشیدم ولی بیشتر تو خونه خودمون بود یا خونه فامیل وقتی یکی از دخترای فامیل لباس یا مانتو تازه میخرید میپوشیدم و چند قدمی تو کوچه باهاش میچرخیدم. یه شب که پسر داییم مهمونمون بود بهش گفتم من لباس زنونه میپوشم تو هم پشت سر من راه بیا تا اگه مشکلی پیش اومد به دادم برسی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یه چند شب به این روال گذشت هر شب با یکی از پسرای فامیل خیلی خوشم میاومد اینجوری داشتم میگشتم. واسه خودم تو یه دنیای دیگه بودم. کاملا از رو ظاهرم همه فکر میکردند دخترم، یه شب با مانتو، یه شب با چادر، با کت و دامن. هر جور که میخواستم میپوشیدم. بیشتر پسرا دنبالم بودن یا از پیادهرو تیکه بهم میانداختن یا ماشین دنبالم راه میفتاد، ولی من تو دنیای خودم غرق بودم و نمیخواستم کسی هم مزاحم خلوت خودم و احساسم باشه. واقعا اوج لذتم بود که وصف کردنش سخته.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تا اینکه یه شب گشت کلانتری محله بهم گیر داد و هی میگفت خانوم وایسا صبر کن این چه وقت دور زدن تو خیابوناست اونم تنهایی. تا اینکه پسر عموم به دادم رسید و با موتورش اومد تو پیادهرو و زود سوار شدم که یهو سیبایی که بجای سینه گذاشته بودم افتادند که ماشین کلانتری هم اومد دنبالمون هر جوری بود رو موتور لباسارو درآوردم و یه گوشهای انداختم که بعدا بتونم پیداشون کنم. آخه مال خودم نبودن از موتور پیاده شدم و درست سر راه مامورا راه میرفتم که ازم سوال کردن یه موتور ندیدی با یه دختر پسر جوون که منم از ترس صدام در نمیاومد الکی گفتم از اون کوچه رفتن که از شرشون خلاص بشم، ولی حیف شبای احساسم زود تموم شد چون دیگه از ترس نمیتونستم این کارو انجام بدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آینههای روبه رو</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بعد از به بازار اومدن و فروش رسیدن فیلم هیس... دخترا فریاد نمیزنند! تو فیسبوک شخصیام خیلیها بودن که یه عکس از فیلم هیس... دخترا فریاد نمیزنند رو میذاشتم و زیرش مینوشتن: هیس دخترا فریاد نمیزنند!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بغضم ترکید بعد از دیدنش. منم میخواستم یه عکس از فیلم آینههای روبهرو بذارم و زیرش بنویشم: آینههای روبرو! بغضمو قورت میدم که مبادا کسی ازم خبردار بشه. رفتم یه جایی فیلم آینههای روبهرو رو تهیه کردم که اون سر شهر بود و دیگه راهم به اونجا نرسه تا مبادا کسی بفهمه که چرا این فیلمو نگاه میکنم. اگه بخوام در مورد این فیلم نظر بدم واقعا خانم آذربایجانی کارشون عالی بود ولی اگه موضوع یه ترنس مرد به زن بود بهتر بود تا یه ترنس زن به مرد! چرا؟ چون یه ترنس مرد به زن بیشتر با مشکلات روبهروست تا یه ترنس زن به مرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ترنس زن به مرد اگه کارایی از قبیل سر نکردن روسری، نپوشیدن مانتو یا چادر یا حتی تراشیدن موهاش رو انجام بده میذارن پای خواستن آزادی و به تیپ مردونش زیاد حساس نمیشند میگن ماشاالله مثل مرد میمونه. اما ترنس مرد به زن بخواد روسری سر کنه، چادر یا مانتو بپوشه، موهاشو بلند کنه، کفش دخترونه بپوشه همه مسخرش میکنند. اگه هم بازم معلوم نشه که پسره به دلیل ساختار هورمونی مرد بودنش خواه یا ناخواه جای ریش و سبیل رو صورتش زار میزنه و قشنگ تابلو میشه که این شخص یه مرد با تمایلات زنانه هست. بخاطر همین مبدلپوشی براش سخت هست و اگه این فیلم هم در مورد ترنس مرد به زن بود به نظر من بهتر میشد ولی اونموقع باید کارگردانش منتظر انتقادهای بیجای مردم جامعمون میشد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از نظر من ترنسهای زن به مرد کمتر مورد تمسخر و انتقاد قرار میگیرن به خاطر همین مثالهایی که زدم. اگه هم بخواد تغییر جنسیت بده فکر کنم این ترنسها کمتر از ترنسهای مرد به زن دچار طرد از خانواده بشن، چون جامعه ما مردسالاره و براشون هم مرد بودن ملاک مردانگی هست و حتی بهش هم افتخار میکنند که مرد شده و مردانگی رو بجا میاره. این نظر من هست. سوء تفاهم نشه هر ترنسی در جای خودش باعث افتخاره چه زن، چه مرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ولی برای یه خانواده سخته که تا الان پسری داشتند که بنا به اختلالات درونی و جسمی باید دختر بشه و اونو مایه ننگ میدانند و طردش میکنند بدون اینکه کمکش کنند و همراهیاش کنند تا بهترین نتیجه رو از تغییر جنسیتش بگیره. اکثر وبلاگهایی که خوندم در مورد ترنسهای مرد به زن اکثرا دور از خانواده زندگی میکنند یا خانودهها آنها رو قبول نکردهاند یا اینکه خودشون به خواست خودشون یه شهر دیگه زندگی میکنند که کسی متوجه ترنس بودنشون نشه و گهگاهی به خونه میرند و بعد یکی دو روز باز برمیگردن شهر سکونتشون. یا اینکه اگه خانوادشون این ترنسها رو قبول کرده باشند خانواده با ازدواج آنها مخالفت میکنه، به تصور اینکه نمیتونه واجبات یک زن کامل رو بجا بیاره و دچار شکست میشه و مجبور به طلاق هستند. یه ترنس مرد به زن میتونه همه واجبات و اختیارات و اجبارات یه زن کامل رو بجا بیاره غیر از باردار شدن که این مشکل هم به شکر خدا درکشورهایی نظیر آلمان و انگلیس و تایلند قابل درمان هست و با کاشت رحم، ترنس میتونه باردار بشه و بچه به دنیا بیاره. یه ترنس بیشتر از یه آدم معمولی چه زن، چه مرد احساسی و عاطفی هست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
من خودم تیپم کاملا مردونه هست چون نمیتونم مبدلپوش باشم. شرایطم این اجازه رو بهم نمیده که باب میل خودم پوشش داشته باشم، بعضی وقتا که موهام کمی بلندتر از حد معمول باشه احساس میکنم نباید کسی موهامو لخت ببینه و اونا رو با کلاه میپوشونم که مبادا گناهی کرده باشم. با اینکه مذهبی نیستم و هیچ اعتقاد دینی هم ندارم، فقط میدونم خدا هست ولی نمیدونم کجاست. احساس میکنم کارایی که من میکنم شرعی نیست با اینکه از عرف و شرع چیزی نمیدونم. دوست ندارم کسی بدنمو لخت ببینه چه بالا تنه، چه پایین تنه. از وقتی که حسم رو در مورد خودم فهمیدم اجازه ندادم کسی لخت منو ببینه غیر از رابطههایی که داشتم که در اون موقع هم احساس شرم میکردم. حتی نشده که من تو خونه خودم جلو مادرم یا کسی از اعضای خانوادهام حتی بالا تنمو لخت ببینه چون احساس خجالت میکنم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از آیینه فراریم دوست ندارم بدنم رو تو آینه ببینم حتی صورت، اگه هم جلو آینه برم تا ببینم وضعم مرتبه از رو اجباره چون حس میکنم دارم یه شخص دیگه رو تو آیینه میبینم و دارم یه کس دیگه رو صیقل میدم و مرتبش میکنم که برام عذاب آوره. حتی وقتی حموم میرم دوست ندارم اندامهای جنسی خودمو ببینم و این باعث میشه نظافت رو در موردشون نادیده بگیرم، حس میکنم اضافی هستند. واقعا هم هستند. بعضی وقتا که باز فکر تغییرجنسیت به سرم میزنه تو وجودم خیلی خوشحال میشم که میتونم از شر این جسمم راحت بشم ولی متاسفانه فعلا شرایطم مهیا نیست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خلاصه خیلی حرفا هست ولی چون وقتم کم بود نتونستم کامل بنویسم چون تا عصر سر کارم بعدش هم خسته برمیگردم خونه تا دوش بگیرم و یه استراحت کوچولو داشته باشم روزم تموم میشه یا مزاحمی هست که نمیشه پیش اون چیزی نوشت. اسمها در این نوشته، مستعار هست ولی میخوام به اسم رامیار امضا کنم. رامیاری که عاشق اسم روناک (روشنایی) هستش.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-42235443084008480932015-10-21T11:00:00.000-04:002015-10-21T11:00:01.891-04:00پسرها گریه نمیکنند<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">پرونده ویژه: تراجنسیتیستیزی (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVzy8vQJHFZLASQlrm-VkxbV12mOCi4ifY3iBY1SFWPQpo7SCeObDsc0t4w7j68NKhdF6VNfwpMKIUMOAtCpn7LSPVgGcwSw4YNW-4WIMF4-58Pt9OMy1dKRpImE-pLQF7x31ffWtqTNw/s1600/25.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVzy8vQJHFZLASQlrm-VkxbV12mOCi4ifY3iBY1SFWPQpo7SCeObDsc0t4w7j68NKhdF6VNfwpMKIUMOAtCpn7LSPVgGcwSw4YNW-4WIMF4-58Pt9OMy1dKRpImE-pLQF7x31ffWtqTNw/s400/25.PNG" width="275" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>پسرها گریه نمیکنند</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یاسمن</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«پسرها گریه نمیکنند» Boys don’t cry محصول سال 1999 میباشد. فیلم براساس یک ماجرای واقعی ساخته شده و موضوعی متفاوت را دنبال میکند. کارگردان فیلم «کیمبرلی پیرس» Kimberly Peirce است که در کارنامهاش تا قبل از این فیلم فقط 2 فیلم دارد و برای یک کارگردان بیتجربه چون او، این اثر موفقیتی بزرگ است. زیرا که فیلم برنده یک جایزه اسکار به عنوان بهترین بازیگر برای «هیلاری سوانک» Hilary sawnk و برنده 40 جایزه معتبر دیگرشده است. مهمترین نقشهای اصلی سوانک در چهار فیلم پسرها گریه نمیکنند، بیخوابی و دختر میلیون دلاری و آملیا بوده است. او پس از گرفتن جایزه اسکار در سال ۱۹۹۹ میتوانست مسیر ستاره شدن را بپیماید، اما با «گزیدهکاری و کمکاری» راهی متفاوت را در پیش گرفت. بیشتر شخصیتهایی که او نقش آنها را در فیلمها ایفا کردهاست، شخصیتهایی شبه مردانه میباشند. شخصیت «مگی فیتزجرالد» در دختر میلیون دلاری یا براندون تینا در پسرها گریه نمیکنند و یا «کاراگاه الیبور» در فیلم بیخوابی و حتی نقش آملیا ارهارت خلبان زن معروف آمریکایی در فیلم آملیا همه کمابیش شخصیتی مردانه دارند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خلاصه داستان:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
این فیلم داستان زندگی برااندون تینا، Brandon Teena یک تراجنسی است که در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۳ دوستانش که متوجه شده بودند او دارای اندام جنسی زنانه است، به او تجاوز کرده و او را به قتل رساندند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<i><u>*خواننده محترم، چنانچه قصد دارید فیلم را نگاه کنید، پیشنهاد میکنیم که از اینجا به بعد را نخوانید.</u></i></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>شرح کامل داستان</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون تینا» مشغول تغییر قیافه خود است. او که یک دختر است تمایل زیادی دارد که خود را شبیه به پسرها درست کند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون» به یک کافه میرود یعنی جایی که با یک دختر قرار ملاقات دارد. او تمایل زیادی برای پیدا کردن دوست دختر دارد و در این کار نیز موفق است. پسرخاله «براندون» از اینکه او مدام سعی میکند خود را جای پسرها جا بزند، بسیار ناراحت است و او را بیرون میکند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون» به یک بار میرود و آنجا دوستانی تازه پیدا میکند. دو پسر به نامهای «جان لوتر» و «تام» و دختری به نام «کندیس». «براندون» با رفقای تازه اش به شهری دور افتاده به نام «فالز سیتی» میرود. او از همنشینی با رفقایش خوشحال است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون» به دلیل دزدیهای متعدد و مشکلات جنسی اش و تلاش او برای تغییر هویتش تحت تعقیب قرار داشته و باید به زودی در دادگاه حاضر شود. او با «لونی» پسر خاله اش تماس میگیرد و از او میخواهد در مورد دادگاه تازه ای که در پیش دارد کمکش کند</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون» به یک بار میرود و اینبار دختری را به نام «لانا تیسدل» میبیند. در همان نظر اول از آن دختر خوشش میآید. «براندون» به خاطر «لانا» تصمیم میگیرد بیشتر در شهر اقامت کند. «براندون» به همراه بقیه جوانها به خارج شهر میروند و تفریح میکنند. همان شب «براندون» تصمیم میگیرد به سراغ «لانا» برود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون»، «لانا» را در حالیکه مواد مصرف کرده در سوپر مارکت پیدا میکند. او «لانا» را به خانه میرساند و یک انگشتر به او هدیه میدهد. «لانا» به «براندون» علاقه پیدا میکند. «جان» از همسرش جدا شده است و صاحب یک دختر است او اکثرا در خانه «لانا» زندگی میکند و به «لانا» نیز علاقمند است. از طرفی مادر «لانا» نیز به «جان» علاقمند است. «جان» و «تام» دوستهای صمیمی هستند و هر دو سابقه کارهای خلاف و تبهکاری دارند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون» به همراه «تام» و «جان» و « لانا» درگیر یک مسابقه خیابانی میشوند و ماشین آنها توسط پلیس نگه داشته میشود. «جان» که سابقه شرارت زیاد دارد از این ماجرا به هراس میافتد و با «براندون» و بقیه در گیر میشود. «تام» به «براندون» میگوید که «جان» فرد غیر قابل کنترل و خطرناکی است. او همچنین از سابقه خلافکاریهای خود با «جان» نیز برای «براندون» تعریف میکند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون» با «لانا» برخورد میکند آنها عاشق هم شده اند اما «براندون» باید برای شرکت در دادگاه به «لینکون» برود. او شب را در منزل «لونی» میگذراند. «لونی» به او اخطار میکند که بهتر است زودتر عمل تغییر جنسیت را انجام دهد و به او گوشزد میکند که او در حال حاضر یک دختر است نه پسر! «براندون» از عشق خود برای «لونی» تعریف میکند و به او میگوید که اینبار جدا عاشق شده است. «براندون» تصمیم میگیرد به دادگاه نرود و در نتیجه فراری و تحت تعقیب محسوب میشود. او شبانه به محل کار «لانا» میرود و با هم معاشقه میکنند. در حین معاشقه «لانا» در مورد جنسیت «براندون» شک میکند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«لانا» و مادرش برای «براندون» جشن تولد میگیرند و دیگر بر کسی پوشیده نیست که این دو همدیگر را دوست دارند. در همین حین «جان» سر میرسد. او از رابطه بین «براندون» و «لانا» خبر دارد و چون همچنان به «لانا» علاقمند است، سعی میکند او را از این رابطه منصرف کند. اما «لانا» به «جان» میگوید که به «براندون» علاقمند است. «جان» سعی میکند با «براندون» درگیری لفظی پیدا کند. «لونا» به «براندون» میگوید که مایل است با او به شهر «ممفیس» برود و در آنجا شغل خوانندگی را آزمایش کند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون» در حین پرداخت یک قبض جریمه بازداشت میشود و به زندان میافتد. «کندیس» از هویت «براندون» اطلاع پیدا میکند و ماجرا را به «لونا» میگوید. «لونا» به سراغ «براندون» در زندان میرود و «براندون» به او میگوید که یک زن است نه مرد. «لونا» اهمیتی نمیدهد و به «براندون» کمک میکند که از زندان آزاد شود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«کندیس» ماجرای «براندون» را به «جان» اطلاع میدهد. «جان» به شدت عصبی میشود و به سراغ مادر «لانا» میرود و همه جریان را به او میگوید. در همین حین «لانا» به خانه میرسد. «جان» و مادر «لانا» از او در مورد «براندون» سوال و جواب میکنند. «براندون» نیز وارد خانه میشود.»جان» به شدت عصبی شده و میخواهد که از جنسیت «براندون» اطلاع پیدا کند. آنها به زور «براندون» را لخت میکنند و متوجه میشوند که او یک دختر است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«جان» و «تام»، «براندون» را به شدت کتک میزنند و او را به خارج شهر برده و به او تجاوز میکنند. «براندون» از دست آنها فرار میکند و به خانه «لانا» میرود. ماجرا به پلیس کشیده میشود و «براندون» به پلیس اطلاع میدهد که چه بلایی بر سرش آمده است. پلیس با «جان» تماس میگیرد و از او و «تام» میخواهد که خود را به پاسگاه معرفی کنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«براندون» بعد از همه اتفاقات به خانه «کندیس» رفته است. «لانا» پیش او میرود و به «براندون» میگوید که او را دوست دارد و حاضر است با او به شهر «لینکون» بیاید. «جان» به خانه «لانا» میرود و از مادر «لانا» آدرس «براندون» را میگیرد و به همرا «تام» به آنجا میروند. آنها قبل از حرکت با «لانا» برخورد کرده اند و او را نیز همراه خود میبرند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«جان»، «براندون» را میکشد و «تام» نیز به سمت «کندیس» شلیک میکند و هر دو متواری میشوند. در پایان «لانا» نامه عاشقانه «براندون» را میخواند و «جان» و «تام» هر دو بازداشت میشوند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-51133469671615963952015-10-20T23:00:00.000-04:002015-10-20T23:00:02.138-04:00از کبوترهای سفید میترسند و بالهایشان را میشکنند<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">پرونده ویژه: تراجنسیتیستیزی (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3VmG8yNydnTcjtJxd5sbPAJimjvy-mNBnLqaXk-vxMF-weMSN1BJxcU0F7EsN9adZxQmQmqZlXQsA9zeZJCDkQxIrOqocoKNxKDROlJ3blXwuBY7xaCaYquEZpecNPxaI95B6xlUcl5Y/s1600/24.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3VmG8yNydnTcjtJxd5sbPAJimjvy-mNBnLqaXk-vxMF-weMSN1BJxcU0F7EsN9adZxQmQmqZlXQsA9zeZJCDkQxIrOqocoKNxKDROlJ3blXwuBY7xaCaYquEZpecNPxaI95B6xlUcl5Y/s400/24.PNG" width="272" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>از کبوترهای سفید میترسند و بالهایشان را میشکنند</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
هوداد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مادرش مشتی قرص جلوی کاوه گرفته بود تا خودش را با آنها از بین ببرد. کاوه از نظر جسمی یک دختر بود اما خودش را یک پسر میدانست، بنابراین از جسم خودش ناراضی بود و میخواست از طریق عمل جراحی، با تغییر بدنش به بدن یک پسر، این مشکلش را حل بکند. در گذشته گفته میشد که این افراد دچار اختلال هویت جنسیتی هستند، یعنی زمانی که فرد جنسیت خود را یک پسر میداند در صورتی که جسم او (جنس او) یک دختر است و یا برعکس. استفاده از کلمه اختلال به هیچ عنوان به معنی وجود مشکل اعصاب و روان نبود، بلکه صرفا یک اختلال پزشکی به حساب میآمد و درمان هم انجام عمل تغییر جنس بود. به تدریج مشخص شد که کلمه اختلال باید حذف شود چرا که هیچ توجیح منطقی برای استفاده از این کلمه در توصیف این افراد وجود نداشت، حتی زمانی که از آن به عنوان صرفا یک اختلال پزشکی نام برده میشد. بنابراین امروزه آن را «نارضایتی جنسیتی» مینامند. متاسفانه در ایران نه تنها هنوز از کلمه اختلال استفاده میشود، بلکه حتی آن را از نظر قانونی یک اختلال اعصاب و روان به حساب میآورند. علاوه بر این اجازه فرهنگسازی و آموزش درباره این مقوله داده نمیشود. همین مسئله باعث شده است که افراد تراجنسی (ترنسسکشوال) برای جامعه به صورت ناشناخته باقی بمانند. یکی از مشکلاتی که از ناشناخته بودن یا پیشبینیناپذیری چیزی حاصل میشود بروز ترس است. این ترس ممکن است به اندازهای باشد که افراد حتی خواستار از بین بردن فرد تراجنسی بشوند. بنابراین افراد تراجنسی علاوه بر اینکه مورد آزار و اذیت گسترده از جمله توهینهای لفظی، ضرب و شتم، و یا تجاوز قرار میگیرند، بلکه حتی ممکن است از سوی افراد خانوادهشان به قتل برسند. ترس از افراد تراجنسی و در نتیجه اقدام به آزار و اذیت آنها را ترنسفوبیا مینامیم. یکی از اولین قدمها برای از بین بردن ترنسفوبیا در افراد مطرح کردن یک پرسش اساسی از ایشان است: فرد تراجنسی (ترنسسکشوال) چه تهدیدی برای شما دارد؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
البته برای اینکه افراد در پاسخ به این سوال به بیراهه نروند باید انواع تهدیدها را برایشان توضیح داد. به عنوان مثال تهدید فیزیکی زمانی است که قرار است از نظر جسمی و یا جانی به کسی آسیبی برسد. تهدید عاطفی زمانی است که از نظر احساسی فرد آسیب میبیند. به همین ترتیب تهدیدهای مالی، شغلی، تحصیلی و غیره را میتوان توضیح داد و بعد از توضیح هر کدام باید این پرسش مطرح شود که آیا فرد تراجنسی یک تهدید فیزیکی، عاطفی، مالی و یا غیره به حساب میآید. آیا هرگز از سوی یک فرد تراجنسی به آسیب و یا ناراحتی برای کسی ایجاد شده؟ غیر از این است که این افراد تراجنسی هستند که همیشه از سوی جامعه مورد آزار و اذیت و خشونت قرار گرفتهاند؟ طبیعتا باید درباره پاسخها بطور منطقی و با استناد به تحقیقات علمی بحث شود. اگر این مرحله با مهارت انجام شود و موفقیتآمیز باشد، از این لحاظ که افراد به این نتیجه برسند که افراد تراجنسی هیچ گونه تهدیدی برای اجتماع به حساب نمیآیند به مرحله بعد یعنی آموزش میرسیم. در این مرحله باید نسبت به تاریخچه پیشرفت علم در شناخت افراد تراجنسی توضیح داده شود، مفاهیم جنس، جنسیت و نقشهای جنسیتی توضیح داده شوند، برخورد جوامع متعصب و محافظهکار با افرادی که ممکن است بخواهند برخلاف انتظارات جامعه رفتار بکنند تحلیل بشود، پدیده درونی کردن دستورات جامعه توضیح داده شود، نقش ناخودآگاه فرد در سوق دادن او به سمت رفتارهایی که ممکن است حتی خود او دلیلشان را نداند توضیح داده شود و الی آخر. در این رابطه سازمان ایرکو و توانا اقدام به ساختن فیلمهای آموزشی کردهاند که به زودی از طریق وبسایت سازمان توانا قابل دسترسی خواهند بود (tavaana.org). با توجه با اینکه دو مرحله اول در حد نظریهپردازی میباشند، انجام درست مرحله سوم از اهمیت زیادی برخوردار است. در مرحله سوم باید شرایط ملاقات و برقراری تماس بین افراد تراجنسی با دیگر افراد جامعه از طریق برگزاری گردهماییهای مختلف فراهم شود. تماس بین افراد از این طریق در یک محیط امن و دوستانه باعث خواهد شد ضمن طبیعیسازی این مناسبات، افراد به مطرح کردن سوالاتشان از یکدیگر بپردازند و به تدریج هر چه بیشتر با یکدیگر آشنا میشوند، تفکرات و ترسهای غیر منطقی که نسبت به هم دارند از بین بروند و به جای آن روابط صمیمانهای شکل بگیرد. بدین وسیله نه تنها ترس غیر موجه جامعه از بین میرود، بلکه ذهنیت خودقربانیپنداری افراد تراجنسی نیز از بین خواهد رفت و موفق خواهند شد به پیشرفتهای مختلفی دست پیدا بکنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-23130952473668180292015-10-20T11:00:00.000-04:002015-10-20T11:00:06.852-04:00تن آزرده<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">پرونده ویژه: تراجنسیتیستیزی (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd75G7I7Q8F1MaQ4L18ywiKFy6NmwWKtyIqXRzYaBuLQGjc0y-BAaFk-WWfsbLo2V0CYwWaSUIgVe3qcNJa0lLLonedWaDDz_VXedtJGZu8Nsa5_kd2n8sQEX6bDKDBfyiAa80XT2Jp6o/s1600/23.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd75G7I7Q8F1MaQ4L18ywiKFy6NmwWKtyIqXRzYaBuLQGjc0y-BAaFk-WWfsbLo2V0CYwWaSUIgVe3qcNJa0lLLonedWaDDz_VXedtJGZu8Nsa5_kd2n8sQEX6bDKDBfyiAa80XT2Jp6o/s400/23.PNG" width="275" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>تن آزرده</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گفتگو با بیتا اردلان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آرش سعدی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>1.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>بیتا جان لطفا خودت رو برای خوانندگان اقلیت معرفی کن.</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با سلام خدمت شما و همکاران و مدیر این مجله و همچنین هممیهنان خواننده این مجله. من بیتا اردلان متولد سال شصت و سه و 30 ساله دارای مدرک کاردانی کامپیوتر هستم. شغلم آزاده و ساکن یه شهر کوچیک در غرب ایران هستم، دارای سه خواهر و برادر که من نخودی بین اینها هستم (واسه شوخی گفتم نخودی چون در حال حاضر جزو اصلی هیچ کدومشون قرار نمیگیرم). من یکی از هزاران و شاید میلیونها نفر از گروه اقلیت جنسی و جزو ترنسسکشوالها هستم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اینکه تا الان واسه تغییر جنسیت اقدامی کردم یا نه رو با یه خاطره از بچگیم شروع میکنم، از زمانی که یادم میاد یعنی دوران بچگی حدودا سه یا چهار ساله همیشه آرزو داشتم دختر بشم و تغییر جنسیت بدم، البته اون موقع نمیدونستم که میشه تغییر جنسیت داد ولی خواهر بزرگترم یه روز بهم گفت اگه یه پسر از زیر رنگینکمان عبور کنه دختر میشه و اگه یه دختر عبور کنه پسر میشه، از اون روزی که خواهرم این حرف رو بهم زد عاشق رنگینکمان شدم و آرزو میکردم که بارون بزنه و رنگینکمان پیدا بشه و من بتونم از زیرش عبور کنم، متاسفانه هر وقت بارون میآمد و رنگینکمان پیداش میشد اینقدر از من فاصله داشت که نمیتونستم برم و از زیرش عبور کنم و این برای من یه آرزوی دور از دسترس بود تا اینکه یه روز رنگینکمان بزرگی بعد از یه بارون پدیدار شد و من مثل یه آدم تشنه رفتم تا بتونم از زیرش رد شم ولی نشد که نشد، رنگینکمان به چشم من نزدیک میاومد ولی در واقعیت خیلی دورتر از اون چیزی بود که من میدیدم دقیقا شبیه یه سراب بود واسه من، ولی اینکه از کجا شروع کردم واسه تلاش واقعی و گرفتن مجوز تغییرجنسیت برمیگرده به روزی که فهمیدم من ترنس هستم، یعنی حدودا 10 یا 12 سال پیش فهمیدم مشکل ترنس دارم و البته اینکه چطور فهمیدم من ترنس هستم با خواندن یه مقاله از یک مجله بود، در حین خواندن مجله به یه عنوان رسیدم به نام «پسری با روان دخترانه» وقتی چشمم بهش افتاد گفتم چه جالب این در مورد من نوشته شده و چندین بار مقاله رو خوندم، مقاله در مورد یه ترنس امتواف مثل خودم بود و فهمیدم که منم یه ترنسم و از اون روز به بعد هر کاری از دستم برمیاومد برای اینکه به خانوادهام بگم من ترنسم میکردم ولی نشد رو در رو بشینم و بهشون بگم و این خیلی منو عذاب میداد. هر روز به این فکر میکردم چطور به خانوادم بگم من پسر نیستم و اینکه اونها چطور رفتار میکنن، برام عذاب آوار بود. تا اینکه دانشگاه تموم شد و رفتم سربازی، آخرهای سربازی به خودم گفتم دیگه نمیشه اینطور ادامه داد مرگ یه بار شیون یه بار به خانوادم میگم یا درک میکنند یا میکشنم و من از این زندگی مبهم خلاص میشم، خوشبختانه وقتی از سربازی برگشتم برادر کوچیکم فیلم «تغییر جنسیت در ایران» رو بهم معرفی کرد. وقتی داشتم میدیدمش برادر بزرگم آمد پیشم و اون هم دیدش و من فیلمو به همه خانوادم نشون دادم و همه ابراز تاسف کردن وقتی همه فهمیدن که یه همچین چیزی هم هست. من بهشون گفتم که منم ترنسم و این مشکل رو دارم. اولین مخالفت از طرف خواهر دومم شروع شد و گفت بیجا میکنی تو مثل اونها بشی تو مردی. برادر بزرگم گفت شاید راست بگه مگه نمیبینید رفتارش دخترونه است؛ ولی هیچ کدومشون راضی نشدن که این بحث رو ادامه بدیم و باز هم من موندم و احساس و زندگی نامعلوم آیندم. خیلی بهم فشار میآمد هم از نظر روحی هم احساسی، هم خانواده و بدتر ازهمه اجتماع تا اینکه با یکی از دوستان ترنسم آشنا شدم. با دیدن اون و زندگیش افسردهتر شدم، ترد شدن از خانواده و بی کسی و طرز برخورد بد مردم باهاش تا اینکه تصمیم به خودکشی گرفتم. همین دوست ترنسم شد فرشته نجاتم و منو برد بهزیستی و برام پرونده تشکیل داد و کارهامو انجام دادم. جا داره اینجا از کارکنان بهزیستی تشکر کنم واقعا خیلی کمک و حمایت کردن. کلاسهای رواندرمانی و گروهدرمانی کمک زیادی بهم کرد تا بتونم با این وضعیتم کنار بیام. تا اینکه بعد از حدود تقریبا یک سال تونستم مجوز اولیهای رو که ثابت میکرد ترنس هستم از بهزیستی بگیرم و بعد شروع کردم به گرفتن مجوز اصلی از پزشکی قانونی و دادگاه برای تغییر جنسیت و خوشبختانه با مشکلات زیادی تونستم مجوز رو بگیرم، ولی متاسفانه دادگاه یه مدت محدود رو برای من قرار داده بود که پزشکی قانونی چند ماه بعد از اون زمان محدود کمیسیون و مجوز منو برای تغییر جنسیت صادر کرد و دادگاه دیگه مجوز رو قبول نکرد، این اتفاق قبول نکردن دادگاه به خاطر اتمام وقت و راضی نبودن خانواده هر دو شدن بزرگترین مشکل من و باعث شد که روحیهام بدتر از قبل بشه تا اینکه دوباره خواستم خودکشی کنم تا اینکه دختر عموم به خانوادم گفت یه کم به فکر من باشن، خانوادم قول دادن که اگه باهاشون همکاری کنم و پیش یه روانشناس معتبر توی تهران برم هر چی دکتر گفت رو قبول میکنند ولی اگه دکتر گفت که من مشکل ندارم باید مرد باشم و مثل یه مرد زندگی کنم و من قبول کردم. خوشبختانه دکتر روانشناس ترنس بودن منو تایید کرد ولی باز خانواده قبول نکردن و گفتن حالا باید بری هیپنوتیزمدرمانی شاید اونجوری درمان بشی که دیگه ادامه ندادن و باز من هم به در بسته خوردم. من تلاش خودمو کردم ولی نمیدونم چرا آخرش به در بسته میخورم؟! و اینکه آیا تمایلی برای تغییر جنسیت دارم یا نه باید بگم تنها موردی که خواستارش هستم و پافشاری میکنم براش تغییر جنسیت هست که دلایل اصلی این تغییرجنسیت اولیش این هست که به خود اصلیم و شخصیتم برسم و دوم اینکه بتونم ازدواج کنم و تشکیل خانواده بدم، به نظر من تشکیل خانواده اصلی ترین جز زندگی هر فرد هست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در مورد پروسه درمان باید بگم من فقط رواندرمانی رو تموم کردم و خیلی دوست دارم پروسه هورمونتراپی و لیزر صورتمو شروع کنم ولی مشکل اصلی الان برای این کار، خانواده و جامعه برای لیزر صورتم هستن، چون من شغل آزاد دارم و با مردم در ارتباطم شکل مردونم باعث میشه کسی بهم گیر نده ولی با صورت لیزر شده و تغییر شکل بدنم باعث مشکل برای کارم میشه که الان هم بدون مشکل نیستم با این شکل مردونهام.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>2.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>موضوعی که البته ما برای گفتگو انتخاب کردیم، ترنسفوبیا است؛ اما پیش از آن من مایلم از شما بپرسم اطلاعات موجود درباره ترنسها به زبان فارسی چه قدر گسترده، متنوع و در دسترس است؟ آیا کسانی که میخواهند در زمینههای مرتبط با تراجنسیتی مطالعه کنند میتوانند منابعی دقیق، علمی و جامع پیدا کنند؟ </b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اینکه اطلاعات موجود در مورد اقلیت جنسی در ایران چقدر هست و آیا در دسترس و مفید و متنوع باشه متاسفانه باید بگم که خیلی کم هست و بدبختانه اون چیزی هم که هست در دسترس نیست، ولی به جرات میتونم بگم که دو تا سایت مهم و در دسترس که در باره ترنس کار میکنند یکی سایت «ترنس گمنام» و دیگری «محتا» هست که من از همین جا از مدیران این دو تا سایت تشکر و قدردانی میکنم. البته من مجله چراغ رو هم هر از گاهی مطالعه میکردم که اطلاعات اون هم مفید بود ولی مجله چراغ اجازه چاپ در ایران رو نداره و در دسترس همگان نیست، این دو تا سایت محتا و ترنس گمنام هم در ابتدا با مشکل فیلتر گشتن رو به رو شدن که بعدا مدیران سایت تونستن سایتها رو قانونی کنن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
برای مطالعه در این زمینه متاسفانه فقط باید توی اینترنت دنبال منابع و یا مقالهای گشت که اونها هم محدود هستن چون اجازه چاپ مقاله و یا روزنامه و مجله در این مورد رو من توی ایران ندیدم به خاطر نوع طرز فکر و نگرش مردم و تعصب خاص جامعه. البته نمیشه پا روی حق گذاشت هستن مجلهها یا روزنامههایی که در این مورد متنی رو چاپ میکنند ولی خیلی خلاصه و محدود که البته این نوع مقالههای چاپ شده هم زندگی یکی رو به تصویر میکشن و اجازه ندارن بیشتر از اون چیزی که اجازه دارن چیزی رو چاپ کنند چون با اعتراض مردم و مسئولین مواجه میشن که خودم به شخصه این مورد رو توی زندگیم دیدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
این که چرا منابع در مورد ترنس اینقدر در ایران کم هست دلیلش رو باید از مسئولین پرسید ولی چیزی که من دیدم و اطلاع دارم یکی از دلایل کم بودن منابع برمیگرده به نوع دید اجتماع و مسئولین در این رابطه، بیشتر مردم جامعه ما فکر میکنند که یک فرد ترنس یه انسان منحرف جنسیه و این طرز فکر باعث ترنسفوبیا توی جامعه شده و اگر هم کسی بخواد در این مورد اطلاعاتی رو برای آگاهی در دسترس مردم قرار بده با مخالفت مردم و مسئولین روبه رو میشه و چون متاسفانه بیشتر مسئولین هم خودشون هیچ گونه اطلاعی در این زمینه ندارن با مردم همسو شده و اجازه چاپ و انتشار مقاله و منابع قدرتمندی در این زمینه رو نمیدن، پیشنهاد من برای اینکه منابع کافی در جامعه ما باشه این هست که ابتدا باید چند نفر که اطلاعات کافی در این مورد دارن برای قدم اول با مسئولین ارتباط برقرار کرده و اونها رو آگاه کنند و بعد مسئولین هم همکاری کرده و چه خودشون و چه افرادی که مرتبط با این موضوع تحقیق میکنند رو یاری بدن و اجازه چاپ مقاله رو به این افراد بدن. واقعا این کمک کردن مسئولین کشور میتونه قدم بزرگی برای جامعه ترنس ایران باشه تا کم کم ریشه ترنسفوبیا از جامعه ما هم کنده بشه و افراد ترنس بتونن یه زندگی آرامی داشته باشن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>3.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>لطفا از دید خودت ترنسفوبیا رو شرح بده و برای خوانندگانی که صحبتهای تو را میخوانند از خاطرات خودت در این زمینه بگو.</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از نظر من ترنسفوبیا میتونه چند تا علت داشته باشه که قویترین علتش برخورد بد مردم و جامعه نسبت به یه ترنس هست که همه ترنسها واسه یک بار هم شده درگیرش شدن ولی این ترنسفوبیا به نظر من چند شاخه داره: الف) ترس، ب) خشونت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اینکه گفتم ترس یکی از عوامل ترنسفوبیا است رو توی زندگیم دیدم و براش دلیل دارم، بیشتر مردم از ترنسها ترس دارن و این ترسشون باعث ترنسفوبیا میشه، این گروه احساس میکنن ما انسانهای شیطانی هستم که ممکنه بهشون آسیب بزنیم. از این رو واسه اینکه به قول خودشون از طرف ما برای اونها مشکلی ایجاد نشه و یا مورد آزار و اذیت ما قرار نگیرن شروع میکنند به جبههگیری و اعمال خشونت علیه ما. در صورتی که این ما هستیم که باید از رفتار و طرز فکر این گروه بترسیم و از خودمون دفاع کنیم نه اونها، ما به کسی تعرض نکردیم و تا الان یه بار نشده کسی به خاطر تعرض و آزار و اذیت در هر موردی از یه ترنس شکایت کنه. یه خاطره که در این مورد میتونم ذکر کنم این هست (من به خاطر این وضعیتم با دخترعموم خیلی راحتم و به صورت ساده ایشون سنگ صبور و همراز من هستن که بیشتر مواقع درد دلهامو با ایشون میکنم، یه روز که دخترعموم داره درباره ترنس و من با دوستش صحبت میکنه دوستش برمیگرده و میگه از پسرعموت نمیترسی که دخترعموم میگه اینها ترس ندارن بلکه خیلی هم مهربونتر از بقیه آدمها هستن) وقتی این ماجرا رو شنیدم خیلی ناراحت شدم چون میدونستم که هیچ ترنسی تا به حال نشده کسی رو اذیت کنه و این مردم هستن که باعث آزار و اذیت نسبت به ما میشن، این ترس بیشتر در خانمها دیده میشه تا آقایون، شما قضاوت کنید که آیا باید از یه ترنس ترسید یا یه فرد عادی که میتونه هر کاری رو انجام بده، معذرت میخوام اینو میگم ولی کم نیستن دخترها و زنهایی که از طرف یه پسر و یا مرد عادی مورد تعرض و آزار و اذیت قرار گرفتن و حالا باید از ما ترسید یا از این نوع آدمها؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
درباره خشونت هم باید بگم که این رفتار خشونتآمیز و تحقیر و مسخره کردن متاسفانه تاریخ درازی در جامعه ما داره و امیدوارم که روزی برسه که ما توی جامعهمون دیگه همچین موردی نداشته باشیم، البته این مدل ترنسفوبیا مخصوص مردها است و کوچیک و بزرگ نداره، من شخصا خودم از یک جوان 14 یا 15 ساله تا یک پیرمرد 50 یا 60 ساله مورد تحقیر و مسخره کردن قرار گرفته شدم و چرا این اتفاق میافته رو واقعا جواب قانعکنندهای براش ندارم به جز اینکه توی جامعه ما آزار دادن افراد حال به خاطر ضعیف بودن و یا مشکل خاص داشتن یک قدرت نمایی محسوب میشه. البته این نوع ترنسفوبیا بیشتر برای ترنسهای امتواف یا همون مرد به زن توی جامعه اتفاق میافته.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در مورد خاطرات ترنسفوبیای خودم اگه بخوام بگم میشه یه کتاب، شما اگه از یه فرد ترنس در مورد ترنسفوبیا سوال کنید میگه هر روز در اجتماع مورد آزار و تبعیض و تحقیر مردم قرار میگیره و چارهای جز افسرده شدن و گوشهنشین شدن توی خونه و فرار از اجتماع رو نداره، بدبختی اینجا است که شهرهای کوچک بیشترین ترنسفوبیا داخلشون رخ میده، توی بیشتر موارد که خودم توی خیابون راه میرم (بدون آرایش و یا لباس نامتعارف) مورد فحش و یا تحقیر افراد قرار میگیرم، الان حتما خوانندهها میگن که آرایش نکن و لباس مردونه بپوش واسه همین توی پرانتز نوشتم بدون آرایش و لباس نامتعارف. متاسفانه ترنسها رفتار و راه رفتن و حرکاتشون و حتی نوع صداشون مشخصکننده عادی نبودنشون هست و من هم از این قاعده مستثنا نبوده و نیستم و خیلیها به خاطر تن صدام و راه رفتنم مورد تمسخرم قرارم دادن، چقدر وقتی توی خیابون راه رفتم افراد پشت سرم بهم فحشهای خانوادگی و رکیک دادن و من همیشه میگفتم چی کارشون کردم که دارن بهم فحش میدن (باور کنید با زنده کردن این خاطرات تلخ داره گریهام میگیره). اگه کاری کرده بودم مستحق فحش بودم ولی به کدامین گناه و بدون دلیل مردم به خودشون اجازه تحقیر کردن و فحش دادن رو دارن و متاسفانه هیچ وقت نتونستم از حقم دفاع کنم جز دق خوردن و لعنت کردن خودم و این زندگی و اون افراد. وقتی یه نوجوان 15 ساله فحشت میده نمیشه کتککاری کرد و مردم هم از اون حمایت میکنن. وقتی یه مرد 40 یا 50 ساله فحشت میده نمیشه بهش فحش داد و قانعش کرد و وقتی یه جوان بهت گیر میده و اذیتت میکنه کاری از دستت برنمیآد. دو تا از بهترین دوستای ترنسم به خاطر این رفتار مردم خونهنشین شدن و اصلا تا کار ضروری نداشته باشن بیرون نمیان چون به خاطر وضعیت جسمیشون تا اینکه وارد خیابون میشن مورد مسخره کردن و آزار و اذیت مردم قرار میگیرن. دو بار من و دوستم مورد زورگیری و خشونت قرار گرفتیم و چندین بار مورد تحقیر نوجوانهای 15 و یا 16 ساله که هیچ کاری از دستمون برنمیاومد، وقتی یه بچه توی خیابون پشت سرت داد میزنه و مسخرت میکنه اون موقع است که دوست داری یا بمیری یا یه نیرویی داشته باشی تا بتونی اون رو بکشی (شرمنده نمیتونم ادامه بدم، حالم داره بد میشه، به قول شاعر که میگه: زلیخا گفتن و یوسف شنیدن/ شنیدن کی بود مانند دیدن). حالا من دارم تعریف میکنم ولی وقتی این اتفاقها واسه من و دوستام افتادن دیدن حال ما تاسفبار بود، اینقدر این خاطرات با روح و روان من بازی میکنن که دوست دارم یه فراموشی بگیرم که دیگه یادشون نیافتم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>4.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>فکر میکنی که ترنسفوبیا ناشی از چیست؟ لطفا از تفکرت نسبت به تفکر جامعه و خانواده بگو.</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ترنسفوبیا رو میشه ناشی از درک مردم نسبت به این مورد و نداشتن آگاهی کامل در این مورد بیان کرد. این یه مورد هم توی زندگیم اتفاق افتاده که نداشتن اطلاع کافی در مورد ترنس باعث ترنسفوبیا شده، از وقتی که فهمیدم من ترنس هستم خیلی جستجو و تحقیق انجام دادم واسه بهتر شناختن خودم و اینکه دلیل ترنس بودنمو پیدا کنم. چه سایتهای ایرانی و چه خارجی و چه کلیپها و فیلمهای مستند علمی زیادی رو دیدم. این تحقیقات باعث شد هم خودم بفهمم و هم اینکه دیگران رو آگاه کنم. گفتم که خیلی مورد ترنسفوبیا قرار گرفتم توی جامعه وقتی کسی تحقیرم میکرد یه جوری بهش نزدیک میشدم و درمورد ترنس براش توضیح میدادم. این کارم رو خیلی دوست داشتم ولی دوستان میگفتن چرا بهشون در مورد زندگیات میگی و جواب من به دوستام این بود: این افراد نمیدونن که ما چرا اینطوری هستیم واسه همین اذیتت میکنن و اگر بدونن دیگه کسی رو اذیتت نمیکنن. حداقل شاید من اولین کسی باشم که مورد آزار و اذیتشون قرار میگیرم و اگر یک ترنس دیگه رو دیدن این مشکل رو برای اون ترنس ایجاد نمیکنن و دقیقا هم همینطور بود. بعضیهاشون بعد از فهمیدن عذرخواهی میکردن و میشدن بهترین دوستم ولی واقعا جای تاسف داره که بعضیهاشون بدتر از روز اول میکردن، من به این اعتقاد دارم که ناآگاهی در مورد ترنس موجب این ترنسفوبیا میشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از تفکراتم پرسش کردین، چه سوال جالبی! من جواب واقعی رو بهتون میگم حال میخواین چاپش کنین یا نکنین به خودتون و اندازه آزادیتون توی چاپ این سوال و جواب داره: راستش از خانوادم دلگیرم، بهشون هم حق میدم هم نمیدم که ترنسفوبیا داشته باشن. پدر و مادر شصت و هفتاد ساله من درک این موضوع شاید براشون آسون نباشه و گاهی اوقات به خودم میگم اگر من جای اونها بودم چیکار میکردم؟ واقعا این بزرگترین معضل یه خانواده است که تنها راه حلش داشتن یه فکر باز و نداشتن غیرت بیجا و الکی در این مورده. در مورد خواهرها و برادرهام هم همینطور هست، تنها حمایتکننده من برادر کوچکترم هست که میگه دختر بودن یا نبودنت برام مهم نیست، بودنت مهمه ولی برادر دومم خیلی سخت با این موضوع برخورد میکنه و هضمش براش سخته. خواهرهام هم میگن دختر بودن یعنی بدبختی و برادر بزرگم هم با صحبت با مددکارهای بهزیستی یه کم نرمتر با این موضوع برخورد میکنه که البته جوابی که درمورد جراحی من میده باز هم ترنسفوبیا داخلش هست. این چیزهایی که درمود خانوادم گفتم بعد از چند سال کلنجار رفتن و مدام تکرار کردنم در این مورد توی خونه هست وگرنه روز اولی که من شروع به روشنسازی و صحبت درمورد خودم کردم ترنسفوبیای شدیدی توی خونه شروع شد. بعد از اینکه به بهزیستی رفتم و تشکیل پرونده دادم، از طرف بهزیستی خواستن بیان خونمون تحقیق که آیا من از بچگی رفتارم اینطوری بوده یا نه و من دروغ میگم یا راست؟ با گفتن اینکه از طرف بهزیستی میخوان بیان خونه و تمایل من به تغییر جنسیت چقدر خانواده منو زیر فشار قرار دادن، اولش مادرم میگفت: از زن کمتر میخوای آبرمون رو ببری؟ مردم چی میگن؟ فردا میافتیم جلوی زبون مردم و هی باید سرکوفت این و اون رو بشنویم، پدرم گفت برو بمیر، برو خودتو بکش و از این حرفها و برادر بزرگم هم وقتی ماجرا رو فهمید گفت که بلند شو از خونه برو بیرون اونوقت هر غلطی خواستی بکن و همچنان تحقیر و توهین پشت سر هم. منم در جوابشون گفتم: شما بهتر از هر کس دیگهای منو میشناسید و از رفتارم آگاهی دارید چقدر منو وادار میکردید رفتار پسرونه داشته باشم؟ چقدر گیر میدادید که زنونه صحبت نکنم و... حالا من این مشکل رو دارم حالا میخواید قبول کنید که من ترنسم یا نه؟ اگر اینو قبول ندارید پس من همجنسگرا هستم و مایلم با یه مرد ازدواج کنم تا یه زن، این حرفم خیلی روشون تاثیر گذاشت و به خاطر غیرتشون یه کم ملایمتر شدن ولی هنوز راضی به جراحی نیستن. برادر بزرگم میگه ما اجازه جراحی بهت نمیدیم میخوای همینجوری بمون ما اینطوری قبولت داریم، اگر هم میخوای از ایران برو، اونجا هر طوری دوست داری زندگی کن. یعنی به صورت غیر مستقیم دارن طردم میکنن، در مورد جامعه هم چی بگم؟ که نگفتنم بهتره از خونه میام بیرون تا از تحقیر خانواده درامان باشم تحقیر مردم توی خیابون شروع میشه و این رفتارها باعث شده من نسبت به خانواده دلسرد و از اجتماع بیزار باشم. دوست دارم از ایران برم ولی وقتی فکرشو میکنم برم اونجا چیکار کنم بدون پول و سرپناه اونجا چیکار کنم؟ آیا اونجا زندگیم بهتر از اینجا میشه؟ آیا میتونم اونجا تغییر جنسیت بدم؟ و یه چیز دیگه هست اینکه من ایران رو دوست دارم، دوست دارم توی کشور خودم زندگی کنم و تشکیل خانواده بدم. اگر نمردم و خانوادم بذارن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>5.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>فکر میکنی یک قربانی فوبیا، تبعیض و خشونت به خاطر هویت جنسی خودش، چگونه میتواند به این مسائل غلبه کند؟ یعنی چگونه با تبعیض روبرو شود تا کمترین آسیب را ببیند؟</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
چه سوالی پرسیدید، چی جواب بدم؟! توی جامعهای که ترنسفوبیا بیداد میکنه و خانواده هم تشدیدش میکنه چه کاری میشه کرد به جز اینکه یا خودتو توی خونه حبس کنی و یا اینکه بتونی توی اجتماع نقش بازی کنی که من روش دوم رو انتخاب کردم. من به خاطر اینکه سربار خانوادم نشم و بتونم کار کنم مجبورم نقش یه پسر رو توی جامعه بازی کنم و چقدر هم بد اینکار رو میکنم چون باز رفتارم بعضی جاها نشون میده مرد نیستم. واقعا از نقش بازی کردن خسته شدم. دوست دارم خودم باشم. من از بازی کردن متنفرم، متنفر.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>6.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>اولین کاری که دیگران برای مبارزه با ترنسفوبیا باید انجام دهند از نظر تو چیست؟ همچنین فکر میکنی در ادامه چه کارها و برنامههایی باید اجرا شوند تا تراجنسیتیها بتوانند از حقوقی مساوی با دیگران برخوردار باشند و قربانی ترنسفوبیا نشوند؟</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اولین کاری که دیگران برای مبارزه با ترنسفوبیا باید انجام بدن اینکه مطالعه و تحقیق در این مورد داشته باشن، قبلا هم گفتم تنها راه مقابله با ترنسفوبیا داشتن آگاهی در مورد ترنسه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تنها کاری هم که باید واسه ترنسها انجام بشه تا قربانی ترنسفوبیا نشن اینه که تلوزیون و روزنامهها و رادیو همانطوری که برای معتادان جامعه برنامه ساختن و پخش کردن و روزنامه در موردشون اطلاعرسانی کردن و رادیو دربارهشون چند ساعت صحبت میکرد و از کارشناسان دعوت میکردن و دربارشون صحبت میکردن تا نظر جامعه رو نسبت به معتادها عوض کردن، همین کار رو هم درباره ما ترنسها انجام بدن تا ما هم بتونیم زندگی راحتتری داشته باشیم و این کار بیشتر از تلویزیون برمیآد چون مخاطب بیشتری داره. البته ناگفته نماند تا وقتی تعصب بیجا و نداشتن اطلاع در مورد ترنس هست تلویزیون هیچ قدمی برای ما برنمیداره. یادمه چند سال پیش توی یه جشنواره رئیس صدا و سیما چند دقیقه در مورد مشکلات جامعه صحبت میکرد که یکیش ترنس بود ایشون در حین سخنرانیشون گفتن که ما موردی توی جامعه داریم که خیلی جای بحث داره و ما مستنداتی داریم در این مورد ولی اجازه پخشش نیست، من میخوام بگم چرا جامعه ما اینقدر نسبت به جوامع دیگه کندتر در حال پیشرفته که یه مسئله پزشکی رو نمیتونن توی تلوزیون در موردش بحث کنن و این باعث شده جامعه ترنس اینقدر اذیت بشن، اگر یه فرد معتاد خودش با دستهای خودش باعث میشه مردم ازش متنفر بشن و اینقدر توی جامعه هنوز براش جا هست چرا واسه ما نباشه؟ ما که ناخواسته وارد این بازی شدیم چرا اینقدر منفوریم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>7.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>لطفا از خاطرات خشونت و تبعیض ناشی از ترنسفوبیا که دوستان ترنس دیگرت به آن دچار شدهاند بگو. </b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دوستان ترنس افتوام (زن به مرد) راحتتر از ما ترنسهای امتواف (مرد به زن) در ایران زندگی میکنن، حداقل اونها از ترنسفوبیای جامعه در امانند و تنها ترنسفوبیای خانواده رو دارن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دو تا از دوستان ترنسم از خانواده طرد شدن، بزرگترین بلا برای یه فرد بعد از ترنس بودن طرد شدن از خانواده است، خودم حاضرم بمیرم ولی طرد نشم چون دیدم که طرد شدن چه عواقب بدی داره. بیکسی و نداشتن یه سر پناه برای ترنسها عذابآورترین چیزه چون با روحیهای که ترنسها دارن تحمل کردنش خیلی سخته.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دو تا از دوستان ترنسم که ترنسفوبیا از خانواده بهشون تحمیل شده بود و از خشونت فیزیکشون صحبت میکردن، یکیشون میگفت که پدر و برادرهاش به درخت میبستنش و اینقدر میزدنش که از حال میرفته و دوباره با سطل آب میریختن سرش وقتی به هوش میاومد دوباره کتککاریشون شروع میشده. دوستم از خونه فرار میکنه و الان تهران زندگی میکنه خوشبختانه موفق به تغییر جنسیت شده، ولی میخوام بگم به کدامین گناه این همه خشونت بهش اعمال شد؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یکی دیگه از دوستام میگفت مادرش به برادرهاش میگفته ببرید بکشیدش و لباس خونیش رو واسم بیارین و باز هم به کدامین گناه؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من خوشبختانه مورد خشونت فیزیکی خانوادم قرار نگرفتم و فقط تنها ترنسفوبیا برای خودم تحقیر کردنم بوده ولی جای زخم یه روزی خوب میشه ولی جای حرف هیچ وقت. این تحقیرها باعث شده الان رابطه صمیمی با خانوادم نداشته باشم و هر روز ازشون فاصله بگیرم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>8.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>در انتها اگر سخنی هست که مایل هستی دیگرانی که مطلبت را میخوانند بشنوند، لطفا بگو.</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در آخر خیلی حرف ناگفته داشتم که مجالی نبود واسه گفتنش و خیلی حرف واسه گفتن به خدا و مردم دارم از اینکه چرا زندگی من و دوستام اینطوری شده هنوز نه از طریق علمی تونستم جواب کاملی براش پیدا کنم و نه از طریق مذهب. به همه ما گفتن که خدایی هست که ما رو خلق کرده و اون این زندگی رو به ما داده، این زندگی پر از درد و رنج رو. خیلی از دوستان میگن بیتا اینقدر افسرده نباش بلکه خوشحال باش که هم احساس زن رو درک میکنی و هم مرد رو و این یه نعمت هست برات، میخوام بگم من این نعمت رو نمیخوام، من میخوام زندگی کنم، تشکیل خانواده بدم، بچه داشته باشم و بهشون عشق بورزم ولی با این وضعیت هیچ کدمشون رو ندارم و نخواهم داشت. ما ترنسها از جزئی ترین امکانات زندگی بیبهره هستیم، خانوادههامون قبولمون ندارن، کسی دوستمون نداره، مردم با نفرت باهامون برخورد میکنن، کار نداریم، عشق رو توی وجودمون کشتیم و هزاران چیز دیگه رو توی زندگیمون کم داریم، وقتی خدا که همه میگن از رگ گردن به ما نزدیکتره و از مادر برای ما مهربانتره اینقدر به ما ظلم کرده و ما رو اینطور خلق کرده چه انتظاری میشه از بنده همین خدا داشت. هر روز آرزوی مرگ داشتن خیلی بده ولی من هر روز آرزوی مرگ میکنم، دوست دارم بمیرم و برم اون دنیا شاید جواب این سوالاتمو اونجا بگیرم. بعضی وقتها میگم ما خلق شدیم برای عبرت بقیه، خدا ما رو خلق کرده واسه خنده و تحقیر بقیه مردم، ما خلق شدیم عذاب بکشیم و جهنم رو هم توی این دنیا ببینیم و هم اون دنیا، ما خلق شدیم تا تنها باشیم و جفتی برای ما نیست، ما از نوع پستترین مخلوقها هستیم، ولی به کدامین گناه؟ خیلی دوست دارم جواب سوالاتمو یکی بده...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از خانوادهها و جامعه تقاضا میکنم، خواهش میکنم، عذاب ما کم نیست خواهش میکنم شما بیشترش نکنید، ما خودمون نخواستیم این زندگی رو داشته باشیم درک کنید، ما هم مثل شما از نوع بشر خاکی هستیم ما افراد آخر زمانی و جهنمی نیستیم. در آخر، این هم حرف پایانیام که یکی از دوستام گفته:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
«ﺩﺭﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺩﺭﺩﯼ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺟﻨﺴﯿﺖ</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ﺩﺭﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻨﯽ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ﺧﻮﺑﺶ ﻧﮑﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﮐﺶ ﻧﮑﺮﺩ</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ﺩﺭﺩ ﻣﻦ ﺩﺭﮎ ﻧﮑﺮﺩﻥ آﺩﻣﺎﯾﯿﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﻦ</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ﺩﺭﺩ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻣﻢ»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-85633569117513873592015-10-19T23:00:00.000-04:002015-10-19T23:00:04.329-04:00این دروغ شیرین را هرگز باور نکنید!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">پرونده ویژه: تراجنسیتیستیزی (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo9yanVG-rZS6EPrFspdwvrp_tXv4krGAFoCuLBim6u5vWlG8N01cPT_8DkejDzgvKX1X-H1dZ4h2GUMaW-UvjIg8PAE_CQ8lveiwUXz1Mthy5rFiAhfXFk7v3EiOgtLfKB1sszUJsQaA/s1600/22.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo9yanVG-rZS6EPrFspdwvrp_tXv4krGAFoCuLBim6u5vWlG8N01cPT_8DkejDzgvKX1X-H1dZ4h2GUMaW-UvjIg8PAE_CQ8lveiwUXz1Mthy5rFiAhfXFk7v3EiOgtLfKB1sszUJsQaA/s400/22.PNG" width="276" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>این دروغ شیرین را هرگز باور نکنید!</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یادداشتی درباره ترنسفوبیای سازمانیافته در ایران</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
صدرا اعتمادی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
*در این نوشتار از مصاحبه با منصور موجود در همین پرونده ویژه بهره برده شده است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تا به حال به این موضوع فکر کردهاید که چقدر اقشار آسیبپذیر در ایران وجود دارند که نیازمند کمک مالی هستند؟ کشوری مثل ایران تاکنون به کدام یک از این اقشار کمک کرده است؟ زنان سرپرست خانوار، بیماران خاص مانند مبتلایان به سرطان یا اماس، آسیبدیدگان اجتماعی مانند زنان معتاد یا حتی زنانی که ناگزیر به تنفروشی هستند؛ تا به حال به کدامشان وام اختصاص داده شده است؟ من از مخاطبان ارجمند اقلیت دوستانه میخواهم که اگر شخصاً تجربه دریافت چنین کمکهایی را ازسوی نهادهای دولتی دارند با مجله تماس بگیرند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
حالا این حکومت ادعا میکند که به ترنسسکشوالها وام میدهد! شما این دروغ را باور میکنید؟ آیا اختصاص این بودجه از سوی حکومت درجهت کمک به این افراد و همدلی با آنان است؟!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اگر دختر مجردی در ایران بخواهد برای پیشگیری یا درمان سرطان پستان، عمل ماستکتومی (تخلیه سینهها) را انجام دهد، اذن پدر لازم است. حتی در شرایطی که ریسک بالا وخطر تهدید سلامتی وجود دارد؛ اما طبق گفتهی منصور، برای جراحی تغییر جنسیت حتی از فرد، اجازه والدین را هم نمیخواهند؛ یعنی رحم و تخمدانها و سینههای دختری را تخلیه میکنند بدون اینکه پدرش بداند! سوال اینجاست که فقط در این زمینه است که زن اختیار بدن خودش را پیدا میکند؟! این تناقض آشکار که زنی را بدون اذن ولی و قیم شرعی و قانونی (پدر) اخته میکنند، چگونه در چارچوب قوانین مردسالار جامعه ی ایران قابل توجیه است؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از این مقدمه میخواهم به نکته مهمی برسم و آن اینکه اگر حکومت ایران به ترنسسکشوالها وام تغییر جنسیت پرداخت میکند، اگر آیتالله خمینی فتوا میدهد که آنها میتوانند جراحی کنند و اگر به آنها مجوزی میدهند که با داشتن آن میتوانند آزادانه درخیابان تردد کنند، همهی اینها به این معنا نیست که حکومت ایران خادم و دوست ترنسسکشوالهاست، بلکه به این معناست که حکومت بودجهای اختصاص میدهد تا این افراد را به همان شکلی دربیاورد که خودش میخواهد. حکومت تنها شکل دوگانهی جنسیتی زن- مرد را میپذیرد و میخواهد همه افرادی را که به هر دلیلی از این چارچوب تعدی میکنند به هر قیمتی که شده (ازخشونت با توجیه پزشکی و هدایت کردنشان به سمت جراحی تا اختصاص دادن هزینهای بسیار ناچیز برای نمایش کمک کردن به آنها) درچارچوب مذکور بگنجاند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
این مصداق خشونتی فاشیستی است که تنوع وگوناگونی را تاب نمیآورد و هرکسی را که از چارچوبهای تعریفشده پا را فراتر میگذارد یا بیمار تلقی میکند و یا مجرم و منحرف.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
بنابراین ترنسسکشوال ایرانی، بی آن که خود بداند در چرخهای گرفتار میآید که یکسوی آن مجازات مرگ است و سوی دیگرش پذیرش بیمار ونابهنجار بودن. لذا فرد ناآگاهانه برای گریز از مجرم بودن، بیمار بودن خود را میپذیرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دقیقاً به همین دلیل است که آمار تغییر جنسیت در ایران به طور شگفتآوری بالاست. شگفتآور ازین جهت که با دادههای اپیدمیولوژی در مورد بروز و شیوع ژنتیکی این پدیده همخوانی ندارد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فقط برای چند لحظه تمام پیشفرضها و دانش قبلیتان را درباره ترنسسشکوالیتی کنار بگذارید. کسی نمیتواند انکار کند اینکه یک فرد چه حسی نسبت به بدن خودش دارد یا به کدام جنس تمایل دارد در درجه اول یک امر شخصی است و به هیچکس هم مربوط نیست. منصور به نکته مهمی اشاره کرده است: در آلمان هم ترنسها صد در صد پذیرفته نمیشوند اما کسی هم در مسایل دیگران دخالت نمیکند. البته این خاصیت جوامع انسانی است که در آن هر فردی که خلاف جریان حرکت میکند برچسب میخورد و انگشتنما میشود. کسی که هنجارهای جنسیتی را نقض میکند یا متفاوت از دیگران لباس میپوشد یا رفتار میکند در هر حال به نوعی به واسطهی متفاوت بودنش مورد توجه قرار میگیرد. توجهی که لزوماً هم مثبت نیست؛ اما صحبت بر سر حد و اندازهی این انگ خوردن است. در کشوری مثل کانادا اگر مردی با آرایش ولباس زنانه در خیابان راه برود مردم خیره نگاهش میکنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در کشوری مثل فرانسه این فرد ممکن است مورد اهانت کلامی یکی دو نفری هم قرار بگیرد. درکشوری مثل ایران این فرد دستگیر و زندانی میشود. سوال دقیقاٌ اینجاست: آیا این سه فردی که خود را ترنسسکشوال میدانند و از سه زمینه فرهنگی متفاوت با قوانین متفاوت میآیند (کانادا، فرانسه و ایران)، از زمان آگاهی از هویت خود تا زمانی که احتمالآً تصمیم به عمل تغییر جنسیت میگیرند شرایط یکسانی را طی میکنند؟! آیا ترنسی که در ایران -کشوری شدیداً هتروسکسیست با مرزهای عمیق جنسیتی- زندگی میکند اساساً میتواند شیوههای دیگری از زیستن را تصور کند؟ آیا در جامعه سنتی و مذهبی ایران چنین کسی میتواند تصور کند که مردی را دوست بدارد بی آن که خودش زن باشد؟ آیا میتواند تصور کند که درخیابان دامن بپوشد در حالی که در زیر دامنش آلت مردانه دارد؟ آیا میتواند این امکان را تصور کند که گوشواره بیاندازد، آرایش کند و دست در دست مردی دیگر در خیابان راه برود درحالی که خطر دستگیری، زندان، شلاق و اعدام تهدیدش نمیکند؟ بدیهی است که پاسخ به این سوال، منفی است. نتیجه اینکه، نقش عوامل اجتماعی و فرهنگی در احساس هنجار یا نابهنجار بودن به قدری پررنگ است که انجمن روانشناسی امریکا با آن همه دبدبه و کبکبه میآید و اعلام میکند که اساساً تشخیص بیماریای بنام اختلال هویت جنسیتی یک تشخیص مردود بوده است و من این تعریف را اینگونه کامل میکنم که تنها کسانی که علیرغم زیستن در یک محیط آزاد با حداقل تبعیض از وضعیت خود ابراز نارضایتی شدید و بیقراری میکنند میتوانند مورد درمان قرار گیرند. بله! دنیای روانپزشکی همین قدر بیدر و پیکر است. امروز به شما برچسبی میزنند که هرگونه درمان افراطی مانند جراحی را برای درمانتان مجاز میشمارند و ده سال بعد به شما میگویند که اساساً مشکلی نداشتهاید! حالا باید از انجمن روانشناسی امریکا پرسید تکلیف جمعیت زیادی که دراین سالها خود را به تیغ جراحی سپردهاند چیست؟ کسانی که جراحیشان نصفه و نیمه مانده در حال حاضر باید چه کار کنند؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
به همه دوستان ترنسسکشوال عزیزم توصیه میکنم که قبل از تصمیم برای جراحی و یا هر گونه درمان دیگری در ایران، با افرادی مانند خودشان در کشورهای غربی ارتباط برقرار کنند. امروزه با وجود اینترنت، شما امکان بیشتری برای درک شرایط همنوعانتان در فرهنگهای دیگر دارید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اگر دوستانی درکشورهای غیر مسلمان دارید، بخشی از هزینه درمانتان را صرف سفر به یکی از این کشورها کنید. سعی کنید خودتان را درشرایطی قرار دهید که میتوانید آزادانه لباس بپوشید و نقش و هویتی را که به آن تعلق دارید، ابراز کنید. سپس به این فکر کنید که اگر همیشه به همین شیوه زندگی میکردید آیا باز هم تمایلی برای تغییر دادن جسمتان داشتید؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یکی دیگر از نکات قابل توجهی که منصور به آن اشاره کرده است موضوع تبعیض درون گروهی است. اینکه همجنسگراها خودشان را تافتهی جدا بافته بدانند و به جای حمایت از ترنسسکشوالها، آنها را طرد کنند، فقط اتحاد بین ما را به خطر میاندازد. ما برای احقاق حقوق اجتماعیمان به این اتحاد نیاز داریم. برای تغییر جامعه باید اول ازخودمان شروع کنیم. وقتی خودمان قربانی تبعیض هستیم روا نیست که خود، این چرخهی بیعدالتی و تبعیض را تداوم ببخشیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
سخنم را با پاسخی به منصور عزیز به پایان میبرم. منصور درجایی از سخنش گفته بود که پیامبر اسلام ترنسسکشوالیتی را نمیشناخت فلذا با آن مخالفتی نکرد و تحریمش نکرد. من فکر میکنم ما نیازی نداریم که برای توجیه هویتمان به دنبال تایید یک دین یا یک پیامبر باشیم. کمااینکه تا کنون هم نبودهایم؛ اما همین همجنسگراها که در طی دویست سال اخیر ایستادند و مبارزه کردند، کلیسا را وادار کردند به این موضوع بیاندیشد و اکنون در برههای از زمان هستیم که در تعدادی از کلیساها مراسم ازدواج دو همجنس صورت میگیرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
روزهای اولی که چهرهی کونچیتا ورست در رسانههای اجتماعی و فضای مدیا میچرخید، عدهی زیادی مبهوت از دیدن این چهره نامتعارف با آرایش و ریش و پیراهن بودند. حجم توهینها و واکنشهای افراطی کم نبود. چرا که کونچیتا آیینهی تمامنمای یک «جنس سوم» بود که حتی درصد طرفدارانش در جامعهی اتریش هم زیاد نبودند؛ اما کمکم دیدن چهرهی او عادی شد. حالا دیگر چشمان مخاطبان دگرجنسگرا به دیدن کونچیتا و دیگر کسانی که خود را شبیه او میکنند عادت کرده است. حالا کونچیتا هم برای خودش طرفدارانی دارد. او میتواند هر روز عکسهایی را با آرایش و پیراهنی جدید و عشوههای دوستداشتنیاش در اینستاگرامش بگذارد و مطمئن باشد که درکنار کامنتهای اهانتبار و ترنسفوبیک، پیامهای دوستانه نیز دریافت میکند. کونچیتا از ابراز خودش نترسید. او نشان داد که میتوان نه مرد بود و نه زن. میتوان در این چارچوب نگنجید؛ اما انسان بود و با ابراز هنر انسانی جهان را تحت تاثیر قرار داد. کمتر کسی میداند که کونچیتا با نام اصلی توماس نیوریث در واقع خودش را یک مرد همجنسگرا معرفی میکند. او برای اشاره به کاراکتر «کونچیتا»ی خودش از ضمیر She و برای اشاره به هویت واقعی خودش از ضمیر He استفاده میکند .</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
این که چرا توماس برای شرکت در یوروویژن ترجیح داد درکسوت کونچیتا به روی صحنه ظاهر شود و چرا مردم او را به عنوان یک ترنسجندر میشناسند آنقدرها مهم نیست. هر چه بود حرکت او قابل تقدیر و ستودنی بود. او هنجارهای جنسیتی را به باد تمسخر گرفت. ترنسجندر یا همجنسگرا؟! چه فرقی میکند؟ کونچیتا را حالا دنیا به نام بانوی ریشدار میشناسد. احترام یا حتی تمسخر نهفته در پس این ترکیب پارادوکسیکال آنقدرها مهم نیست که ورود چنین واژهای به ادبیات کلامی مردم دنیا مهم است زبان ما، دنیای ما را میسازد. وقتی زبان یک قوم تغییر میکند یعنی تفکر آن قوم در حال تغییر است. وظیفه ما چیست؟ باید بایستیم. باید بحث کنیم. باید این چارچوبها را به نقد بکشیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
باید آنقدر عکسها و فیلمها و موزیکهای کونچیتا را لایک و شیر کنیم که همه به دیدن ما عادت کنند. باید صدا و تصویر کونچیتاها را به ترنسهایی که در دورترین و محرومترین نقاط کشورهایی مانند ایران زندگی میکنند برسانیم تا خود را بشناسند و ناخواسته قربانی ترنسفوبیای فراگیر حکومتی نشوند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-49629508963850388242015-10-19T11:00:00.000-04:002015-10-19T11:00:02.601-04:00سایههای جسمانی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">پرونده ویژه: تراجنسیتیستیزی (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt9yjiMKetcv1OaCMG4lfRCjTFIDxzU2Rq_9qNgm1aSa2dxHQMdahm__DjuIuF8tWZlQ0yV6Z8wQLEbP9M4Uj_RE4mN7ixZtuHqqy0KLRwC-aR-gakHOV2VAGB94wDmQAZ_qBCYIICIko/s1600/21.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt9yjiMKetcv1OaCMG4lfRCjTFIDxzU2Rq_9qNgm1aSa2dxHQMdahm__DjuIuF8tWZlQ0yV6Z8wQLEbP9M4Uj_RE4mN7ixZtuHqqy0KLRwC-aR-gakHOV2VAGB94wDmQAZ_qBCYIICIko/s400/21.PNG" width="278" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>سایههای جسمانی</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آرشِ سعدی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در دوم دسامبر سال ۲۰۱۲ پس از تلاش مستمر کنشگران حقوق تراجنسیتیها و همچنین تحقیقات بسیار روی عصبشناسی، ساختار مغز و ژنوم افراد تراجنسیتی، انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) اعلام کرد که «اختلال هویت جنسی» را از لیست بیماریهای روانی حذف و بهجای آن شاخص «بیقراری جنسیتی» Gender Dysphoria را جایگزین میکند. بهاینترتیب، تراجنسیتیها دیگر بیمار محسوب نمیشوند اما اگر چنانچه احساس آنها از هویت جنسی و جنسیتیشان با بیقراری، اضطراب و افسردگی همراه باشد، فرد برای شاخص بیقراری جنسیتی مورد درمان قرار خواهد گرفت.(1) </div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
برای فوبیا داشتن نسبت به چیزی که بیماری نیست و اختیاری نیست، بلکه علمی است و شخصی است نمیتوان بهانهای داشت؛ اما با همه اینها امروز میبینیم که همچنان ترنسفوبیا در سرتاسر کره خاکی موج میزند. در ایران وضع اگرچه برای عمل تغییر جنسیت بد نیست اما نگاه جامعه از دوست و فامیل گرفته تا افراد دولتی، نسبت به تراجنسیتیها تبعیضآمیز و تحقیرآمیز است. پرونده حاضر سعی دارد با همکاری چند ترنسسکشوال به این مساله بپردازد، ازین رو در ادامه گفتگویی خواهم داشت با منصور، فردی که سابق بر این ترنسسکشوال مرد (FTM) بوده و حالا بعد از همه سختیها عمل فالوپلاستی را انجام داده است. گفتههای او از این نظر اهمیت دارند که تا آخرین مرحله تغییر جنسیت پیش رفته و تلخیهایی را که یک ترنسسکشوالِ نوعی میتواند کشیده باشد، تحمل کرده است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>1.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>منصور جان لطفا بگو ترنسسکشوالها در ایران چه جایگاهی دارند؟</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
(قبل از جواب دادن به سوالهای شما بهتر هست یه توضیح کوتاه در مورد افرادی که تمایل به جراحی تغییر جنسیت دارن بدم. با توجه به تجربیات من و افراد زیادی که از کشورهای مختلف دیدم متوجه شدم دو دسته افراد تمایل به این جراحیها دارند. افرادی که ترنسسکشوال هستن و افرادی که مبدلپوش هستن. بین این دو دسته افراد با وجود شباهتهای بسیار زیاد تفاوتهای اساسی هم وجود دارد که بعدا اگر فرصت باشه در مورد این دو گروه بیشتر توضیح می دم. با توجه به این موضوع من در صحبتهام بهجای کلمه ترنسسکشوال از کلمه ترنسجندر استفاده میکنم که شامل همه این افراد باشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من از واژه تغییر جنسیت استفاده میکنم در حالی که شاید بعضی از دوستان تمایل داشته باشن از واژه تطبیق جنسیت استفاده کنن. ولی من دوست ندارم با کلمات بازی کنم و اینطور در نظر میگیرم که وقتی تغییر جنسیت گفته میشه همه ما واقف هستیم که جنسیت جسم تغییر پیدا میکنه و با ماهیت، هویت و روح فرد یکسان میشه. این جراحیها از چند مرحله مختلف تشکیل شدن که افراد مختلف با توجه به خواستههاشون این جراحیها رو انتخاب میکنن که اگر فرصت باشه من بعدا باز در مورد اینکه چه کسانی تا چه حد این جراحیها رو انجام میدن بیشتر توضیح میدم.)</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در جواب این سوال من نمیتونم یک کلمه بگم جایگاه خوبی و یا جایگاه بدی دارن. ترجیح میدم موقعیت افراد ترنس را در ایران با کشورهای دیگه رو به طور کوتاه مقایسه کنم و شما ببینین که جایگاه ما چگونه هست. این اجازه رو به خودم میدم که این مقایسه رو انجام بدم چرا که در آلمان زندگی میکنم و دوستان بسیار زیادی از کشورهای مختلف در دنیای مجازی دارم و راجع به کشورهای دیگه اطلاعاتی دارم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در بسیاری از کشورهای آسیایی به خصوص کشورهای عربزبان از جمله عراق، سوریه و غیره جراحی تغییر جنسیت مجاز نیست و این جراحیها وجود ندران. با این حساب باید بگم ما ایرانیها شانس آوردیم که خانوم ملکآرا تونستن با تلاش فراوان در زمانهای گذشته، فتوای تغییر جنسیت رو شخصاً از آقای خمینی بگیرن. شاید اگر ایشون نبود الان وضع ما هم مثل کشورهای عربی بود. این تلاش و تلاشهای دیگری که دوستان بعد از فتوا انجام دادن باعث شد که دولت ما رو قبول کنه و امکانات جراحی رو تامین کنه. خیلی از مسئولین در شهرستانها اطلاعات کافی در این زمینه ندران و در روند گرفتن مجوز ممکن هست بعضی از دوستان دچار مشکل شوند که دوستان ترنس در هر شهر با فعالیتهایی که انجام میدن باعث میشن این مسئولین آگاهی پیدا کنن. به نظر من این موضوع کاملا طبیعی هست چرا که در آلمان هم خیلی از مسئولین و روانشناسها اطلاعاتی راجع به این موضوع ندران و فقط روانشناسهای خاص و جاهای خاص در این رابطه فعال هستن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
افراد ترنس میتونن با داشتن نامه که نشون میده این فرد اجازه پوشیدن لباس مورد نظرش رو داره، به خیابان بیان و از طرف مامورین مشکلی براشون پیش نمیاد. مامورین اکثرا به افراد ترنس زن که خیلی زننده لباس میپوشن و یا آرایش غلیظ دارن تذکر میدن که میدونین مامورین در ایران به افراد دیگر هم تذکر میدن. شرایطی که الان از طرف دولت ما در ایران داریم خیلی بهتر از گذشته هست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در گذشته بارها افراد ترنس از طرف پلیس بازداشت میشدن ولی امروزه شرایط شاید کامل خوب نباشه ولی خیلی بهتر از گذشته هست و این حاصل تلاش دوستان ترنس در تهران و دیگر شهرهای ایران هست که باز اگر وقت باشه من بعدا راجع به فعالیتهایی که ترنسهای ایرانی انجام میدن بیشتر توضیح میدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>2.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>فکر میکنم اولین باری که به یک ترنسسکشوال به خاطر آنچه هست یا نیست، فشار روانی وارد میشود، از محیط خانواده و از طرف والدین است. آیا با من موافقی؟ از تجربه روابط خودت با خانوادهات بگو</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مشکل بزرگی که ما در ایران داریم جامعه هست. بهتر بگم دید جامعه و رفتاری که دیگران با افراد ترنس دارن. خانواده نقش بسیار بزرگی رو ایفا میکنه. اگر خانواده از فرزند ترنسش حمایت کنه، کنارش باشه و تنهاش نزاره فرد میتونه زندگی خوبی داشته باشه. دلگرمی داشته باشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ولی اگر خانواده نه تنها حمایت نکنه بلکه مانعی هم بشه، تاثیرات منفی بسیار زیادی روی زندگی فرد و روحیهاش میزاره. چرا که ناخواسته از خانواده فاصله میگیره و دچار کمبود محبت هم میشه. خانوادههای ایرانی اگر در تلویزیون راجع به ترنسسکشوال بشنوند این مساله رو قبول میکنن و حتی همدردی هم میکنند ولی اگر فرزند همین خانواده بگه که پدر، مادر من هم ترنس هستم خانواده نه تنها قبول نمیکنن بلکه مخالفت میکنن. درصد بسیار بالایی از ترنسهای زن از طرف خانواده طرد میشن و تنها در شهر زندگی میکنن. هیچ کس هم سراغشان را نمیگیرد که کجا و چگونه زندگی میکنند با چه پولی در کدام خانه؟ من امیدوارم روزی دولت از طریق بهزیستی بتونه خوابگاهی، جایی رو برای دوستانی که از طرف خانواده طرد میشن در نظر بگیرن که این افراد از طرف جامعه در امان باشند. متاسفانه هستن خانوادههای ایرانی که به خاطر آبرو جگرگوشه خودشان را تنها میگذارند که من رو یاد زنده به گور کردن دختران در زمان گذشته میاندازه. این هم یک جور زنده به گور کردن هست...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جامعه که گفتم منظورم، دوست، همکلاسی، فامیل و همکار هم هست. وقتی کسی در خیابان فرد ترنس رو (قبل از جراحی) میبینه از این ور خیابان داد میزنه که فلانی دوجنسه است. یا در مدرسه همکلاسیها از کلمات ناپسند استفاده میکنن. خوب الان شما فرض کنید در یک جامعهای هستین و دیگران شما را مسخره میکنند، اذیت میکنن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یک سوال: آیا شب قبل خواب گریه نمیکنید؟ چرا گریه میکنید خسته میشوید از شنیدن کلمات ناپسند، از اینکه به خواستههایتان بخندند، گریه میکنید. متاسفانه مردم ما بسیار راحت دل دیگران را میشکنند و برایشان مهم نیست که دیگران آن لحظه چه حسی دارند. افراد ترنس جسم خودشان را نمیتوانند قبول کنند و به اندازه کافی این موضوع فرد را آزار میدهد و بعد جامعه نمک بر زخم این افراد میپاشد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من شخصاً خاطرات بدی از ایران دارم که وقتی اسم ایران میاید تمام این خاطرات برایم زنده میشوند و دوست ندارم به ایران برگردم با اینکه الان تمام جراحیهای من تمام شده هست ولی درد به دلم دارم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من هرگز خنده دوستانم را که گفتم مادرم برایم تفنگ میخرد اگر امتحاناتم خوب باشند فراموش نمیکنم، هرگز حس بدی را که وقتی مربی تیم نحوه راه رفتن من را در جمع مسخره کرد فراموش نخواهم کرد. هرگز کلماتی را که در دانشگاه دورادور به گوشم خورد فراموش نمیکنم. بارها در خیابان با دیگران گلاویز شدم دعوا کردم هرگز فراموش نمیکنم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
افراد ترنس بیشتر ترجیح میدهند با ماشین خیابان بروند که کمتر کسی ببیندشان و کمتر حرف بشنوند. من از شنیدن کلمه دوجنسه خسته شدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در آلمان هم افراد ترنس از طرف جامعه آنطور که باید پذیرفته نمیشوند ولی وضع بهتری نسبت به ما ایرانیها دارند چون در اینجا کسی در مسائل شخصی دیگران دخالت نمیکند، سوال نمیپرسد، کنجکاو نمیشود ولی در ایران ما باید حتی به بقال سر کوچه هم حساب پس بدهیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در مقابل هستند خانوادههایی که تا آخرین نفس کنار فرزنداشون میمونن و همه حرفهای فامیل دوست آشنا رو به جان میخرند. متاسفانه جامعه فضولی داریم که دوست دارد همیشه راجع به مسائل شخصی دیگران نظر بدهد و همین تعارض فکر اشتباه جامعه که در زندگی دیگران دخالت میکند باعث آزار افراد ترنس و خانوادههایشان میشود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در مقایسه با آلمان، باید بگم افراد ترنس در آلمان مشکلات کمتری با خانوادههایشان دارند از این جهت که در اینجا آدمها تنها و مستقل زندگی میکنن و وابستگی مالی نسبت به خانواده ندارند و رابطههای عاطفی مثل ایرانیها هم ندارند به همین دلیل هر موقع که بخواهند میتوانند برای جراحی اقدام کنند چون نان شبشان قطع نمیشود؛ اما نحوه زندگی در ایران متفاوت هست و این افراد با خانواده زندگی میکنن و وابستگی مالی دارن و مجبور میشوند که به حرف پدر مادر گوش بدهند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من فکر میکنم اگر نحوه زندگی ما تغییر کند مشکلات ما هم کمتر خواهند شد که مطمئناً نیاز به زمان هست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
افراد ترنس در ایران با هم از طریق اینترنت یا انستیتو روانپزشکی و جاهای دیگر دوست میشوند و بسیاری از این دوستیها پایدار میمانند. ترنسهای زن گاهی برای خودشان پارتی میگیرند. دور هم جمع میشوند، میخوانند، میرقصند و حتی با هم گریه میکنند. ترنسهای مرد هم برنامههای مختلفی دارند از جمله کوهنوردی. هر هفته در بهزیستی این امکان هست که دور هم جمع شوند و راجع به مشکلاتشون حرف بزنند ولی متاسفانه همه اینا در همه شهرهای ایران امکانپذیر نیست و به نظر من ترنسهای هر شهر باید به نوبه خود تلاش کنن که امکانات را در آن شهر بیشتر کنند. این افراد به هم کمک میکنند، با هم همدردی میکنن و میتونم بگم با وجود اختلفهای سلیقهای بین افراد اتحاد خوبی هم هست که افرادی که جراحی کردن اطلاعات را در اختیار افرادی که هنوز جراحی نکردن میگذارند. الان شما میتوانید با یک کلیک در اینترنت کلی اطلاعات راجع به ترنس در ایران به دست بیارید که نتیجه زحمات تکتک دوستان هست که تونستن وبلاگ داشته باشن و حرف و اطلاعاتشون رو با دیگران تقسیم کنند در حالی که در گذشته کسی که میخواست عمل کنه باید اطلاعات و آدرسها رو از زیر سنگ پیدا میکرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خیلی از این افراد متأهل هستن و تونستن بعد از جراحی با کسی که دوسش دارن ازدواج کنن و در مقابل کسایی هستن که عشقشون رو به خاطره مشکلاتی که دارند از دست میدهند. البته این مساله ازدواج هم جزئیات زیادی دارد که بعدا اگر فرصت شد راجع به ازدواج ترنسها در ایران و خارج از ایران صحبت میکنم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یه نکته دیگه هم هست که من تا حالا به خاطر این جریانها و موقعیتم سه بار دانشگاه عوض کردم. داره 28 سالم میشه و هنوز لیسانس نگرفتم. آره من جراحیام کامله الان ولی بابتش زندگیمو خیلی چیزا رو دادم. من همه چیمو دادم که این جراحی کامل شه. تا تو موقعیتش نباشی درک نمیکنی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
حالا اگه بشه دیگه تو آلمان لیسانس میگیرم. هدفم الان ساختن زندگیه. اول بدنم رو ساختم که وجود داشته باشم. از این به بعد زندگی میسازم که خیلی از هم سن و سالام فکر میکنم عقبم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>3.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ترنسسکشوالها (تراجنسیها) یک گروه از ترنسجندرها یا تراجنسیتیها هستند. ترنسهای مرد به زن و ترنسهای زن به مرد. نمیخواهم زیاد درگیر این مفاهیم تئوری شویم اما اگر ممکن است توضیح بده که این گروههای مختلف چگونه قربانی تبعیض و فوبیای دیگران میشوند. دیگرانی که چیزی جز دوگانه زن و مرد برایشان تعریف نشده و کم هم نیستند. آیا گروه خاصی از این رده هستند که بیشتر از بقیه قربانی ترنسفوبیا شوند؟ چگونه؟</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
بهتر است از واژههای ترنس مرد و ترنس زن استفاده کنین چون عبارت ترنس مرد به زن حس خوبی به ترنس زن نمیدهد و ترنس زن به مرد هم حس خوبی به من نمیدهد. چرا که این کلمه برای شما فقط یک کلمه هست ولی برای من میتونه یه زندگی رو یادآور باشه. در مقایسه ترنسهای زن و مرد با هم باید بگم ترنسهای زن مشکلاتشون خیلی زیاد هست و قابل مقایسه با مشکلات ما نیست. آنها حتی از دوران کودکی مورد تجاوز قرار میگیرند و بیشتر از طرف خانواده تحت فشار هستن چون هیچ خانواده ایرانی حاضر نیست فرزندش را که پسر میبیند به عنوان دختر قبول کند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
همه این مشکلاتی که ما داریم ریشه در فرهنگ تاریخ و تعارض فکر جامعه ما دارد. بارها خبر مرگ ترنسهای زن را شنیدم که از طرف کسی یا خانواده کشته شدن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در ابتدای صحبتم به مبدلپوشها اشاره کردم که تمایل برای تغییر جنسیت دارن که این افراد بیشتر از طرف جامعه و یا با خانواده به مشکل برمیخورند. چون این افراد در سنین بالاتر تیپ و خواستههایشان تغییر میکند و این تغییر شوکی به خانواده وارد میکند که باعث میشود شدیدا مخالفت کنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ولی افراد ترنس از دوران کودکی هویتشون معلوم هست و با زمان، خانواده به این رفتارها عادت میکند و فرد با جراحیهایش شوک خاصی به خانواده وارد نمیکند. ترنسها بعد از جراحی مشکلات کمتری دارند ولی افراد مبدلپوش بعد از جراحی ممکن هست دچار افسرگی و انزوا شوند. در حالت کلی میتونم بگویم مبدلپوشها مشکلات بیشتری دارند و بعد ترنسهای زن و در آخر ترنسهای مرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فعالان حقوق زن باید به مشکلات ترنس زن رسیدگی کنن که تعداد ترنسهای زن نسبت به مرد خیلی زیاده و مشکلاتشون خیلی زیاده. خیلی بهشون تجاوز میشه و از طرف خانواده، برادر و فامیل تهدید میشن. کسایی که فعال حقوق زن هستن باید مدافع حقوق اینا هم باشن چون اینا هم زن هستن. حالا چه قبل عمل چه بعد عمل و اتفاقا اینا نسبت به دیگران بیشتر در معرض تجاوز و آسیبهای اجتماعی هستند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
متاسفانه فعالان حقوق زن یا از وجود اینا خبر ندارن یا اونا هم که دارن کلا مشکلات رو نمیدونن یا زن حساب نمیکنند که دفاع کنن. چند سال پیش هم تو اینترنت دیدم عدهای دور هم به اسم ترنس زن جمع شدن که دخترن و تیپ پسرونه دارند، پس ببین چه قدر اطلاعات کم هست که حتی اسمها رو هم نمیدونن و وقتی من گفتم اشتباهه، شدم آدم بدهی قصه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خیلی از فعالان چه همجنسگرا چه بقیه به اسم ما خیلی اطلاعات غلط میدن و وقتی ما میگیم حرف ما رو قبول نمیکنند و فقط دوست دارن ساختهی ذهنیشون رو ادامه بدن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>4.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>فیلم سینمایی آیینههای روبرو، ماجرای زندگی یک تراجنسیتی مرد است مثل شخصیت سابق تو. این فیلم را دیدی؟ اگر دیدی چه قدر منطبق با حقایق است و فکر میکنی کارگردان باید چه چیزهای دیگری را یا چه چیزهایی را بهتر از این، نمایش میداد؟ فیلمها و مستندهای زیادی نیز در این رابطه ساخته شده است. فکر میکنی اینها چه قدر روشنکننده و مفید هستند؟ اگر قرار باشد بگویی در مبارزه با ترنسفوبیا جای یک چیز خالی است، آن چیست؟</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من این فیلم را ندیدم چون جراحی داشتم و بعد دانشگاه بودم. من با کسایی در تماس هستم که از گذشته من خبر ندارند به همین دلیل وقت نکردم تنها باشم که این فیلم را ببینم ولی از دوستان راجع بهش شنیدم و دوستی برایم در فیسبوک تعریف کرد. قبل از جواب دادن باید بگویم که من شخصیت سابق یا جدید ندارم. من همان آدم هستم با همان اخلاق، رفتار، فکر و شخصیت. با انجام جراحیها فقط جسم من تغییر کرده هست و از نظر روحی آرومتر شدم همین. جراحیها نمیتوانند تعارض فکر و شخصیت آدم را تغییر بدن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من یه زندگی مرده در نوستالژی دارم که فراموشش کردم و هر از گاهی جهت کمک کردن به دوستان در این زمینه فعال هستم. من همون آدمم...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تشکر میکنم از کارگردان و همه عوامل که این فیلم را تهیه کردن که بتوانند به ما کمک کنند، آگاهی بدهند و فروش هم داشته باشند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در زمان قدیم که کلمه ترنس در ایران بسیار جدید بود مجلات مختلف با چاپ مطالبی غلط راجع به افراد ترنس با موضوع دوجنسه سعی داشتن فروش خوبی داشته باشند و امیدوارم هدف این فیلم فقط فروش نبوده باشد بلکه کمک به جامعه ترنس ایرانی باشد. دوستی گفت که این افراد قبل از تهیه فیلم با افراد ترنس صحبت کردن که بتونن درست به تصویر بکشن ولی این فیلم نتونسته زندگی یک ترنس رو نشون بده.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
میشه گفت فیلمی هست که توش از عبارت ترنسسکشوال استفاده شده. نمیدونم شما فیلم «Boys Dont Cry» رو دیدهاید؟ در این فیلم خارجی که داستانش واقعی هست و تلخ تمام میشود میتوان زندگی یک ترنسجندر رو دید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با توجه به قوانین حکومتی، مطمئنا عوامل فیلم «آینههای روبرو» دستشان بسته بوده و نمیتوانستن راحت بسیاری چیزها را به نمایش بگذارند و دقیقا مشکل ما هم همان چیزهاییست که نشان داده نمیشوند. در قسمتی از این فیلم فرد ترنس را نشان میدهد که بد غذا میخورد و من از این قسمت فیلم شدیدا انتقاد میکنم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
چرا که تا توانستن فرد ترنس مرد را لات نشان دادن و این باعث میشود جامعه نسبت به ما دید منفی داشته باشد در حالی که من دوستان زیادی دارم که مدارک تحصیلی بالایی دارند و هیچ کدام به این شکل غذا نمیخورند و همه بسیار مردان متشخصی هستن.هویت با خصلت فرق دارد و اینگونه غذا خوردن و لات بودن، بعضا یک نو خصلت هست که تمام قشر یک جامعه اینگونه رفتار نمیکنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
متاسفانه خیلیها مرد بودن را با لات بودن اشتباه گرفتن و فکر میکنن اگر در حرف زدنشان کلمات ناپسند استفاده کنند خیلی مرد هستن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در حالی که مرد بودن یک هویت هست و لات بودن یک خصلت. مردان لات هم هستن، مردان متشخص هم هستن. ما نمیتوانیم یک خصلت را به تصویر بکشیم و آن را نماد و سمبل یک جامعه کنیم چرا که در جامعه ترنس ایرانی همه جور آدم از شهرهای مختلف، خانوادههای مختلف و مدارک تحصیلی مختلف هستن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>5.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>منصور، تو حالا خارج از ایران زندگی میکنی. آنجا وضع چطور است؟ نگاهها چطور است؟ آیا معیارهایی برای مقایسه با ایران وجود دارد؟ اگر ترنسفوبیا آنجا کمتر است فکر میکنی نتیجه چه فعالیتی است؟</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در جواب سوال اول کمی در این مورد صحبت کردم. مشکلات ما در ایران بیشتر هست و تنها دلیلش جامعه ماست. ایران مردم مسلمانی دارد و بعضی خانوادههای مذهبی ممکن است بیشتر مخالفت کنند و این یعنی اسلام هم میتواند تاثیرگذار باشد ولی از آنجایی که دولت اجازه جراحی را به ما میدهد نقش اسلام کمرنگ میشود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مطمئنا در آلمان هم مردم دخالتهایی در زندگی همدیگر دارند ولی اینجا کسی به خودش اجازه نمیدهد که خیلی راحت به دیگری توهین کند یا نظر دهد و همونطور که گفتم افراد ترنس وابستگی مالی به خانواده ندارن چون اینجا کار میکنن و میتوانند جدا زندگی کنند ولی در ایران مشکل کار وجود دارد به خصوص قبل از جراحی فرد ترنس را برای کار قبول نمیکنند چون در ظاهر چیز دیگری میبینند و در مدارک اسم و ظاهر دیگری میبینند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اینجا افراد ترنس زیادی دیدم و گاهی در جلساتشون شرکت میکنم و درصد بسیار بالایی گفتن که خانوادهشان مخالف جراحی آنها هست ولی با این وجود جراحی کردن و یا میکنن. دوستانی در اینجا دارم که سالهاست با خانوادهشان ارتباط ندران؛ یعنی این موضوع ترنس هنوز در جهان جا افتاده نیست که هنوز در کشوری مثل آلمان افراد ترنس مشکلات زیادی دارند و همیشه سعی میکنند اطلاعرسانی کنند و با کارها و برنامههای مختلف فعال هستن که من هم سعی میکنم اطلاعاتی که اینجا به دست میآورم را در اختیار دوستان در ایران قرار بدهم. من از فرصت استفاده کرده توضیح کوتاهی راجع به نحوه گرفتن مجوز در آلمان میدهم چرا که دوستان زیادی را دیدم که برای نحوه مجوز گرفتن در ایران خیلی ایراد گرفته بودند. در ایران فرد باید از دادگاه اقدام کند و با حکم دادگاه هست که فرد مجوز میگیرد و برای جلسات مشاوره به انیستیتو روانپزشکی میرود؛ ولی در آلمان فرد دادگاه نمیرود و فقط با نامه روانشناس میتواند هورمون بگیرد و جراحیها را انجام بدهد به همین سادگی.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خیلیها فکر میکنند نحوه گرفتن مجوز در ایران سادهست و انتقاد میکنن که متاسفانه این دوستان اطلاعاتی راجع به کشورهای دیگر ندارند تا سادگی را ببینند. در آلمان کلا سیستم پزشکی اینطور هست که فرد مراجعهکننده هر چه بخواهد دکتر همان کار را باید انجام دهد. اینجا در جلسات مشاوره فرد را برای جراحی آماده میکنند؛ چه ترنس باشد و چه مبدلپوش.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مخالفت نمیکنند، نه نمیگویند، چون اینطور فکر میکنند که این یک نظر و تصمیم شخصی هست و ما دخالت نمیکنیم فقط کمک میکنیم. به همین دلیل در اینجا افراد زیادی هستند که ازدواج کردن، دارای فرزند هستن ولی بعد تغییر جنسیت میدهند که من شخصاً این افراد را درک نمیکنم ولی احترام میگذارم چرا که به من ربطی ندارد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
بارها دیدم که میگویند در ایران برای مجوز اجازه پدر لازم هست که باید بگویم پدر من ۶ ماه بعد از جراحی من متوجه شد که من بیمارستان بودم. دوستان زیادی هم در سنّ ۱۸ سالگی به تنهایی مجوز را گرفتن و دادگاه برای حکم دادن نیازی به نظر والدین ندارد. اگر برای بعضی دوستان میگویند که پدرت باید رضایت دهد دلیلش این است که آنها نمیخواهند این فرد جراحی کند و با این حرف سعی میکنن تاخیر در کارهایش بیاندازند که بیشتر فکر کند و برگه مجوز را فقط به دست خود فرد میدهند چرا که ممکن است فرد دیگر بگیرد و پاره کند. یک پدری مجوز را گرفته بود و پاره کرده بود و از آنجا که مجوز، حکم دادگاه است پاره کردنش چند ماه حبس دارد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با توجه به شرایط بد جامعه ما اگر دولت از ما حمایت نمیکرد فکر کنم الان همه ما را زنده زنده میسوزاندن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>6.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>در ایران مریم خاتون ملکآرا توانست نظر آیتالله را برگرداند و آن فتوای تاریخی را بگیرد. از نظر عدهای این نقطه عطفی در تاریخ مبارزات ترنسسکشوالیته ایران است. فکر میکنی این فتوا از زمان صدور تا به الان چه قدر موثر بوده است؟ یعنی آن شرایطی که ملکآرا و بقیه ترنسسکشوالها از آن انتظار داشتهاند آیا محقق شده است؟</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اگر خانوم ملکآرا آن فتوا را نمیگرفت که الان ما هم مثل کشورهای عربی نمیتونستیم جراحی کنیم چرا که در اسلام پوشیدن لباس جنس مخالف حرام است. همه ما مدیون تلاش این بانوی بزرگوار هستیم که روحش شاد. در آن سالها اینکه خانوم ملکآرا تونسته موفق شه تحسینبرانگیز هست و ما تا عمر داریم دعاگو هستیم. من صدای ایشان را یکبار پشت تلفن شنیدم و خانوم بسیار مهربانی بود. بعد از این فتوا دوستان دیگر هم تلاشهای زیادی کردن که بتونن از طرف بهزیستی مورد حمایت قرار بگیرن و با زمان و این تلاشها الان موقعیت ما خیلی خوب هست طوری که همه میدانند که در ایران این جراحیها وجود دارد و تحسین میکنند؛ ولی از جهتی هم منطقی به نظر نمیاد که کشوری هجنسگرایی را ممنوع اعلام میکند ولی جراحیهای تغییر جنسیت وجود دارند. این سوال را بارها و بارها از من پرسیدن که چرا اینگونه هست که در جواب گفتم چون اسلام در حکومت کشور من هست و همجنسگرایی در اسلام حرام است به همین دلیل حکومت اجازه نمیدهد؛ ولی خوشبختانه در زمان قدیم پیامبر اسلام چیزی راجع به ترنسکشوال نمیدانسته و حرفی نزده وگرنه الان ما هم مثل همجنسگراها قربانی افکار غلط میشدیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تلاشی که خانوم ملکآرا کرد امروزه همچنان از طرف دوستان زیادی چه در ایران چه خارج از ایران ادامه دارد. دوستان که در ایران هستن گاهی کنفرانس میگذارند و سعی میکنن از هر طریقی اطلاعرسانی کنند و در این زمینه بعضی از مسئولین و دکترها همکاری میکنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>7.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>روزی به نام آیداهوت یا روز مبارزه با همجنسگراستیزی و تراجنسیتیستیزی در تقویم جهانی وجود دارد. آیا برای این روز، تراجنسیتیهایی که دوست تو هستند یا حتی خود تو که یک زمانی در جنس نامتعلق به خودت بودهای، برنامهای دارید؟ برای ما از شرح این برنامهها بگو و بگو که دیگران چه کار باید بکنند تا ترنسفوبیا کمتر شود.</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من شخصاً اعتقاد دارم نه تنها در این روز بلکه همیشه باید فعال بود، من و همدردهای من خیلی سختی کشیدیم تا جراحی کنیم و باید کارهایی را به سهم خودمان انجام دهیم تا نسل جدید سختیهای کمتری بکشن و من این را وظیفه خودم میدانم به همین دلیل گاهی در اینترنت با دادن اطلاعات از آلمان و زندگی خودم سعی میکنم کمک کنم و دوست دارم با نشون دادن زندگی خودم به دیگران ثابت کنم که این هویت من بیماری نیست چرا که اگر من بیمار بودم نمیتونستم به تنهایی به اینجا برسم و در حین دنیای مجازی حرفهایی زیادی هم شنیدم ولی وقتی میبینم میتونم به دوستان انرژی مثبت بدهم و کمکشان کنم همه این حرفها را تحمل میکنم. من در اینترنت عکسام را هم میگذارم ولی هیچ وقت صورتم را نشان نمیدهم. دلیلش هم این است که من از مردم ایران کینه دارم با حرفهایشان من را خیلی ناراحت کردن و باعث شدن من از وطنم خارج شوم. به امید روزی که جامعه ما هم دست از این رفتارهای ناشایست بردارند تا من و امثال من در وطن خودمان راحت زندگی کنیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>8.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>فکر میکنی چرا اتحاد مدنی بین اقلیتهای جنسی ایرانی وجود ندارد؟ بعضا دیده میشود که همجنسگرایان، تراجنسیتیها را مایه بدنامی خودشان میدانند چون که در جامعه این دو را با هم اشتباه میگیرند یا برعکس ممکن است این حس در تراجنسیتیها به وجود بیاید. صرف نظر از اینکه مقصر کیست، باید چه قدمی برداشت تا اتحادی لااقل مانند پیوستگی اقلیتهای جنسی در کشور همسایه، ترکیه، در ایران ایجاد شود؟</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
همجنسگراها هم مشکلات خاص خودشان را در ایران دارند و متاسفانه ناآگاهی جامعه ما در مورد اقلیتهای جنسی باعث میشه که طوری حرف بزنند که به یه همجنسگرا یا ترنسسکشول بربخورد و این باعث عصبانیت این اقلیتهای جنسی میشود؛ مثلا در همین سوالات شما دو عبارت شما را من دوست نداشتم چون حس بدی به من داد. هر کدام از ما باید به نوبه خودمان در مورد هویت خودمان اطلاعرسانی کنیم ولی متاسفانه اقلیتهای جنسی ایران که دوست دارن فعالیت کنند در نحوه فعالیت مشکل دارند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من بارها در فیسبوک دیدم که افراد همجنسگرا راجع به ترنسها صحبت میکنند و سعی میکنند فعال باشند که این کار را من نمیپسندم چرا که هر فردی باید از جانب خودش حرف بزند و در اقلیتهای جنسی دیگر دخالت نکند بلکه فقط شنونده باشد. هر کدام از ما باید راجعبه حس مشکلات هویت و گرایش خودمان حرف بزنیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در کشور ترکیه هم مثل هر کشور دیگر ترنسها بهتر بگویم اقلیتهای جنسی مشکلاتی دارند و دقت کرده باشین میبینید که چقدر قوی و پیوسته و جدی فعال هستن و در شهرهای مختلف دفاتری دارند که دور هم جمع میشوند، با هم صحبت میکنن، تفریح میکنند و در کنار هم در این راه قدم برمیدارند و یک همجنسگرای ترک راجع به ترنسها حرف خاصی نمیزند بلکه فقط راجع به هویت خودش صحبت میکند. من فکر میکنم ما ایرانیها باید در ابتدا نحوه فعال بودن را یاد بگیریم و بعد با هم اتصال پیدا کنیم. همین کار ترکها در آلمان بیشتر جداگانهتر شده است. اینجا افراد ترنس مرد دور هم جمع میشوند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
افراد ترنس زن جدا و همجنسگراها هم جدا جمع میشوند و هر از گاهی همه اینها با هم هستن. ولی متاسفانه ما نه تنها دور هم جمع نمیشویم بلکه از شنیدن نظرات همدیگر فرار میکنیم و دوست داریم فقط خودمان راجع به همه گروههای اقلیت جنسی صحبت کنیم که من خودم هر بار دیدم فرد دیگری راجع به ترنس صحبت میکند جلوگیری کردم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ما حتی خارج از ایران از جانب ایرانی فراری هستیم. من خودم تو بدو ورودم اینجا دوست ایرانی زیاد پیدا کردم که همجنسگرا بودن. گفتم تیاس هستم ولی حتی رفتار و دید اونها پسندیده نبود. بهتر بگم آدمهای دیگه بهتر از همجنسگراها ما رو درک میکنن. من حتی تو آلمان باز از ایرانیا فراریام.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تا از کسی مطمئن نشم که کیه و چه فرهنگی داره نزدیک نمیشم. من همیشه باید مواظب انتخاب دوستام باشم. به همین دلیل فقط تو اینترنت هستم و تو دنیای واقعی نزدیک همجنسگراها و اینجور مسائل نمیشم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>9.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>در آخر اگر سخنی باید اضافه کنی، لطفا بگو.</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از خانوادهها میخوام بجای دعوا با صحبت کردن و منطق با فرزندنشون کنار بیان.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از کسانی که با افراد ترنس رابطه عاطفی میگیرن هم میخوام که از اول خوب فکرشون رو بکنن که اگر نمیخوان از اول بگن نه اینکه وسط راه تنهاش بزارن و توهین کنن اصلا کار درست و انسانیای نیست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از خود افراد ترنس هم میخوام که تا آخرین نفسشون امید داشته باشن و تلاش کنن، خودشون رو باور کنن. شما اون چیزی نیستین که دیگران میگن شما اون چیزی هستین که خودتون فکر میکنین.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و در آخر یکی از آرزوهام رو بهتون میگم اینکه این جراحی که من انجام دادم و در ایران نیست، روزی ایران هم این جراحی فالو رو داشته باشه و یا من خودم بتونم کاری کنم که امکانش در ایران باشه. گرچه جراحی بسیار سنگین و سختی هست که پر از مشکلات هست و هنوز در کشورهای پیشرفته هم مشکلاتی داره.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(1) «A Milestone Change by the APA.» LGBT Weekly. N.p., n.d. Web. 12 Jan. 2013. http://lgbtweekly.com/2012/12/13/a-milestone-change-by-the-apa.</div>
<div>
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-54338855560689712712015-10-18T23:00:00.000-04:002015-10-18T23:00:02.488-04:00تراجنسیتیستیزی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">پرونده ویژه: تراجنسیتیستیزی (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پروندهی ویژه درباره ترنسفوبیا</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj5DlJOiTrHYgD6uQY3TKVbuSxpkwnuzO1vu_dEa9dy30r14H9UBER3Pi9Bvlip82ybQf-iKpLxi8U_u8rffYciQSFe0l8TUQYWzJlg1Knk044RodDlWmvn7tUwgpVtbVpnlLj_gUqoLE/s1600/20.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj5DlJOiTrHYgD6uQY3TKVbuSxpkwnuzO1vu_dEa9dy30r14H9UBER3Pi9Bvlip82ybQf-iKpLxi8U_u8rffYciQSFe0l8TUQYWzJlg1Knk044RodDlWmvn7tUwgpVtbVpnlLj_gUqoLE/s400/20.PNG" width="282" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-59289673219407655602015-10-18T11:00:00.000-04:002015-10-18T11:00:02.134-04:00فاکتورهای یک رابطه موفق و طولانی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">دفتر ترجمه (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Naw3lvW0nnThozAgYDFvcUB0Ftti-Kj7jfrUPgey7U_CP1SkT2kSDwC-nVFKHeXTaGqkTO-QSuUDniLMMFFRnov8D2yOQt7zxDWQb3JnoRhMJr9aq1WeZ1xnIvFRtkteigppDjOAPXo/s1600/19.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Naw3lvW0nnThozAgYDFvcUB0Ftti-Kj7jfrUPgey7U_CP1SkT2kSDwC-nVFKHeXTaGqkTO-QSuUDniLMMFFRnov8D2yOQt7zxDWQb3JnoRhMJr9aq1WeZ1xnIvFRtkteigppDjOAPXo/s400/19.PNG" width="277" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فاکتورهای یک رابطه موفق و طولانی(1)</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مترجم: فریبا.ف</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
سوالی که ممکن است با دیدن یک زوج موفق از خود بپرسیم این است که آنها چه چیزی دارند که ما در رابطهمان نداریم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یک رابطه سالم و خوب دارای اهداف آرمانگرایانه میباشد؛ مانند سبزهایی است که فقط جوانه زدن آن مهم نیست بلکه باید دائما برگهای زرد آن را چید و خورشید را به آن تاباند تا همیشه سبز باقی بماند. تمام روابط طولانی و موفق نیاز به گذر زمان و تلاش دارند. بسیاری ادعا دارند که وقت زیادی برای رابطه خود میگذارند اما نتیجه عکس میگیرند. این اتفاق به این دلیل است که شما انرژی خود را صرف انجام کارهای بیهوده در رابطه میکنید؛ مثلا بیشتر انرژی شما صرف درست کردن پارتنرتان (شریک عاطفی) به هدر میرود به طوری که انگار به دنبال تعمیر یک عیب هستید. حتی شبها بیدار میمانید و روی این مسئله فکر میکنید یا حتی تلاش میکنید که ذهن پارتنرتان را بخوانید یا برعکس او ذهن شما را بخواند. شاید این کارهای شما از روی علاقه باشد اما این هدر دادن انرژی کمکی به پیشرفت رابطه شما نمیکند. برای داشتن رابطه موفق باید ذهن باز با قابلیت بازیافت داشته باشید. باید یاد بگیرید که تعادل را در رابطه بین نیازهایتان برقرار کنید. انتظارات واقعی از رابطه خود داشته باشید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
برای شروع بهترین کار لیست کردن نیازهایتان است. خواسته و احتیاجات خود را بنویسید. حتی اگر مجرد هستید این کار را انجام دهید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مشخص کنید که دنبال چه چیزهایی در رابطهتان هستید. چه معیارهایی برایتان مهم است. این کار به شناخت خودتان بسیار کمک میکند. این لیست باید دارای دو قسمت باشد. یک قسمت مربوط به نیازهایتان و یک قسمت مربوط به خواستههایتان؛ مثلا شما توقع دارید که مورد احترام قرار بگیرید. پس از مشخص کردن نیازها و هدفهایتان درباره آنان با پارتنرتان صحبت کنید اما هر بار فقط روی یک موضوع تمرکز کرده و درباره یکی از خواستههایتان حرف بزنید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
همیشه از عبارات من نیاز دارم... من فکر میکنم... من احساس میکنم... استفاده کنید تا در زمان صحبت زوج شما حالت دفاعی به خودش نگیرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فاکتورهای موثر</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
برای داشتن رابطه خوب طولانیمدت باید مهارتهایی را کسب کنید و در آنها استاد شوید. تحقیقات نشان داده که زوجهای موفق از فاکتورهای زیر به مراتب در رابطه خود استفاده می کنند:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
1.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>شنونده فالی باشید: زوجهایی که با دقت به حرف هم گوش میدهند رابطه بهتری برقرار میکنند. در زمان صحبت از زبان بدن خود استفاده کنید. این زبان بسیار تاثیرگذار است. شاید پارتنر شما بخواهد در زمان صحبتش به شما تکیه دهد. دکتر Jack Rosenblum در این باره میگوید: «اگر زوج شما نیاز به صحبت کردن بیشتری دارد از او بخواهید که سرش را روی شانه شما گذاشته و صحبت کند.» این کار به معنی این نیست که شما باید سکوت کامل داشته باشید بلکه هدف دادن فضای کافی به زوجتان می باشد بدون اینکه به قضاوت او بنشینید یا وسط حرف او بپرید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
2.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>با هم برنامهریزی کنید: بیشتر اتفاقات روزمره خود را با شریک زندگیتان تقسیم کنید. علاقهها و سرگرمیهای خود را با هم به اشتراک بگذارید. در یک هفته چند ساعت وقت برای انجام یک فعالیت دو نفره بگذارید. این کار به هر دوی شما اجازه میدهد تا در شرایط و فضایی مثبت با هم ارتباط برقرار کنید. دکتر Howard Markham میگوید: «تا زمانی که زوجها مانند دو دوست با هم صحبت میکنند و به هم اجازه لذت بردن میدهند دست به کارهای جالبتری در رابطه میزنند اما بعدها تغییر روش داده و رابطه برایشان تکراری میشود.» با هم فعالیتهای هیجانآور انجام دهید؛ مانند دوچرخهسواری، کوهنوردی، اسکی و... این شادی و تفریحات دو نفره باعث نزدیکی شما به هم میشود. فعالیتهایی که هم خود شما و هم رابطه شما را از زیر فشار روزمرگی و استرسها رها میکند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
3.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>عادلانه رفتار کنید: چطور میتوانیم کشمکشها و بحثهایی را که منجر به شکست در رابطه میشوند را کنترل کنیم؟ برای این کار نیازی به توهین و متهم کردن زوج خود ندارید. مخالفت و عدم توافق در یک رابطه کاملا طبیعی است. شما میتوانید با رعایت قوانین رابطه و رعایت ادب نیاز و گفته خودتان را بیان کنید. مراقب باشید زمانیکه به نقطه اوج عصبانیت خود میرسید از روش «وقفه» استفاده کنید؛ یعنی سکوت کرده و از هم فاصله بگیرید و زمانی که آرامتر شدید دوباره درباره مشکلتان صحبت کنید؛ زیرا بدترین تصمیمات را زوجها در اوج عصبانیت خود میگیرند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
4.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>سکس دوست شماست: در روابط طولانی مدت کم شدن رابطه نزدیک امری طبیعی است و گاهی این اتفاق بر اثر بیتوجهی در اوایل رابطه هم میافتد. زمانی که متوجه بشوید که نیاز هر دوی شما در این باره رفع نمی شود این موضوع بسیار اهمیت پیدا میکند. همواره به خودتان یادآوری کنید که پارتنر شما لایق بهترینهاست و شما به او نیاز دارید و فقط میخواهید که با او باشید و عاشق او هستید. او را از خودتان دور نکنید. به بهداشت خودتان رسیدگی کنید. رمانتیک باشید. طبق تحقیقات اخیر، مردم در یک سال 130 بار با هم رابطه دارند و در این میان کسانی که بیشترین میزان رابطه را دارند میزان رضایت بالاتری هم دارند. پس همواره رابطه رمانتیک خود را سرزنده نگه دارید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
5.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>درخواستهای مودبانه: اگر خواستهایی دارید آن را به زبان بیاورید. تا زمانی که در سکوت و لجبازی به سر می برید چطور توقع دارید که پارتنرتان خواسته شما را انجام دهد. گاهی عقب کشیدن ما دراین باره کمکی به حل مشکلمان نمی کند. خواستههایتان را با احترام بیان کنید به خصوص در جمع دوستانتان. به زوجتان محبت کنید. او را با انجام کارهای کوچک محبتآمیز شرمنده کنید. این شرمندگی او را بیشتر جذب شما می کند. بیان احساسات و خواستههایتان از روی مهربانی و احترام باعث میشود که او متوجه شود که چقدر شما به او اهمیت میدهید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(1) http://www.littlegaybook.com</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-6812022259262974622015-10-17T23:00:00.000-04:002015-10-17T23:00:00.597-04:00او فقط یک دختر را نبوسید<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">دفتر ترجمه (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsjLXYd4KAXpE13lC_-mnYL051P08JRlqD_jJF6L5u6nlwENh7kyLZIwiJzhOZJdPlcYI8Br7hmav9MS_gOyZoASg7T_P1f9RmcK3umB8rn3PySVst47kxyGyN-UluZN48p01eQm_tXYE/s1600/18.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsjLXYd4KAXpE13lC_-mnYL051P08JRlqD_jJF6L5u6nlwENh7kyLZIwiJzhOZJdPlcYI8Br7hmav9MS_gOyZoASg7T_P1f9RmcK3umB8rn3PySVst47kxyGyN-UluZN48p01eQm_tXYE/s400/18.PNG" width="276" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>او فقط یک دختر را نبوسید(1)</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>She Didn’t Just Kiss Her</b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مصاحبه با جین فوستر درباره ترانه معروفش</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مترجم: یاس آسمون</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اولین باری که جین فوستر Jen Foster گیتار بدست گرفت 8 ساله بود، مدت زیادی نگذشت که او برنده مسابقه استعدادیابی در دبیرستان کاتولیک تمام دخترانه شد. پس از فارغ التحصیل شدن او به امید تبدیل شدن به یک شخص بزرگ به لسآنجلس نقل مکان کرد اما در نهایت به کار در یک قهوه خانه و منشی یک شرکت حمل و نقل تنزل پیدا کرد؛ بنابراین او بار دیگر وسایلش را جمع کرد و به شرق به نشویل رفت. مصمم بود که تبدیل به ماهی بزرگی در آن حوض کوچک شود. فوستر اولین آهنگ رسمی خود به نام: دختر همه «every body’s girl» را در سال 2003 ضبط کرد و در سال 2008 او استودیو ضبط آهنگ کودک فوستر «foster child» را بنیان گذاشت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: اولین باری که آهنگ کیتی پری به نام «من یک دختر را بوسیدم» را شنیدی را به یاد داری؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: یادم میاد که با خودم فکر کردم مگر یک آهنگ به اسم من یک دختر را بوسیدم وجود ندارد؟ و آن آهنگ متعلق به جیل سوبول هست؛ و فکرکردم که آنها میخواهند آن آهنگ را پخش کنند؛ اما بعد آنها آهنگ کیتی پری را پخش کردند و من فکر کردم واو یکی بالاخره انجاماش داد یکی بالاخره جلوتر از آهنگ جیل سوبول Jill Sobule رفت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: آهنگ سوبول شیرین و معصومانه بود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: من آن آهنگ را هم دوست دارم اما کیتی این آهنگ را به مرحلهای تازه برد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: ما کیتی را چندیدن بار در مجله پوشش دادیم و بازخوردهای بدی بدست آوردیم هم از جانب طرفداران هم مخالفانش. برداشت شما از آهنگ او و نیت او چیست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: من مطالب بسیاری در این رابطه خواندم که در بسیاری از آنها جامعه همجنسگرایان از او خشمگین بودند و احساس میکردند او از جامعه همجنسگرایان بهرهبرداری کرده است؛ اما من همیشه دوست دارم تا به مردم فرصت شک کردن و بیشتر فهمیدن در رابطه با هرچیزی را بدهم قبل از اینکه بخواهم در مورد چیزی قضاوت کنم و نظر بدهم. من کمی در مورد او مطالعه کردم و او به نظر بسیار پشتیبان جامعه همجنسگرایان بود؛ و فکر میکنم او کمی از این عکسالعمل جامعه همجنسگرایان شوکه شد، او میگوید: هی من همجنسگراها را دوست دارم. جایی خواندم هر دو والدین او کشیش هستند و او گفته که آنها با این مسئله مشکلی ندارند. اگر والدین او با این مسئله مشکلی ندارند نمیفهمم چرا دیگران نمیتوانند با این مسئله کنار بیایند؟ مشکل چیست؟ بنابراین به عنوان یک ترانهسرا و هنرمند من خودم همیشه به مردم این فرصت را میدهم تا آنچه را که میخواهند بیان کنند. من فکر میکنم کیتی فقط میخواست بیانیه کوچک خودش را بدهد اگر او همجنسگرا نیست، خوب نیست ما نباید از این بابت ناراحت باشیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: در میان جامعه همجنسگرایان این شعار وجود دارد که شما یا با ما هستید یا علیه ما. حتی بسیاری از دوجنسگرایان به دلیل همین شعار دچار سختیهای زیادی میشوند اما این شعار بسیار محدودکننده است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: در میان ما صداهای بسیاری وجود دارند. گاهی مانند تبعیض معکوس میشود در میان جامعه همجنسگرایان. ما باید همانقدر در برابر آنها ذهنی باز داشته باشیم که میخواهیم آنها در برابر ما ذهنی باز داشته باشند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: شخصا به عنوان یک هنرمند کوئیر آیا احساس میکنید به دلیل گرایش جنسیتان عقب نگه داشته شدهاید؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: من از اول همه چیز را رو کردم و در مورد چیزی که هستم راحت هستم و مردم باید آن را هرطور که میخواهند تفسیر کنند. البته هیچکس نمیخواهد عقب نگه داشته شود اما این عادلانه هست که بگویم من یک هنرمند خارج از گنجه هستم. (برون آیی کرده ام)؟ بله هستم و آن را در آغوش میگیرم اما آیا میتوانم بگویم که پیام موسیقی جهانی من به مزاق همه خوش میآید؟ بله من این حرف را هم میزنم. پس من آرزو میکنم که روزی موسیقی من توسط هر دو جامعه همجنسگرا و دگرجنسگرا مورد قبول واقع شود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: عکسالعملها نسبت به آهنگ «من فقط یک دختر را نبوسیدم» چه بود؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: به طور عجیبی عکسالعملها مثبت است. راستش من کمی نگران بودم زیرا من برای نوشتن ترانههای محلی شناخته شدهام. آهنگهایی تیرهتر با چیزهای عمیق و افسرده در آنها. بنابراین این یک قدم در جهت خارج شدن از من عادیام بود. البته من فکر میکردم که خدای من یا با عکسالعملهایی بسیار بد مواجه خواهم شد یا بسیار خوب اما من فکر کردم این بخشی از من است. میخواهم آن را بیرون بریزم و ببینم چه اتفاقی میافتد. آیا ایمیلهایی از افرادی که بهشان برخورده بود دریافت کردم؟ بله درحقیقت من به آن ایمیلها جواب دادم نه با خشم من فقط میخواستم توضیح بدهم که این کار با حس شوخطبعی انجام شده و من تلاش نمیکنم تا کسی را ناراحت کنم من فقط میخواستم با این موضوع سرگرم شوم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: این افراد دقیقا از چه چیزی ناراحت شدند؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: یک نامه بود که من مستقیما آن را از یک طرفدار قدیمی خودم دریافت کردم. یک خانم شاید در اواخر دهه چهل عمر خود و یا اوایل دهه پنجاه. او گفت که فکر میکند گاهی اوقات رک بودن باعث میشود آدم به خود آسیب برساند. من در جواب او گفتم که نقطه نظر او را گرفتم و متوجه هستم که این کار یک ریسک است اما این بخشی از من است که من نیاز دارم از درونم بیرون بکشم و نشانش دهم و امیدوارم که مردم آن را همراه با دیگر آهنگهایم بررسی کنند و آن را جدی نگیرند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: عشق کتی پری یا نفرت از او، مشخصا باید برای این قابلیت دیده شدن چیزی گفت و من فکر میکنم او این نگاه را به جامعه کوئیر پیشنهاد کرد. حالا هدفش هرچه که میخواست باشد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: دقیقا در تصور من جامعه همجنسگرا باید از او تشکر کند زیرا او دوباره درهای مناظره را گشود. او این بحث را که مردم به راحتی بتوانند بگویند من یک دختر را بوسیدم! یا من فقط یک دختر را نبوسیدم! را باز کرد هرچه که هست او بحثی را شروع کرد که به ما اجازه آشکارسازی و نمایش بیشتری می دهد. این چیزی هست که باید بابت آن قدردان باشیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: چه زمانی تصمیم گرفتید جوابیهای به شعر کیتی بدهید؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: همه چیز با ملودی و خط آهنگ آغاز شد. من ترانههای دیگری هم برای آن آهنگ داشتم اما آنها فکری _بیشتر سیاسی_ بودند و من به خط آهنگ فکر کردم که بسیار ضربهای بود و من میخواستم این ضرب را بیرون بریزم؛ بنابراین فکر کردم این نیازمند ترانهای است که در آن اشتباه نکنی. نیازمند ترانهای که مانند آهنگ، ضربهای و شدید باشد. با این تصور من شروع به بازی با ملودی کردم و اولین چیزی که از دهانم خارج شد این بود: من فقط او را نبوسیدم! و همینطور ادامه پیدا کرد و در واقع در عرض یک ساعت من کل آهنگ را نوشتم. با خودم فکر کردم: خدای بزرگ این عالیترین فرصت ممکن خواهد بود تا من نوع دیگری از موزیکم را نشان دهم و برای آهنگ هم عالی خواهد بود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اوت: این آهنگ بسیار برای معاشقه عالی هست. من را یاد پاسخ تو به صد تا از عالیترین آلبومهای گی تمام زمانها میاندازد زمانیکه گفتی: آهنگ سارا مکلاکلین Sarah McLachlan با نام «fumbling Towards Ecstasy» آهنگی است که تمام لزبینهای دنیا باید با آن سکس کنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جین فوستر: میدونی چیه؟ این حرف به گوش سارا رسید. جالبترین چیز ممکن اینه که من اخبار رو در گوگل خوندم که ظاهرا بعضی گزارشگران لزبین، این حرف من را به او گفتند که جین فوستر در مورد آلبوم تو گفت... و سپس تیتر را نقل قول کردند، سارا در جواب فقط خندید و گفت: عاشق این حرف شدم. اینو دوست دارم که مردم هنوز به این آهنگ واکنش نشان میدهند و به من حس خوبی میدهد که بدانم مردم با این آهنگ زمان خوب و سکس خوب را تجربه میکنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
این فوق العاده هست که اسم من و مجله اوت به سارا گفته شد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(1) http://www.out.com/entertainment/2009/03/30/she-didnt-just-kiss-her?page=full</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5563060166312388583.post-30742095223459859852015-10-17T11:00:00.000-04:002015-10-17T11:00:04.135-04:00آیا پارتنر من با عشق گذشتهاش در رابطه است؟<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;">دفتر ترجمه (شماره دوازدهم، خرداد و تیر 93)</span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkD_ztsOnU58L5TRzKkSIDyF4XbGyCgKfgCeRojZOSkiv6rC105DHNfkNzh0ZawRraX_zU6FbL8aCAf8wNGxEIw1ci74zJEdMAQJ3pjlCDzyvoti_6Mx8Dc3DetPdngyzno0vOSgZ8nq8/s1600/17.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkD_ztsOnU58L5TRzKkSIDyF4XbGyCgKfgCeRojZOSkiv6rC105DHNfkNzh0ZawRraX_zU6FbL8aCAf8wNGxEIw1ci74zJEdMAQJ3pjlCDzyvoti_6Mx8Dc3DetPdngyzno0vOSgZ8nq8/s400/17.PNG" width="278" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: 14.3px; line-height: 20.02px;"><br /></span></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<b>آیا پارتنر من با عشق گذشتهاش در رابطه است؟</b>(1)</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مترجم: فریبا.ف</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آیا به پارتنر خود مشکوک شدهاید و حس میکنید او با عشق قبلیاش در تماس است؟ پس این مطالب را بخوانید. شاید او بخواهد در مورد رابطه گذشتهاش با شما صحبت کند یا اصلا حرفی نزند. در هر حالت شما احساس میکنید که او هنوز در ارتباط قبلیاش مانده است. قبل از اینکه بدون داشتن مدرک و دانستن واقعیت شروع به برداشتن قدمی بکنید به 10 نشانه هشداردهنده توجه کنید. نشانههایی که به شما هشدار میدهند که رابطه شما در خطر است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
1.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او نمیتواند لحظهای دست از صحبت کردن در مورد رابطه گذشتهاش بردارد:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در یک رابطه جدید بازگشت به گذشته به طور اتفاقی امری طبیعی است اما اگر او دائما در بین صحبتهایتان گذشتهاش را وارد میکند و در یک روز بیش از 7 بار در این باره صحبت میکند این کار زنگ هشدار است برای شما. این کار او به رابطه جدید شما اجازه نخواهد داد که پیشرفت کند و شما نمیتوانید از هم لذت ببرید. دکتر (Joan Sheman (LMFT میگوید: میزان توجه پارتنر شما به گذشتهاش و داستانهایی که از عشق قبلیاش تعریف میکند به شما نشان میدهد که او هنوز به گذشتهاش متصل است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
2.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او در مورد رابطه گذشتهاش کاملا سکوت میکند و نمیخواهد آن را با شما قسمت کند:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در ابتدا سکوت او میتواند موجب رضایت شما شود و شما فکر کنید که او به گذشتهاش فکر نمیکند اما این سکوت عمیق و بیش از اندازه او نشان فقدان عشق قدیمیاش است. زمانی که او در رابطه جدیدش نسبت به عشق گذشتهاش احساس گناه میکند احساساتش او را وادار به سکوت میکنند. اگر احساس کردید که پارتنر شما از صحبت کردن در مورد گذشتهاش عصبی میشود و یا میترسد که دربارهاش حرفی بزند بدانید که او از درون متلاطم است و شما باید از خود بپرسید دلیل این همه سکوت و محافظهکاری چیست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
3.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>تماس اینترنتی:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گاهی پیش میآید که به طور اتفاقی متوجه شوید که پارتنر شما در اینترنت عشق قدیمیاش را تعقیب میکند. به فیسبوک و بلاگ او سر میزند. دکتر John Gray در این باره میگوید: اگر پارتنر شما دائما آنلاین بوده و در زندگی عشق قدیمیاش سرک میکشد این کار او نشان دادن یک پرچم بزرگ خطر برای شماست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
4.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او ارتباط زیادی با عشق قدیمیاش دارد:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فرستادن ایمیل زیاد، تلفن زدن، فرستادن sms یا چت کردن آنلاین پارتنرتان با عشق قدیمیاش به طور کلی رابطه شما را خراب خواهد کرد. دکتر Carolyn Hax معتقد است که محتوای متن پیغام او با پارتنر قبلیاش مهم است. به عنوان مثال اگر او به طور هفتگی به پارتنر قبلیاش ایمیل میفرستد اما به شما کاملا توجه دارد و به سمت شما کشیده میشود این کار او خطرناک نیست اما اگر شما از مرکز توجه او دور هستید و با شما صمیمی نیست باید نگران رابطه شوید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
5.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او در اوج سکس با شما نام کسی دیگر را به زبان آورد:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
طبق تحقیقات روانشناسان فکر و ذهن انسان ها در زمان سکس کاملا آزاد و مهارنشده میگردد در نتیجه بسیار آسان خواهد بود تا افکارتان را بیان کنید پس اگر کسی در ذهن اوست به طور کاملا ناخودآگاه نام کسی دیگر را به زبان خواهد آورد. این بدترین نوع هشدار به شماست.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
6.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او دائما خاطرات گذشتهاش را زنده میکند:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گاهی زنده کردن گذشته به انسان کمک میکند تا از دست خاطرات خلاص شود اما زمانی که احساسات فرد با آنان درگیر شود باید دست از زنده کردن خاطرات بردارد. گاهی شما متوجه میشوید که پارتنرتان خاطرات گذشتهاش را میپرستد و در اینجاست که شما دچار مشکل میشوید. برای هرکسی که وارد رابطه جدیدی میشود لازم و ضروری است که گذشتهاش را رها کند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
7.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او در رابطهاش با شما سرد و گرم میشود:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
باید مراقب کسی که در رابطهاش با شما غیر قطعی و غیر تاثیرگذار است باشید. دمدمی بودن پارتنرتان نشان از آشوب درونی اوست. زمانی که او احساس گناه کند نسبت به شما سرد شده و شما را پس میزند اما زمانی دیگر با شما گرم شده و حس گناه خود را از درون پس میزند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
8.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او برای تعهد دادن و شروع رابطه جدی آماده نیست و طفره میرود:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
زمانی که او هنوز آماده ترک گذشتهاش نیست شما در قلاب او گرفتارید. نمیتواند قدمی به جلو بردارد و به شما نزدیک شود. نمیخواهد که رابطه جدیدش را جدی بگیرد و هنوز در صفی طولانی ایستاده است. صفی که در آن ایستاده و به شما میگوید «هم می خواهم با دیگران آشنا شوم هم با تو! و تو را دوست دارم اما فکر نمیکنم که عاشقت باشم.» این حالت به شما نشان میدهد که پارتنرتان به رابطه گذشتهاش وابسته است و نمیتواند قدمی برای شما بردارد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
9.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او در اتاق خواب با شما مشکل دارد:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ناتوانی او در نزدیک شدن به شما و عدم تمایل ایجاد برقراری سکس و نرسیدنش به ارگاسم نشاندهنده عدم رضایت کامل اوست. احساس گناه و وابستگی که پارتنر شما به گذشتهاش دارد باعث می شود شما نسبت به او حس ناتوانی و در خود حس بیلیاقتی پیدا کنید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در هر حال عدم موفقیت شما در رابطه رمانتیک میتواند دلایل دیگری (روانی و روحی) هم داشته باشد اما مهمترین قسمت وابستگی پارتنر شما به عشق قدیمیاش است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
10.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>او احساسات ویرانگری دارد:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
غریزه او به طور مستقیم مشکلات حلنشده گذشتهاش را به سمت او میفرستد. اگر احساس کردید در بین شما چیزی درست نیست رابطه شما ارزش این را دارد که با پارتنرتان وارد صحبت و گفتگو شوید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ممکن است که به او نزدیکتر شوید و با احساسات او پیوند بخورید و یا متوجه شوید که او کسی دیگر را میخواهد. اگر روزی تصمیم گرفتید که کارآگاهبازی درآورید و در وسایل شخصی او سرک بکشید تا مستقیم به مدرکی دست پیدا کنید بهتر است هرچه سریعتر دست از این کارتان بکشید زیرا با این کار بذر بیاعتمادی را میپاشید و اگر او متوجه شود که شما بدون اجازه وارد گذشتهاش شدهاید با شما مشکل جدی پیدا خواهد کرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
پس سعی کنید که با هم صحبت کنید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اگر در رابطهتان دچار این هشدارها شدید یک قدم به عقب برگردید و دوباره به رابطهتان نگاه کنید و تصمیمات جدیدی بگیرید. باید متوجه شوید که ادامه دادن فایده دارد یا باید رابطه را تمام کنید یا باید به نحوی پارتنرتان را متوجه این موضوع بکنید که او باعث صدمه زدن به رابطه جدیدش می شود. در این حالتها هر دوی شما دچار سرخوردگی، ناتوانی، عصبانیت و حسادت خواهید شد و اعتمادتان نسبت به هم از بین خواهد رفت. پس هرچه سریعتر موقعیت خود را روشن کنید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
(1) http://www.littlegaybook.com</div>
</div>
Aghaliat Magazinehttp://www.blogger.com/profile/12328610235425537541noreply@blogger.com0